Kloven en afzien

Van Alice Springs (AS) naar Glen Helen (GH).
Heel hard hoefde ik vanmorgen niet van stapel te lopen, want ik moest voor ik AS zou verlaten, nog een permit kopen om de Mereenie Loop te mogen rijden. Dat is een onverharde weg richting Kings Canyon en die loopt door Abo-land.
Kost € 3,50 is is te koop in AS en dat kantoor gaat pas om 08:30 open.
Ik was er ook om die tijd en daarna nog even cola halen en op weg.
De route voor vandaag is niet lang, maar er liggen zes kloven op de route naar GH.
Het gebied, wat ik vandaag doorkruis, heet de West MacDonnell Ranges, een gebergte, welke oost-west loopt.
Dwars door dit gebied loopt een hele lange trail, de Larapinta Trail. Deze 'wandeling' is 223 km lang en is opgedeeld in secties.
Die trail heb ik vandaag overgeslagen.
Het is hier een stuk koeler dan in het noorden. Vanmorgen, toen ik wegreed was het 14 graden, aan het eind van de dag 23.
Voor het lopen is het niet verkeerd trouwens.
De eerste stop voor mij was Simpsons Gap. Het woord zegt het al, een gat in de bergketen en er stond ook nog water.
Toen ik terugkwam van de wandeling, kwam ik een Deen tegen, die dus wel bezig was met de Larapinta trail. Hij was gevallen en op zijn heup terecht gekomen.
Hij moest eigenlijk naar een dokter in AS, maar ik ging de andere kant op èn ik mag geen passagiers meenemen vanuit het verhuurcontract.
Dus op naar de volgende attractie, de Standley Chasm. Deze kloof is privébezit en je moet eerst een ticket kopen, voor je op pad mag.
Een stevige wandeling met onderweg mooie vogels, prachtige bomen en vervelende Duitsers. Ik heb een paar keer stilgestaan om een kleurrijke vogel te fotograferen, komt er zo'n Duitser aan met een habbiewabbie camera en die loopt zo de struiken in om dichterbij te komen. Dat gaat natuurlijk mis, zo'n vogel herkent een Duitser en gaat er vandoor.
Ik weer door aan aan het eind van het pad trof ik een Australisch stel. Praatje mee gemaakt en ze heeft me nog even gefotografeerd als bewijs, dat ik het eindpunt gehaald had.
Daarna weer terug en bij de kiosk een koffie besteld. Zit die Deen daar. Hij kon wel een lift krijgen, maar dan moest ie daar wachten.
Na de koffie weer verder, richting Ellery Creek. Ook gelegen in een kloof met permanent water in een meertje. Populair om in te zwemmen, maar het water was ijskoud. Het Australisch stel kwam ik daar ook weer tegen.
Verder was er nog een trail te lopen van ruim drie km, de Dolomiti Trail. Zeer bijzonder.
Links en rechts van mij verschillende steensoorten. Vroeger een ondiepe zee geweest en door verschuivingen in de aardlagen, is dit zo ontstaan.
Verder de zg. balancing rocks, niet zo mooi als in Zimbabwe, maar wel bijzonder om dat hier ook te zien. Daar liep ik het AUS echtpaar weer achterop.
De route werd vervolgd richting de Serpintine Gorge. Van de parkeerplaats naar het water was maar 1,5 km, maar aan het eind kon je ook nog even heel steil omhoog naar een lookout point. Dat was redelijk zwaar. Het hoogteverschil was 85 meter, maar ik heb er wel twintig minuten over gedaan. Voorzichtig lopen, uitkijken voor lossen stenen (met het gebeuren van de Deen in mijn achterhoofd) en je vooral niet af laten leiden door vliegen.
Bovengekomen dacht ik, 'laat ik nou ook eens een selfie maken'. Ik vind dat soort dingen zo onzinnig, maar ik was zo blij, dat ik heelhuids boven was gekomen, dat ik ook heb toegegeven aan de manie van de selfie.
Daarna weer met dezelfde voorzichtigheid naar beneden. Hier zie je verder ook niemand. Iedereen loopt naar het water en gaat weer terug.
Ik was behoorlijk gesloopt en ik had nog twee kloven te gaan. De eerstvolgende heb ik overgeslagen, die was niet echt interessant, de laatste, de Ormiston Gorge, heb ik nog wel aangedaan. Maar de zon was al achter de bergen verdwenen, dus worden de foto's ook minder mooi.
Inmiddels hadden gedurende de hele dag alle poriën flink opengestaan en de grootste frisheid was er ook wel af, dus op naar het Glen Helen Resort. Nou, resort kunnen ze vervangen door boerderij +. Een beetje zoals in Mt Elizabeth in de Kimberley, met dat verschil, dat iedere kamer hier wel eigen sanitaire voorzieningen heeft.
Het restaurant is gesloten, maar wat er als lunch verkrijgbaar is, is dat vanavond ook. Wil je ergens anders eten, wordt dat toch wat lastig, het dichtstbijgelegen restaurant ligt in AS en dat is 134 km.
De douche was goed, er is verwarming op de kamer en het is maar voor een nachtje.