Van Lovina naar Sanur
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
02 Januari 2014 | Indonesië, Sanur
Gisteravond de laatste avond in het ouderpension.
De oudjes waren druk aan het kaarten, een of ander nieuw kaartspel.
Tijd voor mij om de menukaart nog eens even grondig te bestuderen en ja hoor, hij stond erbij, de PEPERSTEAK.
Weer het tomatensoepje vooraf en die was net zo goed als ervoor, dus ik denk toch, dat de kok een vast recept gebruikt voor de soepen.
Wachten, wachten, maar ja, daar was ie, de steak. Echt een steak als hoe een steak moet zijn. Medium gebakken, goed heet en een lekker pepersausje erbij. Dat was smullen.
Vanmorgen vertrokken we weer om 9 uur. Ik vertelde, dat ik de gids Mr. Sneaker had genoemd in mijn reisverslag en dat vonden zowel gids als chauffeur toch wel grappig. Dat Mr. Sneaker verhaal blijft hier nog wel even hangen.
Na een uurtje de eerste stop. Een bezoek aan de Git Git waterval.
Niet heel bijzonder (ik heb onlangs nog wel wat anders gezien), maar wel leuk om even gezien te hebben. Hoogte van de waterval: 35 meter. Het weer: regen. Dus niet te lang bij stilstaan en weer terug naar de auto. Moet je nog wel even 25 verkopers pareren, die langs de volledige route staan opgesteld. En ja hoor, het is weer gelukt om niks te kopen.
Een uurtje later was het weer tijd voor de koffiestop. Ergens in de middle of nowhere, vond Raka een hut, waar ze koffie hadden. Drie koffie € 0,35. Dat was te doen.
Vandaar ging het in één ruk door naar Sanur.
Raka stopte bij een gebouw, wat het hotel bleek te zijn. Wij naar binnen en ik schrok wel even. De entree deed zwaar denken aan de ambiance, die je in de jaren 70 in de oostbloklanden tegenkwam. Hoge plafonds, voetstappen die eindeloos nagalmen tegen de witte en volledig kale muren. Het enige wat ontbrak, waren de batterijen TL-buizen, die je vaak dan ook nog ziet, maar misschien kwam dat omdat het nog licht was buiten.
Uiteindelijk kwamen we aan bij de receptie. Daar troffen we geen afgezwaaide VOPO aan, maar een lieftallige dame met een Indonesisch uiterlijk. Kijk, dat paste wel weer in het plaatje.
De heren vertrokken en mij werd de kamer getoond. Dat was wel even iets anders, dan de buitenkant deed vermoeden. Zeer ruime kamer met alle faciliteiten (behalve WiFi). WiFi werkt alleen in het restaurant en bij de receptie.
Achter het hoofdgebouw een prachtige tuin met dito zwembad.
Dus niks mis mee.
Langs de kust in Sanur loopt een boulevard, dus ik dacht, dat ik daar maar even heen moest gaan. De (verharde) boulevard is 2,5 m breed en heeft een lengte van 5 kilometer.
Ik heb alles twee keer gelopen, heen en weer dus en ook hier weinig toeristen en veel (ver)kooplui.
Achtereenvolgens kom je tegen: kapper, massagesalon, terras, restaurant, hotel, privé-huis, kunst en curiosa, en tenslotte iemand met zonnebrillen. Loop je verder dan komt al het bovenstaande in willekeurige volgorde weer voorbij.
Ik heb drie uur gelopen en ook alles wel gezien. Restte mij mezelf te trakteren op een lekkere koude ..... jawel Coca Cola.
Na terugkomst in het hotel, heb ik me netjes geïnstalleerd bij het zwembad, WiFi geactiveerd en typ dit verhaaltje.
Morgen een dag weer op pad, dan de oostkant van Bali.
De oudjes waren druk aan het kaarten, een of ander nieuw kaartspel.
Tijd voor mij om de menukaart nog eens even grondig te bestuderen en ja hoor, hij stond erbij, de PEPERSTEAK.
Weer het tomatensoepje vooraf en die was net zo goed als ervoor, dus ik denk toch, dat de kok een vast recept gebruikt voor de soepen.
Wachten, wachten, maar ja, daar was ie, de steak. Echt een steak als hoe een steak moet zijn. Medium gebakken, goed heet en een lekker pepersausje erbij. Dat was smullen.
Vanmorgen vertrokken we weer om 9 uur. Ik vertelde, dat ik de gids Mr. Sneaker had genoemd in mijn reisverslag en dat vonden zowel gids als chauffeur toch wel grappig. Dat Mr. Sneaker verhaal blijft hier nog wel even hangen.
Na een uurtje de eerste stop. Een bezoek aan de Git Git waterval.
Niet heel bijzonder (ik heb onlangs nog wel wat anders gezien), maar wel leuk om even gezien te hebben. Hoogte van de waterval: 35 meter. Het weer: regen. Dus niet te lang bij stilstaan en weer terug naar de auto. Moet je nog wel even 25 verkopers pareren, die langs de volledige route staan opgesteld. En ja hoor, het is weer gelukt om niks te kopen.
Een uurtje later was het weer tijd voor de koffiestop. Ergens in de middle of nowhere, vond Raka een hut, waar ze koffie hadden. Drie koffie € 0,35. Dat was te doen.
Vandaar ging het in één ruk door naar Sanur.
Raka stopte bij een gebouw, wat het hotel bleek te zijn. Wij naar binnen en ik schrok wel even. De entree deed zwaar denken aan de ambiance, die je in de jaren 70 in de oostbloklanden tegenkwam. Hoge plafonds, voetstappen die eindeloos nagalmen tegen de witte en volledig kale muren. Het enige wat ontbrak, waren de batterijen TL-buizen, die je vaak dan ook nog ziet, maar misschien kwam dat omdat het nog licht was buiten.
Uiteindelijk kwamen we aan bij de receptie. Daar troffen we geen afgezwaaide VOPO aan, maar een lieftallige dame met een Indonesisch uiterlijk. Kijk, dat paste wel weer in het plaatje.
De heren vertrokken en mij werd de kamer getoond. Dat was wel even iets anders, dan de buitenkant deed vermoeden. Zeer ruime kamer met alle faciliteiten (behalve WiFi). WiFi werkt alleen in het restaurant en bij de receptie.
Achter het hoofdgebouw een prachtige tuin met dito zwembad.
Dus niks mis mee.
Langs de kust in Sanur loopt een boulevard, dus ik dacht, dat ik daar maar even heen moest gaan. De (verharde) boulevard is 2,5 m breed en heeft een lengte van 5 kilometer.
Ik heb alles twee keer gelopen, heen en weer dus en ook hier weinig toeristen en veel (ver)kooplui.
Achtereenvolgens kom je tegen: kapper, massagesalon, terras, restaurant, hotel, privé-huis, kunst en curiosa, en tenslotte iemand met zonnebrillen. Loop je verder dan komt al het bovenstaande in willekeurige volgorde weer voorbij.
Ik heb drie uur gelopen en ook alles wel gezien. Restte mij mezelf te trakteren op een lekkere koude ..... jawel Coca Cola.
Na terugkomst in het hotel, heb ik me netjes geïnstalleerd bij het zwembad, WiFi geactiveerd en typ dit verhaaltje.
Morgen een dag weer op pad, dan de oostkant van Bali.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
