The long and winding road

Vanmorgen werd ik wakker in Arica na een goede nachtrust gehad te hebben.
Hoewel er gisteravond best wel mensen in het hotel waren, kwam ik alleen drie obers tegen in het ontbijt restaurant, ergo, ik zat er helemaal alleen.
Genoeg te eten dus, en ben maar begonnen met scrambled eggs, met daarbij de gebruikelijke worstjes.
De bodem was goed, dus nog wat muesli, toast, yoghurt en fruit.
Kopje koffie erbij, tweede bakkie op het terras.
Dit hotel heeft een zwembad en het is ook het eerste zwembad, waar water in zit. Ook de de dorpjes en steden, staan alle fonteinen 'uit'. Geen water erin, het is winter.
Hotel Arica had dus wel een zwembad met water, maar ook daar heb ik niemand gezien.
Tijd om in te pakken, dineetje nog even afrekenen en op weg.
Het centrale plein, was niet ver van het hotel en als het licht is is het makkelijk vinden.
Auto geparkeerd en wat foto's geschoten van het pleintje en de daarbij behorende kerk.
Ik had gelezen, dat er een museum vlakbij was, waar mummies zouden liggen, intact, zoals je gevonden zijn.
Ik die kant op lopen, maar dat was nog een hele klim. Museum nog dicht. Je kon nog verder omhoog lopen, naar een punt 130 m boven zeeniveau, waarvan af je een mooi overzicht over de stad hebt.
Nou, ik was toch al een eind op weg en een kwartiertje later was ik boven. Er bleek ook nog een klein oorlogsmuseum te zijn en verder een mooi beeld van de haven, de stad en mijn hotel.
Terug naar beneden en het museum was open.
De oorspronkelijke bewoner wilde gaan verbouwen. Het huis moest een hotel worden. Tijdens sonderingen kwamen ze de oude begraafplaats tegen. Datering van de mummies, cq. skeletten leverde een ouderdom op van ca. 3000 jaar. Ze hebben de resten laten liggen, zoals ze gevonden zijn en hebben er een museum overheen gebouwd.
Boven de graven kun je lopen, er ligt over het geheel een beloopbare glasplaat.
Daarna terug naar het plein en de winkelstraat ingelopen. Een mooie promenade zowaar, maar ook hier zag het niet zwart van de mensen. De terrasjes waren al wel open, dus omdat het ook alweer tegen elven liep, tijd voor het kopje koffie.
Na de koffie besloot ik maar op weg te gaan, maar ik zag toch nog een McDonalds en na het beklimmen van de lokale berg hier, ook wel weer trek gekregen. Dus een BigMac en een cola en daarna in de auto op weg naar Putre.
Eerst naar het noorden, richting Peru en Bolivia. Na 10 km kun je dan rechtsaf, de route 11 op. Die loopt in één keer naar Putre en daarna door naar de grens met Bolivia.
Het begin van de weg loopt door een groen dal, waar ook van alles verbouwd wordt. Mooie contrasten tussen de zandkleurige bergen en het groen aan de onderkant ervan.
Na verloop van tijd begon de weg toch wel te stijgen. Eerst naar 1500 m, en dan blijf je een tijdje op die hoogte hangen.
Na elke bocht weer een verrassing hoe het landschap eruit zal zien. Nou ik kan jullie vertellen, dat je op deze weg constant verrast wordt.
Ik val wel een beetje in herhaling als ik weer over kleuren en mooi begin te schrijven, het landschap is hier ook bijzonder. In niets vergeleken met de Alpjes in Europa. De Andes zijn veel massiever, hoger en ja, spectaculairder.
Op de weg bijna geen personen auto's. Veel vrachtverkeer vanuit Bolivia en op weg daar na toe.
De incidentele toerist, die je nog tegenkomt is direct een goede vriend, want er wordt naar elkaar gezwaaid. Beetje op dezelfde manier waarop GT-rijders dat doen :-)
Maar goed, het pad bleef stijgen en het hoogste punt wat ik bereikt heb was 3644 m.
Daarna zakt de weg weer wat en het hotel waar ik nu zit, staat op een hoogte van 3449 m.
Volgens de Lonely Planet, is dit het beste hotel van Putre. Het staat in ieder geval een eind buiten het dorpje, achter een militair complex, en je kunt hier geen diner krijgen, alleen ontbijt en daarvan moet je exact aangeven hoe laat je wilt ontbijten.
De dame, die hier de scepter zwaait spreek geen woord Engels, maar gelukkig stonden er net een paar Italianen in de lobby, en die wilden wel even als tolk optreden.
Mooi bij daglicht aangekomen, morgen laat ik me weer verrassen in het Lauca NP.