Eindbestemming bereikt

Hallo allemaal,

De definitieve eindbestemming is nog niet bereikt, dat is Meppel, maar vanavond om 18:20 aangekomen in centrum Christchurch, na een lange en vermoeiende rit. Ik heb nu totaal bijna 6600 km gereden en 1300 foto's gemaakt, dat is 1 foto per 5 km!
Gisteren was het allemaal kl**te met het weer, maar vanmogen scheen de zon uitbundig neer op mijn hotel. Het is dan nog maar de vraag, of dat bij Mt Cook ook zo is. De enige manier om dat te weten te komen is, om er heen te rijden.
Dus na het ontbijt, die kant op. Van Twizel naar Mt Cook is ongeveer 70 km noordwaarts sturen, zeg maar bij Lake Pukaki linksaf (niet bij Hoevelaken dus!)
Ik ben daar eerst recht gegaan (Mt Cook was goed te zien) en heb wat foto's over het meer heen richting hoogste berg van NZ genomen. Ook nog met de auto een berg opgereden (voorzichtig), hoewel er geen weg liep, maar wel een mooi shot opleverde.
Uiteindelijk kam ik bij een afslag naar een zalmkwekerij en die weg liep helemaal rond en kwam weer uit op de 8, die ik ook moest hebben naar Christchurch.
Dat kon ik dan 's middags mooi doen, als ik echt die kant op zou gaan.
Maar goed, eerst weer terug en de 55 km links langs Lake Pukaki nemen, om zo in Mt Cook Village te komen. Onderweg allemaal foto's gemaakt van Mount Cook (MC), want voor hetzelfde geld is het bewolkt als je er aankomt, dus geen enkel risico lopen wat dat betreft.
Uiteindelijk kwam ik daar aan en de zon scheen nog steeds. Wat ga ik doen? Eerst een bakkie of naar de Tasman gletsjer?
Eerst maar een bakkie in het Hermitage Hotel (kamer daar rond de $300,=) met wat erbij (de creditcard doet het toch?) en daarna naar de gletsjer.
Dat was nog een behoorlijke tippel daarheen (bergop), maar weer aangekomen en verder doorlopen, zoals bij de gletsjers aan de andere kant van de Alpen, was hier niet verstandig, want de stenen die je zag lagen gewoon nog op een ijspakket van 200 m dik.
Dus uitgebreid genoten van het uitzicht, de noodzakelijke foto's gemaakt en terug en vlak voor de plaatsje, rechtsaf naar het Hoover Dal. Ook nog een tijdje rondgelopen, maar niet de hele tocht gedaan, omdat de bewolking kwam opzetten en de eerste sputters alweer vielen en ten tweede, omdat ik anders wel erg laat hier aan zou komen.
Toch was de beloning daar; koffie met een saucijzenbroodje.
Op het terras daar sprak ik een meisje, die bleek 23 te zijn en had in Tongariro NP de Crossing gelopen, vergelijkbaar met mijn onvergetelijke tocht naar Upper en Lower Lake Tama. Het was goed, te horen, dat zij de volgende dag nog kapot was en last van knieen en spieren had, ik was alleen die dag kapot en heb GEEN spierpijn gehad.
Die reisde 4 weken door NZ, daarna 4 maanden Australie en daarna nog een maand USA.
Alles gezien en gefotografeert hebbende in MC, starten en eerst weer terug en dan richting oosten.
Bij de afslag naar de zalmen, ik linksaf en even later weer rechts en die weg was op eigen risico. Nou, wat voor risico daar nou inzat wist ik niet, de weg was breder, dan menig hoofdweg in NZ.
Even later begreep ik het; het was een particuliere asfaltweg van 25 km lang.
De weg liep langs een kanaal, wat de aanvoer was voor een waterkrachtcentrale.
Dat kanaal was nog langer, ik denk zo'n 40 km. Dat kanaal lag op plekken 70 meter hoger dan het naastliggende dal.
Om dat kanaal helemaal vlak te leggen, hebben ze miljoenen m3 grondverzet moeten doen. Ga maar na, een dijk maken van 70 meter hoog en dat soms aan twee kanten! Erg indrukwekkend om te zien. Over het kanaal heen zag je MC nog steeds, dus ook daar zijn diverse fotostops gemaakt.
De weg naar Christchurch was verder wat saai, tot je ook een alternatieve route kon nemen, die weer door mooi gebied liep. Heb ik toch maar gedaan, ondanks dat dat toch wat langer duurt.
Het centrum van CC was snel gevonden en ik zit in een luxe hotel net tegen het centrum aan. Beetje luxe die laatste twee nachten is wel zo prettig.
Morgen weer een update. Groetjes allemaal!