De lange busrit van Salta naar San Pedro
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
11 Augustus 2013 | Chili, San Pedro de Atacama
Om kwart voor zes ging het wekkertje af, en om zes uur zat ik aan de koffie. Kon nog wel even, want mijn pick up zou om kwart over zes voor de deur staan. Niet dus. En tegen dat soort dingen kan ik niet. Ik moest met een bus mee en die wachten niet.
Uiteindelijk heb ik gevraagd een taxi voor mij te bellen. Die stond binnen 2 minuten voor de deur, bleek het toch mijn transfer te zijn. De beste man had half zeven doorgekregen.
Ruim op tijd waren we bij het busstation. Hij had de opdracht gekregen om zeker te zijn, dat ik in de goede bus kwam en moest wachten tot ik in de bus zat.
Uiteindelijk kwam dat allemaal weer goed, maar ik houd niet van dat soort momenten.
Het was natuurlijk weer donker, toen we vertrokken en de route ging via Purmamarca, dus dat had ik zelf ook al twee keer gereden.
Na lang na vertrek kwam het ontbijtje al voorbij. Kopje koffie erbij en dan kun je weer even tegen.
Na Purmamarca werd het wel weer heel mooi.
Na een korte stop, waarbij er even een sigaretje gerookt kon worden, kwam ik in gesprek met een Française. Die stond ook lekker te roken en dan kom je al gauw aan de praat. Die was alleen op pad voor een periode van 7 maanden. Ze was juriste en werkte een half jaar en ging dan weer op pad. Nu dus heel Zuid Amerika door. Leuke reisverhalen uitgewisseld.
We kwamen hoger en hoger en de eerste sneeuw was ook te zien.
Maar eerst lunch, ook allemaal prima verzorgd in de bus.
Op een hoogte van 3800 m bereikten we de grens. Argentinië uit.
Dat was allemaal zo geregeld, de hele bus in 20 minuten klaar.
Na een paar km zie je een bord verschijnen, dat je Chili binnenrijdt, maar geen grenskosten te zien.
We bleven stijgen en het hoogste punt wat ik op mijn horloge gezien heb was 4820 m. Best hoog, maar ja, de gevolgde weg loopt dwars over de Andes.
Uiteindelijk bereikten we San Pedro, waar bij de ingang van het dorp de douane gevestigd was. Dat duurde wel een hele tijd.
Alles uit de bus, bagage ook. Opstellen in rijen van twee en dan maar wachten. Er gebeurde helemaal niks. Uiteindelijk was de siësta over en er begon weer een man te stempelen. Europeanen hebben hier geen probleem, dat is zo klaar.
Daarna de bagage door de scanner en dan weer wachten, dat de rest ook zover is. Er was bij even wat verwarring. Bij de grenspost stonden geen taxi's, dus na wat vertaalwerk over en weer, kwam ik erachter, dat er misschien best wel een taxi bij het busstation zou kunnen staan. Dus de bus weer in en vijf minuten later stond ik bij het busstation. De buschauffeur had inmiddels al iemand gezegd, dat ik een taxi moest hebben en dat was vervolgens binnen een aantal minuten geregeld. Ik wist ook niet waar het hotel zich bevond, en om doelloos te gaan rondlopen met de bagage, daar ben ik iets te fijn voor gebouwd.
De taxi (het was helemaal geen taxi, maar een lokale vent met een terreinwagen) bracht mij binnen vier minuten bij het hotel, La Casa de Don Tomás. Ik vroeg of hij dollars accepteerde, want ik heb nog geen Chileens geld. Geen problemo en de 10 dollar was wel genoeg. Had ie ook een goeie dag.
Ik zit hier vier nachten, vanaf morgen drie dagen excursies.
Uiteindelijk heb ik gevraagd een taxi voor mij te bellen. Die stond binnen 2 minuten voor de deur, bleek het toch mijn transfer te zijn. De beste man had half zeven doorgekregen.
Ruim op tijd waren we bij het busstation. Hij had de opdracht gekregen om zeker te zijn, dat ik in de goede bus kwam en moest wachten tot ik in de bus zat.
Uiteindelijk kwam dat allemaal weer goed, maar ik houd niet van dat soort momenten.
Het was natuurlijk weer donker, toen we vertrokken en de route ging via Purmamarca, dus dat had ik zelf ook al twee keer gereden.
Na lang na vertrek kwam het ontbijtje al voorbij. Kopje koffie erbij en dan kun je weer even tegen.
Na Purmamarca werd het wel weer heel mooi.
Na een korte stop, waarbij er even een sigaretje gerookt kon worden, kwam ik in gesprek met een Française. Die stond ook lekker te roken en dan kom je al gauw aan de praat. Die was alleen op pad voor een periode van 7 maanden. Ze was juriste en werkte een half jaar en ging dan weer op pad. Nu dus heel Zuid Amerika door. Leuke reisverhalen uitgewisseld.
We kwamen hoger en hoger en de eerste sneeuw was ook te zien.
Maar eerst lunch, ook allemaal prima verzorgd in de bus.
Op een hoogte van 3800 m bereikten we de grens. Argentinië uit.
Dat was allemaal zo geregeld, de hele bus in 20 minuten klaar.
Na een paar km zie je een bord verschijnen, dat je Chili binnenrijdt, maar geen grenskosten te zien.
We bleven stijgen en het hoogste punt wat ik op mijn horloge gezien heb was 4820 m. Best hoog, maar ja, de gevolgde weg loopt dwars over de Andes.
Uiteindelijk bereikten we San Pedro, waar bij de ingang van het dorp de douane gevestigd was. Dat duurde wel een hele tijd.
Alles uit de bus, bagage ook. Opstellen in rijen van twee en dan maar wachten. Er gebeurde helemaal niks. Uiteindelijk was de siësta over en er begon weer een man te stempelen. Europeanen hebben hier geen probleem, dat is zo klaar.
Daarna de bagage door de scanner en dan weer wachten, dat de rest ook zover is. Er was bij even wat verwarring. Bij de grenspost stonden geen taxi's, dus na wat vertaalwerk over en weer, kwam ik erachter, dat er misschien best wel een taxi bij het busstation zou kunnen staan. Dus de bus weer in en vijf minuten later stond ik bij het busstation. De buschauffeur had inmiddels al iemand gezegd, dat ik een taxi moest hebben en dat was vervolgens binnen een aantal minuten geregeld. Ik wist ook niet waar het hotel zich bevond, en om doelloos te gaan rondlopen met de bagage, daar ben ik iets te fijn voor gebouwd.
De taxi (het was helemaal geen taxi, maar een lokale vent met een terreinwagen) bracht mij binnen vier minuten bij het hotel, La Casa de Don Tomás. Ik vroeg of hij dollars accepteerde, want ik heb nog geen Chileens geld. Geen problemo en de 10 dollar was wel genoeg. Had ie ook een goeie dag.
Ik zit hier vier nachten, vanaf morgen drie dagen excursies.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
