Aksum

Nou heb ik al veel meegemaakt op mijn reizen, maar het kan altijd gekker. Kom ik zo op.
In de stromende regen kwamen we gisteren aan in Mekele. Niet koud, maar wel nat. Elke morgen vertrekken we met een lekker zonnetje, tegen een uur of vier gaat het regenen.
Het hotel oogde echt mooi van buiten. Van binnen ook wel, mooie bar, mooi restaurant, niks mis mee.
Maar toen de kamer. Oud en vies sanitair, op de markt een paar tegeltje bijgekocht voor de badkamer, die ongeveer wel hetzelfde waren en ook ongeveer op dezelfde plek waren vastgezet.
De douchebak vol met roest en een wastafel waar je in Nederland uitgeprocedeerde asielzoekers zich nog niet voorzet. De kranen konden in elke gewenste stand gedraais worden. Verder ontbrak er zeep en een prullenbak.
Het water van de douche was trouwens wel heet.
Goed, eerst maar even eten. Uiensoep en spaghetti. Niks mis mee, het was een beetje veel. Nog een beetje in de bar gehangen, maar ook hier niet veel gasten.
Toen naar bed om een uur of 11 en om kwart voor 4 werd ik wakker. Ik hoorde toch echt iemand in mijn kamer. Licht aan, nee, niks. Licht uit en weer hoorde ik een soort van geritsel. Ik dacht toen, er zit een beest of zo, aan een plastic zak te knagen. Licht weer aan en ik eruit en toen vloog er een flinke muis uit met tas. Die zat aan de drop te vreten.
Ik dat beest achterna met een van mijn kistjes, maar uiteindelijk vloog ie de kast in en toen ik die open had, zag ik al een beste nis in de muur zitten, waardoor hij was vertrokken. De dropjes heb ik in de badkamer gegooid en heb het licht maar aangelaten en ben weer in slaap gevallen.
Uiteraard heb ik hierover geklaagd, maar ze hadden nog nooit van muizen gehoord. Wel gek, want in een van de kastjes, vond ik ook nog een lading muisgif. Ook bij Azzis gemeld en die gaat dat doorgeven aan Travel Ethiopia (TE), de organisatie, die de reis uitvoerd voor Mondi.
Azzis heeft de volledige rekening vanmorgen weer voldaan en met datzelfde voldane gevoel, stapten we in de auto op weg naar Aksum.
Nou heb ik van Mondi een reisschema gekregen (hebben jullie ook) en van TE ook. Ik kwam er achter, dat er verschillende dingen per dag genoemd worden. Zoals vandaag, ga ik volgens Mondi naar een klooster Debre Damo en volgens TE naar een klooster, Yeha genaamd.
dat waren toch echt twee verschillende locaties, maar we konden wel naar beide. Debre Damo moest ik dan zelf betalen.
We waren nog niet op weg, toen Azzis van de weg af ging en zei, dat ie een vele malen mooiere route binnendoor ging rijden. En dat was ook echt schitterend. Mooie landschappen, kleine dorpjes en prachtige bergmassieven.
Uiteindelijk kwamen we rond half twee bij Debre Damo aan. De situatie aldaar: Je moest eerst nog een heel eind omhoog lopen om uiteindelijk bij een steile wand aan te gelanden, waar een touw hing en waarlangs je naar boven moest klimmen.
Ik naar boven klimmen en dat ging niet zo snel in de ijlere lucht, maar uiteindelijk was ik toch bij het touw. Je krijgt vervolgens een ander touw om je oksels geknoopt en een 35 m boven je beginnen ze dan te trekken en jij moet dan aan een ander touw zelf naar boven klimmen. Vier meter onder de top was ik uitgeput. Ik heb er wel 5 minuten op een richeltje gestaan, voor ik in staat was de laatste meters te doen. Alles weer af en dan denk je dat je er bent. nee, weer een stuk omhoog klimmen en uiteindelijk sta je boven op de rots. daar is dan ook het klooster te vinden. Wel eerst even betalen. Het einige engels wat die monnik kende was onefifty, oftewel 150 Birr ( EUR 7,=). Echt bijzonder was het allemaal niet, behalve dat er weer een schare jongetjes achter je aan lopen, die denken allemaal verschrikkelijk druk voor jou geweest te zijn en willen naar rato beloond worden. Ze konden van mij allemaal de pot op.
Terug naar het touw, want ik wilde weer terug. Weer dat touw onder de oksels en dan moet je het randje weer over. Het duurde even voordat ik zover was, maar uiteindelijk laat je jezelf zakken aan het dikke touw en dan maar hopen, dat zo'n klein iel ventje jou kan houden als je uitglijdt.
Ze hadden mij al ingeschat op 150 kg en dat was geen enkel probleem.
Ik moest nog een meter of tien maar ik hield het echt niet meer. Gelukkig hielden ze mij en met een uiterst zachte en toch ook wel elegante landing, kwam ik weer in de bewoonde wereld terug.
En dan ga je eens kijken wat voor touw ze eigenlijk gebruiken. Lappen leer van de huid van een geit of zo en die hebben ze aan elkaar geknoopt tot een touw van redelijke lengte ontstaan was. Het touw waaraan je jezelf moest vasthouden was wel een echt touw, maar omdat ik een vrij ongetrainde touwklimmer ben, krijg je vanzelf kramp in de vingers en wil het niet meer.
Ik kan iedereen dit afraden om te doen. Er is totaal geen controle op de sterkte van het leren touw en vroeg of laat moet dit mis gaan. Ik zal Mondi reizen ook adviseren om het Yeha klooster, net als TE, op te nemen in het programma. Ook Baobab gaat er niet heen, die gaan ook naar Yeha.
Al met al was het een uitputtingsslag, maar achteraf had ik wel een goed gevoel over, dat ik het gedaan had.
Dit alles had zo veel tijd gekost, dat we in tijdnood kwamen om Yeha nog te bezoeken, maar ik vond dat geen probleem.
Nu zit ik dus in Aksum, in het meest luxe en duurste hotel. Ik moet wel zeggen, dat, afgezien van een incidentele muis, de accomodaties vrij luxe zijn uitgezocht. het is echt geen budget reis. De Baobab mensen, zitten volgens Azzis in altijd goedkopere hotels.
Ook hoor ik nooit commentaar over de hoogte van mijn rekening, die hij 's morgens altijd betaald. Nou neem ik ook nooit het duurste, maar de drankjes betaalt hij er ook altijd bij. Je kunt nog steeds met een dubbeltje de wereld rond.......