De lange weg naar Purmamarca
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
08 Augustus 2013 | Argentinië, Purmamarca
Toen ik gistermiddag lekker in de tuin zat bij La Casa de la Bodega, had ik mijn horloge afgedaan en toen ik even later op de temperatuurmeter keek van het ding, gaf ie 39 graden aan.
Ook 's avondspits was het daar best nog wel lekker. Kun je meteen merken, dat het een stuk lager lag, nl. 1459 m.
Ik zit nu weer op 2400 m en het is hier koud in Purmamarca.
In Cafayate waren ze niet zo snel vanmorgen, om acht uur, stond alleen de koffie er nog maar en die was nog niet eens klaar!
In mijn beste Spaans begreep ik dat het nog 5 minuten duurde.
Ondertussen werden de ontbijtgranen aangerukt, en de. Rest kwam daarna ook vlot de keuken uit.
De andere twee gasten, waren nog niet te zien, zodat ik weer in mijn eentje zat te eten.
Het ontbijt was verder prima in orde en om kwart over negen zat ik in de auto.
Het eerst stuk van de rit ging door een kloof. Een kloof van dik 40 km, met prachtig gekleurde bergen en om de zoveel kilometer was er een 'object' te zien. Een obelisk, een kikker en een monnik, om er maar een paar te noemen. Dat moest natuurlijk ook allemaal gefotografeerd worden, zodat de snelheid er niet echt inzat. Hoefde ook niet, want ik had tijd genoeg en alleen maar asfalt.
Rustig sukkelde ik verder en tegen een uur of elf, tijd voor een bakkie. Gelijk ook Coca Cola gehaald voor de rest van de trip.
Ik had al gelezen, dat er een enorm stuwmeer langs mijn route lag. En ja hoor, het meisje van Kallpa Tours had de route zo ingeprogrammeerd, dat ik er op de NAV heenreed.
Het eerst wat me opviel waren een aantal zeer dure landhuizen aan het water. De asfaltweg liep mooi langs het water. Op een gegeven moment, een brug over het water naar de andere oever.
Midden op de brug, gewoon op de rijbaan, een bungee jump installatie. Er was verder geen activiteit, maar het spul stond er gewoon.
Na nog een hele tijd rijden hield het asfalt op, voor het hek van de stuwdam. Wat nu? Ik moest toch echt rechts aanhouden en het miepie gaf aan, dat ik na 53 km linksaf moest, de N9 op.
Helemaal terug was ook geen optie, en aangezien de route er voor mij ingezet was, zou het wel goed wezen.
Tjonge, wat een slechte stukken weg, smal, scherpe bochten en ik heb drie keer door een rivier moeten rijden. Eerst meten hoe diep het is (het diepste was 30 cm) flink gassen en hopen, dat je de andere kant haalt. Allemaal gelukt. Leuk is het niet, wat er rijdt verder niemand. Ik heb er tweeëneenhalf uur over gereden en ben niemand tegengekomen. Leek Namibië wel.
Uiteindelijk weer op het asfalt en toen ik weer meters maken. Zelfs een tolpoortje gepasseerd, waar ik € 0,60 moest betalen en daarna 110 km/u mocht rijden. Veel te hard voor de weg. Dikke sporen van vrachtauto's in het asfalt, dus maar een beetje normaal gedaan.
Het laatste stuk ging weer omhoog, wel in een mooie omgeving.
Uiteindelijk finishte ik om 17:10 in Purmamarca.
Dit lijkt ook het meest luxe hotel in dit dorp te zijn, de rest, wat ik gezien heb, zag er wat haveloos uit.
Na het inchecken nog even naar het centrum gereden, waar allemaal vrouwen kleding verkopen. Ook daar was het niet druk en na een warm bakkie in de bergkou, terug gereden nar het hotel op zoek naar een WiFi signaal.
Morgen weer terug naar Salta.
Groetjes van Henk.
Ook 's avondspits was het daar best nog wel lekker. Kun je meteen merken, dat het een stuk lager lag, nl. 1459 m.
Ik zit nu weer op 2400 m en het is hier koud in Purmamarca.
In Cafayate waren ze niet zo snel vanmorgen, om acht uur, stond alleen de koffie er nog maar en die was nog niet eens klaar!
In mijn beste Spaans begreep ik dat het nog 5 minuten duurde.
Ondertussen werden de ontbijtgranen aangerukt, en de. Rest kwam daarna ook vlot de keuken uit.
De andere twee gasten, waren nog niet te zien, zodat ik weer in mijn eentje zat te eten.
Het ontbijt was verder prima in orde en om kwart over negen zat ik in de auto.
Het eerst stuk van de rit ging door een kloof. Een kloof van dik 40 km, met prachtig gekleurde bergen en om de zoveel kilometer was er een 'object' te zien. Een obelisk, een kikker en een monnik, om er maar een paar te noemen. Dat moest natuurlijk ook allemaal gefotografeerd worden, zodat de snelheid er niet echt inzat. Hoefde ook niet, want ik had tijd genoeg en alleen maar asfalt.
Rustig sukkelde ik verder en tegen een uur of elf, tijd voor een bakkie. Gelijk ook Coca Cola gehaald voor de rest van de trip.
Ik had al gelezen, dat er een enorm stuwmeer langs mijn route lag. En ja hoor, het meisje van Kallpa Tours had de route zo ingeprogrammeerd, dat ik er op de NAV heenreed.
Het eerst wat me opviel waren een aantal zeer dure landhuizen aan het water. De asfaltweg liep mooi langs het water. Op een gegeven moment, een brug over het water naar de andere oever.
Midden op de brug, gewoon op de rijbaan, een bungee jump installatie. Er was verder geen activiteit, maar het spul stond er gewoon.
Na nog een hele tijd rijden hield het asfalt op, voor het hek van de stuwdam. Wat nu? Ik moest toch echt rechts aanhouden en het miepie gaf aan, dat ik na 53 km linksaf moest, de N9 op.
Helemaal terug was ook geen optie, en aangezien de route er voor mij ingezet was, zou het wel goed wezen.
Tjonge, wat een slechte stukken weg, smal, scherpe bochten en ik heb drie keer door een rivier moeten rijden. Eerst meten hoe diep het is (het diepste was 30 cm) flink gassen en hopen, dat je de andere kant haalt. Allemaal gelukt. Leuk is het niet, wat er rijdt verder niemand. Ik heb er tweeëneenhalf uur over gereden en ben niemand tegengekomen. Leek Namibië wel.
Uiteindelijk weer op het asfalt en toen ik weer meters maken. Zelfs een tolpoortje gepasseerd, waar ik € 0,60 moest betalen en daarna 110 km/u mocht rijden. Veel te hard voor de weg. Dikke sporen van vrachtauto's in het asfalt, dus maar een beetje normaal gedaan.
Het laatste stuk ging weer omhoog, wel in een mooie omgeving.
Uiteindelijk finishte ik om 17:10 in Purmamarca.
Dit lijkt ook het meest luxe hotel in dit dorp te zijn, de rest, wat ik gezien heb, zag er wat haveloos uit.
Na het inchecken nog even naar het centrum gereden, waar allemaal vrouwen kleding verkopen. Ook daar was het niet druk en na een warm bakkie in de bergkou, terug gereden nar het hotel op zoek naar een WiFi signaal.
Morgen weer terug naar Salta.
Groetjes van Henk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
