Oude ambachten en pagodes rond het Inle meer

Het klopte inderdaad, ze hebben hier een gevarieerde menukaart. Van de, voor mij onsmakelijke kip/curry, tot geïmporteerde Australisch rundvlees.
Het laatst genoemde is ook het duurst, $ 28,= .
Omdat ik hier aan een meer zit, heb ik gekozen voor een pizza met vis. Anders zwemmen die beestjes toch maar voor niks voor de steiger langs.
Een soepje maar niet genomen, want hoe groot is zo'n pizza?
Achteraf had ik wel voor de soep kunnen gaan, het formaat pizza was normaal.
Na het eten was ik best al wat moe en ik realiseerde mij, dat ik al vanaf 05:00 uur op was.
Na het eten nog wat gelezen, maar dat heb ik niet lang volgehouden.
Ongelooflijk, om 21:15 ging het licht uit, letterlijk en figuurlijk.
Maar niet getreurd, vanmorgen om 05:45 ging de wekker al weer. Klokslag zes uur zat ik aan het ontbijt, een overvloedig ontbijt kan ik rustig zeggen.
Drie kwartier later stond ik aan de oever, te speuren naar mijn boot voor vandaag.
Beetje lastig was het wel, er lagen er een stuk of zes.
Even bij de receptie gevraagd, en vervolgens werd het Grote Boek er bij gepakt en toen kwam men tot de conclusie, dat er een boot moest zijn met één stoel.
Ik had juist gedacht, dat juist tijdens zo'n excursie je met meer mensen in de boot zou zitten. Bleek niet het geval, gewoon een privéboot.
Achterop de boot staat een dieselmotor. Één die met de hand aangeslingerd moet worden en vervolgens een flink geluid produceert.
Als je daar de hele dag naar moet luisteren ben je echt doof.
Nou had ik nog een verfrissingsdoekje in de tas zitten en daaruit twee repen gescheurd en zo twee oordopjes gemaakt. Zo, prima op gelost, maar voor diegene, die binnenkort nog naar Myanmar gaan, hierbij de gratis tip, neem oordopjes mee.
Ik had het 'programma' voor vandaag meegekregen en ik had al wel gezien, dat we de 'oude ambachten route' gingen volgen.
De eerste stop was de dagmarkt. Die is elke dag ergens anders, maar de locals weten natuurlijk wel waar.
Typisch een markt voor zowel de lokale mensen als voor de toeristen. Verder natuurlijk eettentjes, waar ik waarschijnlijk ziek word als ik daar iets eet.
De op de toeristen geënte kramen verkopen allemaal hetzelfde, dus na 45 minuten had ik alles gezien en konden we doorvaren naar het volgende hoogtepunt, een weverij.
Daar maakten ze van alles voor de vrouw. Er worden daar twee soorten vezels gebruikt; vezels uit de stengel van de lotusplant en zijde.
Ook een combinatie van deze twee vezels bleek mogelijk. Leuk om even te zien, maar zoals gezegd, alleen maar vrouwenartikelen, dus weer op pad.
Nu even een korte opsomming van: weverij, smederij, zilversmid, goudsmid, botenbouwer, sigarenmaker en paraplu makers (ook het papier daarvoor maken ze zelf).
Daarnaast ook veel aandacht voor kloosters, gebouwd in het water en staand op palen, pagodes, tempels, drijvende tuinen en nog een drijvende markt.
Wat ik wel netjes vond, en mijn chauffeur vroeg het ook heel specifiek, is de vraag of je wilt lunchen. Ik hoef geen lunch, geen honger en zonde van de tijd en een blikje cola is zo leeg. Zelf eten ze wel even, als ik iets aan het bezichtigen ben.
Wat ik het mooist vond was de verst weg gelegen tempel + pagodes, de reden, dat ik om zeven uur moest vertrekken.
De naam: Shwe Inn-Dein Pagoda. Volledig overwoekerde stupa's, sommige beeltenissen nog zichtbaar, anderen kapot staan onder aan de heuvel en heten Nyaung Ohak. Ook al bijzonder om daar tussen te lopen. Hoe oud het is weet ik niet maar ik schat, dat het uit de elfde eeuw stamt.
Via een overdekte galerij loop je de heuvel op, om uiteindelijk uit te komen bij een vrij grote tempel. Hier omheen staan honderden pagodes, van klein tot groot, van oud tot nieuw en sommige zijn ook gerestaureerd. Ik vond het heel bijzonder.
Vanaf hier ging het weer langzaam terug in noordelijke richting. De drijvende tuinen, waar bonen, tomaten ed. gekweekt worden, zijn ook apart.
Op houten rasters wordt meer-eigen vegetatie aangebracht met daarbij vruchtbare bodem. De waterplanten zorgen voor het drijvend vermogen en in lange rijen drijven deze tuinen in het meer. Twee keer per dag wordt de zaak onderhouden door de 'tuinman'.
Als laatste onderdeel van de dag kon ik nog even een kijkje nemen in het dorp je hier vlakbij, Maing Thauk. Behalve een tempel kon ik verder niks zinnigs vinden om lang bij stil te staan. Wel nog even vier blikjes Coca Cola gehaald voor het luttele bedrag van € 1,25 . Kijk, zo komt de Australische steak steeds dichterbij.
Morgen word ik om 08:30 uur opgehaald voor een rit, eerst naar Kakku en dan door naar Kalaw. Morgen lezen jullie (denk ik) wat ik daar weer heb gezien.