Doubtfull Sound

Goedenmorgen, beste lezers.
Vandaag normale werktijden. Vertrek vanuit Te Anau om half negen en ruim voor negen uur was ik al in Manapouri, hier twintig km vandaan.
Er vertrokken twee boten, ik ben met de eerste meegegaan.
Het weer was duidelijk anders dan gisteren; regen.
Maar goed, aanpassen dus en op de boot kon je gewoon buiten staan, onder een grote overkapping. Het eerste traject ging over het Manapouri meer. Onderweg was door de laaghangende bewolking weinig te zien, maar nog wel een paar foto's gemaakt voor het beeld.
Na het aanleggen, konden we even kijken in een soort museumpje, hoe de het meer ontstaan was en er was een maquette van de elektriciteitscentrale. Dat zit zo, met meer ligt 180 meter hoger van het zeeniveau. Nou hebben ze indertijd (1960 start bouw) een waterkrachtcentrale gebouwd, waarbij het water uit het meer, door vertikale pijpen in een keer naar zeeniveau wordt gebracht. Dus bij het meer stort het water zich 180 meter naar beneden, waarna het water generatoren aandrijft, die elektriciteit opwekken. Vervolgens is er een 10 km lange tunnel geboord naar het water in de Doubtfull Sound. Een enorm project. Er is ook een speciale weg aangelegd om alle spullen daar te kunnen krijgen. De generatoren wogen 200 ton per stuk en zijn per schip aabgevoerd in de DS en over de speciaal aangelegde weg vervoerd naar de bouwplaats. De weg loopt ook vrij steil omhoog, elke 5 meter 1 meter stijging.
Bij het meer loopt in een spiraalvorm een tunnel van meerniveau helemaal naar de ruimte waar de generatoren staan. Daar zijn we met de bus ingereden, tot 180 meter onder de grond, waarna we de generatorruimte mochten bekijken.
Erg interessant om dat een keer te zien. Dit was onderdeel van de excursie vandaag.
Vandaar dus terug de bus in en naar de DS gereden, waar we bij weer een andere boot werden gedropt. Onderweg daarheen nog een paar fotostops gehad.
Het regende nog steeds, maar ook deze boot was voorzien van een grote luifel, zodat je ondanks de regen, best nog wel droog buiten kon staan.
Deze Sound, heeft anders dan de Milford Sound, een aantal vertakkingen. Een aantal zijn we ook een stuk ingevaren.
Hoogteput van de dag waren de dolfijnen, die we zagen. Ze zwommen op een behoorlijke afstand van onze boot, maar later was er een groep, die dichterbij te zien was. Een aantal van hen sprong steeds uit het water en laat ik nou een foto hebben kunnen maken van twee dolfijnen compleet uit het water. Bemanningsleden probeerden al jaren zo'n foto te maken. 'Verkopen die foto' riepen een aantal. Nou misschien kan ik wat terugverdienen van deze vakantie :-) .
Ook komen in dit gebied geeloogpinguins voor, maar die zijn rond deze tijd ergens anders. Laat er nou toch een pinguin zijn, die geen klok kon kijken en helemaal in z'n eentje op een rots zat te koekeloeren. Hij was wat ver weg, maar toch, mede door wat digitaal in te zoomen, heb ik er een aardig plaatje van kunnen krijgen. In de Catlins, waar ik nog naar toe ga, schijnen er meer te zijn.
We zijn helemaal tot aan zee gevaren en toen weer terug, totaal toch 90 km gevaren.
Op een gegeven ogenblijk werd het ook droog en toen we met de bus terugreden naar het meer, ook nog wat fotostops gemaakt. Bij het meer aangekomen, dus eerst de tunnel in, 180 m naar beneden, daarna weer naar de boot.
Het programma geeft aan dat de dag duurt tot 17:30 uur. Ook exact op dat tijdstip waren we terug in Manapouri.
Nog een nachtje hier, morgen probeer ik nog wat verder van huis te komen, ik ga verder zuidwaarts.