Skagway

Toen ik gisteren in Haines Junction mijn bed uitkwam, was ik nog als een jonge Adonis in de weer, maar een verkeerde beweging maakte, dat het me in de rug schoot. Mooi waardeloos, thuis, maar helemaal tijdens de vakantie.
In de auto rijden ging wel goed, maar lopen was redelijk pijnlijk, hoewel het in de loop van de dag beter werd.
Ik dacht, laat ik de natuur zijn werk doen, en hoelang duurt dat dan of moet er even een extern duwtje gegeven worden? Ik koos voor het laatste en heb in Whitehorse even gegoogled op een fysiotherapeut. Die bleek daar te bestaan, of een bestaan te hebben, dus daar heen gereden en toevallig had er net iemand afgebeld, dus ik was meteen aan de beurt. De assistente legde eerst hete compressen op een tafel en daarop mocht ik mijn rug vast laten opwarmen. Ondertussen hadden we een geanimeerd gesprek over van alles. De fysiotherapeute bleek haar vak goed te verstaan. Toevallig? was ze ook manueel therapeute, maar eerst ging ze voelen waar het probleem lag en het bleken niet de wervels te zijn. Er kwam een tekening te voorschijn, waarop ze de diverse onderdelen van de rug en heup liet zien en waar volgens haar het probleem lag. Het heiligbeen.
Even ' on your side Henk and relax' en krak zei het en nog een keer krak, toen op de andere zijde en het ritueel werd nog even herhaald.
Het hielp wel direct, het voelde beter. Het had natuurlijk alles te maken met de overmoedige prestatie, die ik de dag ervoor had geleverd, een halve marathon lopen door de bergen. Ik ben ook geen 49 meer :-) .
Normaal, zei ze, hoeft dat geen probleem te zijn, maar mijn buikspieren zijn aan de slappe kant en dat geeft met die inspanning in combinatie met het de hele dag dragen van een rugzak, andere spanningen in de rugspieren, die normaal gesproken, opgevangen kunnen worden door je buikspieren.
Ze heeft me in ieder geval aangegeven, hoe ik vrij simpel de buikspieren kan omtoveren tot een sixpack. Het hele verhaal kostte me $70,=, maar ik ben blij, dat ik er geweest ben.
Vanmorgen was het zo goed als over en gloorde er meteen weer een mooie nieuwe dag. Dagje Skagway.
Mijn initiele plan was een trail te lopen, maar misschien was dat toch niet zo'n goed idee.
Dus vanmorgen door Skagway gelopen.
Wat is daar leuk aan? Nou, dat heeft alles te maken met de geschiedenis van dit dorp. Die geschiedenis ligt in het feit, dat er in de Klondike rivier, bij Dawson City, in 1896 goud werd gevonden. De hel brak los en tienduizenden wilden daar heen om ook goud te zoeken. Je kon er op drie manieren komen. Per schip, helemaal om Alaska heenvaren en dan de Yukonrivier op. Dat duurde heel lang en was ook duur.
Een andere manier was om bij Dyea de Chilkoot-pas over te lopen of de White-pass vanuit Skagway.
In eerste instantie koos men ervoor om via Dyea te gaan, maar jaren later werd Skagway populair.
Toen de goudkoorts nog in volle gang was, besloot er iemand een spoorlijn aan te leggen van Skagway naar Whitehorse. De afstand is 110 mijl en werd (dwars door de bergen heen) in twee jaar, 2 maanden en 2 dagen geklaard. Ook nu nog rijden er treinen, maar puur voor de toeristen.
Skagway is ook een ankerplaats van cruiseschepen. Momenteel liggen er twee, een heet Disney Wonder.
Die mensen worden overdag losgelaten en overspoelen dit gat, 's avonds eten ze weer gezellig aan boord.
Maar goed, lopen door Skagway. Het hele dorp is opgetuigd als ware het nog de 19-de eeuw. De voetpaden zijn van houten planken, de gevels van de winkels allemaal in de stijl van hoe we dat uit de westerns kennen.
De helft van de winkels bestaan uit juweliers, die goud, zilver, jade en ivoor verkopen. Verder nog een bank, saloon, pizzeria, hotels, maar allemaal met die western-achtige voorgevels. Best leuk.
Nou wilde het toeval, dat er op maandag en vrijdag een stoomtrein rijdt op het traject richting Whitehorse. Hij rijdt tot Fraser en dat ligt weer in Canada. Totale afstand 27 mijl en dezelfde weg terug.
Heb ik gedaan, plek zat en dat was erg leuk. Onderweg krijg je nog allemaal historische informatie gepresenteerd en je kunt foto's maken door het raam, of van het balkon van de treincoupe.
Ik was om 16:00 uur terug en kon nog net een film in het museum meepikken, die natuurlijk over de goudkoorts ging, eind 19-de eeuw.
Het is hier nu bijna 17:00 uur, ga straks nog even een bakkie doen en ik denk maar weer naar de Italiaan.
Morgen moet ik vroeg op, om 6 uur moet ik bij de veerboot zijn, die mij (en de auto) overvaart naar Haines. Daar verblijf ik ook weer twee nachten. Ik heb daar in principe twee hele dagen in te vullen, de boot vertrekt om 7 uur en het is nog geen uur varen.
ik zie het vanzelf weer, ik heb me nog nergens verveeld.

Groetjes van Henk