Flink wat kilometers in de benen vandaag

Na een goede nachtrust, eerst vanmorgen rond half acht aan het ontbijt. Nou, daar was niks mis mee, je kan het zo gek niet bedenken of het stond er wel.
Met de maag goed gevuld, kon ik op pad.
Eerste stop was de universiteit. Op het terrein staat een toren van 85 m hoog en aan de achterkant kun je boven op de toegangspoort klimmen en dan heb je een mooi overzicht over de Süleymaniye moskee.
Het weer was goed, en de temperatuur liep in de loop van de morgen al op naar 31 graden.
In de Lonely Planet staat vanaf deze moskee een wandeling beschreven van 2 km.
Dan raak je ook een beetje van de gebaande paden af, toeristen zie je bijna niet meer. En degene, die je ziet, lopen ook met de LP.
Na 200 meter kwam ik bij de Molla Gürani moskee, een bouwwerk uit de 12-de eeuw en toen bekend als de kerk van de maagd Maria. Alles was dicht, het werd gerestaureerd.
Er tegenover een klein Ottomaans kerkhof.
Na nog een moskee kwam ik uit bij het aquaduct van Valens. Een paar honderd meter van dit bouwwerk stond er nog. Via een druk straatje vol met handelslui eindigde de tour bij het klooster van Christ Pantokrator. Stond ook in de steigers, maar er achter lag een prachtige tuin, vanwaar je een mooi uitzicht had op de Golden Horn en Bosporus.
Omdat er ook een terras bij was, leek het mij een goede zaak, om de eerste Coca Cola te bestellen.
Vanaf dit punt ben ik bergaf gelopen om bij het water te komen. Van hier vertrekken talloze veerboten, die als een busdienst verschillende plaatsen aandoen. De meeste mensen zijn lokalen, maar als toerist kun je je ook redelijk snel verplaatsen op deze manier.
Ik ben tot het eindpunt gevaren (Eyüp). Iets landinwaarts bevindt zich de Eyüp Sultan Moskee. Deze moskee behoort tot de meest belangrijke religieuze plaats in Turkije. Het was er dan ook erg druk. Vanaf de moskee kun je een berg oplopen, waar helemaal bovenaan een cafe huist. Het Pierre Loti Café. Als je in ruim dertig graden boven bent gekomen, lust je er wel één.
Om de hoek bij een klein stalletje een lekker koud blikje gehaald en daarmee lekker gaan zitten bij Pierre. Dat viel niet op, want hun Cola werd ook in een blikje geserveerd.
Trouwens, toen ik,bovenkwam, zag ik, dat er ook een kabelbaan bij Pierre uitkwam. Lopen was toch mooier, de hele berg was een begraafplaats met de meest uiteenlopen graven.
Na de Cola teruggelopen, weer naar het water. Vandaar naar Ayvansaray gelopen, waar een tweede wandeling uit de LP begon.
Deze was drie kilometer en ja, als je bij het water staat, is dat meestal ook het laagste punt en ik kon weer de heuvel op lopen.
Deze wandeling voerde langs de oude stadsmuur.
De eerste bezienswaardigheid was het Emir Buhari Tekkesi huis, een herberg gebouwd in 1513. Niet erg bijzonder.
Niet veel verder de Anemas Zindanlari kerkers. Gesloten wegens restauratie.
Ook het paleis van Constantine Porphyrogenitus was 'under construction'.
De wandeling langs de muur was trouwens best leuk, er waren ook veel andere dingen te zien.
De volgende stop was het Kariye Museum. Het originele bouwwerk stamt uit de derde eeuw BC. Het bijzondere is, dat er vele mozaïeken en fresco's bewaard zijn gebleven. Echt heel mooi. Exact tegenover de kerk een schitterend terras met gelukkig veel schaduw.
Stukje teruglopen en de tocht langs de stadswal vervolgen om uiteindelijk bij de Mihrimah Sultan Moskee uit te komen.
Ik ben toch nog een kilometer doorgelopen, dan zou je bij de Topkapi poort uitkomen. Nou poort? De muur was weggehaald en er liep een 6 baans weg doorheen. Dat was de poort.
Ik was het lopen wat zat. Niet ver van de 'poort' zag ik een metrostation. Ik had geen kleingeld en kon bij de automaat geen muntje kopen. Een behulpzame Turk, blijkbaar met abonnement, liep een rit afboeken van zijn kaart en ik kon doorlopen. Super vriendelijk.
Ik was zo blij met mijn metro, dat ik nooit gekeken had, waar die heen reed. Na vier haltes er maar eens uit, want mijn richtingsgevoel gaf al aan, dat ik veel te ver naar het noordwesten kwam.
Oriëntatie zoek en hier geen taxi te vinden. Overal zie je ze rijden, de gele Fiats, als taxi.
Het duurde zeker 20 minuten voor ik er één had en voor nog geen € 7,= werd ik bij de Galata brug afgezet. Weer bekend terrein.
Ter plaatse gekeken naar een Bosporus ferry voor morgen, maar de chaos was dusdanig groot, dat ik morgen wel een keus maak.
Dus de heuvel weer op richting hotel. Onderweg daar heen, brak de hemel open. Een beste onweersbui. Toch maar even schuilen onder de luifel van een winkeltje. Er werd even later een stoel voor mij gehaald en een tweede kwam met een glas thee. Super toch?
Toen het weer droog was ben ik verder gelopen.
In de hotelbar nog wat gedronken, maar behalve veel personeel, was er verder niemand.
Na een korte verfrissing op zoek naar een restaurant.
Buiten was het weer droog, maar ik zat nog niet in het restaurant, of het begon weer. En niet zo'n beetje ook.
Nadat een demonstratie voorbij getrokken was en ik mijn koffie op had, was het weer droog.
Een enerverende dag meegemaakt. Veel kilometers en hoogteverschillen in de benen. Wat zal ik vannacht goed slapen.