Bewolking, bakken regen en een waterig zonnetje

Vanmorgen was ik al weer vroeg op pad. Er waren toch nog een paar dingen, die ik gisteren 'vergeten' was en dat was de Elevador de Bica met daarnaast de Miradouro de Santa Catarina
Was twee haltes met de metro en ook dit was een trammetje, die van laag naar hoog Lissabon reed.
Maar eerst nog even de Lisboa pas. Die was natuurlijk helemaal opgedroogd en met veel wrijven bij het poortje van de metro, ging het hekje open. Bij de uitgang moet dit nog een keer en daar deed ie het helemaal niet.
Een medewerker kreeg met mijn kaart het hekje uiteindelijk open. In de tram deed ie het zo maar.
Boven gekomen even snel naar het uitzichtspunt en van daar lopend richting het grote plein. Onderweg nog een museum aangedaan, maar die bleek gesloten.
Op het plein eerst even naar de Tourist Information en daar kreeg ik gewoon een nieuwe Lisbao kaart. Geen probleem.
Ondertussen ging de bewolking over in regen. Tijd voor een bakkie voor ik naar de Nucleo Arqueológico zou gaan.
Daar had ik om elf uur afgesproken. Om iets voor elf begon het nog harder te regenen, maar omdat de koffie 20 seconden verwijderd was van de archeologie, werd ik niet nat.
Met tien man startten we de toer. Die toer vindt plaats onder een bankgebouw. Doordat ze daar een parkeergarage wilden bouwen, stuitten ze op oude resten tot 2500 jaar oud.
Geen garage, wel een gratis rondleiding onder de vloer van de bank.
Het begon met de Feniciërs, vervolgens de Romeinen, van 800 tot 1200 een islamitische periode en daarna een mengelmoes om te eindigen met het Portugese volk, zoals we die nu nog kennen.
Elke beschaving is terug te vinden in een laag. De oudste laag ligt vier meter onder het huidige maaiveld.
De rondleiding duurde 45 minuten en was zeer interessant.
Vanaf dit punt was het plan om naar het São Jorge kasteel te gaan. Boven op een heuvel, maar ik ben toch gaan lopen.
Eerst nog even de Sé kathedraal bezocht, daarna verder omhoog.
Kaartje gekocht, twee euro korting, en ik was nog niet binnen of er kwam toch een hoosbui. Ongelooflijk, wat een water kwam er naar beneden en nergens een schuilplek te zien.
Nadat ik volledig zeiknat was, ben ik maar gaan lopen en kwam zowaar bij een tentoonstelling uit. Die was gelukkig niet buiten en binnen zaten veel mensen, die scholen voor de regen.
De extreem harde wind had er ook voor gezorgd, dat menig paraplu gesneuveld was. Die lagen buiten op een bult in de prullenbak.
Even dacht ik, dat de regen afnam, en ik weer naar buiten. Ik had net dertig meter afgelegd of het begon weer. Doorlopen dan maar en gelukkig een afdakje. Daar stonden, figuurlijk dan, dertig drijfnatte stokstaartjes te kijken naar het water wat viel.
Weer werd het minder en ik de kantelen op. Het water kwam je op de trap omhoog al tegemoet, dus ook de schoenen en sokken, waren na deze actie ook volledig verzadigd met water.
Omdat ik hier waarschijnlijk maar één keer kom, toch maar in de regen het kasteel verder verkend.
Toen ik daar zo'n beetje mee klaar was, kwam er zelfs een waterig zonnetje te voorschijn. En echt, dat bleef de rest van de middag ook zo, vanaf half drie dus.
In de Lonely Planet stond er nog een wandeling beschreven door de wijken Graça, Alfama en Castelo.
Eindpunt, het hoogste punt van Lissabon. Ik besloot daar te beginnen en vanaf het kasteel daar heen gelopen.
Nu het zonnetje scheen, was het best mooi daarboven. Het heet Miradouro da Senhora do Monte. Iets minder mooi, maar gelegen bij de Igreja Graça, ook een Miradouro.
Een stukje verder weer een enorm grote kerk, de Igreja de São Vicente de Fora.
Vervolgens kom je in de wijk Alfama, waar onverwacht een kegelvormig Panteon Nationaal opdoemd.
Echt een prachtig gebouw met daarin de graven van beroemde Portugezen. Vasco da Gama en Eusebio herkende ik van naam.
Met een trap kun je dan omhoog tot in de koepel en vervolgens naar buiten, waar een enorm marmeren terras rond de koepel is aangelegd.
Via wat kleinere steegjes kwam ik uiteindelijk weer uit bij de Sé kathedraal.
Vandaar nog wat verder naar het westen doorgelopen en daar tram 28 gepakt, de beroemde tram alhier. Één keer in die tram is genoeg. Het schiet niet op en de tram is altijd overvol.
Vlak bij het eindpunt is dan weer een metro station. In plaats van naar het noorden te lopen, bleek later, dat ik net de andere kant op liep en uitkwam bij een ander metro station dan ik dacht. Scheelde 1 halte minder.
Na een dag van natte ontberingen, toch lekker door gedaan en om kwart voor zeven was ik weer in het hotel.
Inmiddels gegeten bij een FoodMarket, alles vers bereid en ruime keus.
Morgen twee redelijk ver uit elkaar liggende bestemmingen, Belém en Parque das Nações. Bij de laatste bestemming kom je bij de gebouwen ed. van de wereldtentoonstelling van 1998.
Foto's heb ik vandaag niet kunnen maken met de telefoon. Punt één te nat en punt twee, accu leeg, vergeten op te laden.