Abel Tasman Nationaal Park
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
20 Januari 2007 | Nieuw Zeeland, Nelson
Om 06:30 is de McDonalds hier al open, dus daar maar even een gezond en verantwoord ontbijtje gehaald. Onder hetzelfde dak zit ook het McCafe, ook van McDonalds, waar ze koffie met wat erbij verkopen en ook verse sapjes.
Ja ja, met al deze fysieke inspanningen moet je wel goed eten (zei mijn oma altijd).
Na het ontbijt op weg naar ATNP, zo'n 60 km hier vandaan. De tank was bijna leeg, maar ik dacht dat kan nog wel. Net voor de laatste afslag waarop stond Marahau 10 km, zat nog het laatste tankstation (volgens het bordje). Nou, dacht ik, in Marahau hebben ze vast ook nog wel een tankstation.
In Marahau aangekomen, bleek daar helemaal niets te zijn, behalve twee bedrijven, die iets met bootjes deden.
Ik meldde mij bij Abel Tasman Kayak Experience, voor de geboekte tocht over de zee, langs het park (900 ha). Ik leek de enige gast voor die boeking, maar kort voor negen uur, kwam er een man op een tractor met een soort huifkar erachter, waar allemaal mensen in bleken te zitten. ik moest daar ook in en we werden zo, naar de steiger gereden (ca. 1 km verderop), waar het bootje reeds kwam aanvaren.
Het was zo'n speedbootje met wat bankjes erin en dat ding ging met een behoorlijke snelheid over het water heen. Foto's maken was wat lastig.
Ik voer mee tot het eindpunt en daarna weer een stukje terug, waarna ik werd afgezet ergens op een strandje.
Vandaar, was de bedoeling terug te lopen naar de auto, een tocht van 4 uur, dwars door het ATNP.
Erg mooi allemaal en ook mooi aangelegd.
Je moest eerst hoogte zien te winnen en daarna liep het pad min of meer gelijkmatig op zo'n 70 meter boven de zeespiegel.
Af en toe een stijging, af en toe een daling, maar meest toch door een subtropisch bos.
Er stond 4 uur voor, maar ik was na drie uur terug bij de auto. Onderweg nog best veel foto's gemaakt en regelmatig een stop om het vochtverlies aan te vullen.
Die vier uur staat waarschijnlijk voor iemand met een rollator, want zo moeilijk was het allemaal niet.
Terug bij de auto realiseerde ik mij, dat ik de bergrug nog weer over moest met de auto en die tank zat niet meer helemaal vol.
Er was daar echt niets te tanken en dan toch maar proberen bij het tankstation te komen.
Met 50 km/u rustig omhoog sukkelen en boven aangekomen, de automaat in de N gezet en al remmend op de kruising aangekomen. Toen nog een 1½ km en zowaar redde ik het ook nog.
Toch ging er maar 42 liter in de tank en de CreditCard deed het ook weer.
Dus we gaan weer verder met vakantievieren!
Ja ja, met al deze fysieke inspanningen moet je wel goed eten (zei mijn oma altijd).
Na het ontbijt op weg naar ATNP, zo'n 60 km hier vandaan. De tank was bijna leeg, maar ik dacht dat kan nog wel. Net voor de laatste afslag waarop stond Marahau 10 km, zat nog het laatste tankstation (volgens het bordje). Nou, dacht ik, in Marahau hebben ze vast ook nog wel een tankstation.
In Marahau aangekomen, bleek daar helemaal niets te zijn, behalve twee bedrijven, die iets met bootjes deden.
Ik meldde mij bij Abel Tasman Kayak Experience, voor de geboekte tocht over de zee, langs het park (900 ha). Ik leek de enige gast voor die boeking, maar kort voor negen uur, kwam er een man op een tractor met een soort huifkar erachter, waar allemaal mensen in bleken te zitten. ik moest daar ook in en we werden zo, naar de steiger gereden (ca. 1 km verderop), waar het bootje reeds kwam aanvaren.
Het was zo'n speedbootje met wat bankjes erin en dat ding ging met een behoorlijke snelheid over het water heen. Foto's maken was wat lastig.
Ik voer mee tot het eindpunt en daarna weer een stukje terug, waarna ik werd afgezet ergens op een strandje.
Vandaar, was de bedoeling terug te lopen naar de auto, een tocht van 4 uur, dwars door het ATNP.
Erg mooi allemaal en ook mooi aangelegd.
Je moest eerst hoogte zien te winnen en daarna liep het pad min of meer gelijkmatig op zo'n 70 meter boven de zeespiegel.
Af en toe een stijging, af en toe een daling, maar meest toch door een subtropisch bos.
Er stond 4 uur voor, maar ik was na drie uur terug bij de auto. Onderweg nog best veel foto's gemaakt en regelmatig een stop om het vochtverlies aan te vullen.
Die vier uur staat waarschijnlijk voor iemand met een rollator, want zo moeilijk was het allemaal niet.
Terug bij de auto realiseerde ik mij, dat ik de bergrug nog weer over moest met de auto en die tank zat niet meer helemaal vol.
Er was daar echt niets te tanken en dan toch maar proberen bij het tankstation te komen.
Met 50 km/u rustig omhoog sukkelen en boven aangekomen, de automaat in de N gezet en al remmend op de kruising aangekomen. Toen nog een 1½ km en zowaar redde ik het ook nog.
Toch ging er maar 42 liter in de tank en de CreditCard deed het ook weer.
Dus we gaan weer verder met vakantievieren!
-
20 Januari 2007 - 10:18
Janette:
klinkt goed allemaal, gelukkig blijkt de Rabobank DE BANK.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
