Eerste ervaringen uit Mandalay

Zoals gewoonlijk was de chauffeur weer tien minuten eerder dan overeengekomen en aangezien ik ook al klaar stond, konden we direct vertrekken.
Hij had er een uurtje voor uitgetrokken, maar het was redelijk rustig bij de weg en om 08:10 uur waren we ter plaatse.
Geloof het of niet, maar waar wij parkeerden, stond een dame van de lokale agent om te vragen of ik hulp nodig had bij het inchecken.
Normaal gesproken zou mij dat alleen moeten lukken, dus heb ik haar hulp vriendelijk afgeslagen en op hoop van zegen de vertrekhal binnen gelopen.
Één grote chaos daar binnen. Gelukkig ontwaarde ik nog net een counter van Air KBZ, leverde mij e-ticket in en voor ik mijn paspoort ook maar kon grijpen, had ik al een boardingpass in handen. Kreeg van een andere man mijn bagageticket en klaar.
Even alle persoonlijke bezittingen door de scan en tijd voor een bakkie.
Het was nog geen half negen. Uurtje wachten, dat valt mee.
Als er geboard kan worden, staat er iemand met een megafoon het vluchtnummer te roepen en vervolgens rent iedereen op de enige deur, die toegang tot buiten geeft, af.
Voor de vluchten van Air KBZ liggen in de vensterbank alle mogelijke vluchtnummers, handschreven, klaar. Zo ook nummertje 266. Hoewel wel iets te laat, konden we om kwart voor tien aan boord en 10:10 uur vertrok die dan toch. Vluchttijd 25 minuten.
In Mandalay duurde het nog knap lang voor de bagage er was. Op weg naar de uitgang werd iedereen weer tegengehouden, want dit keer moest gecontroleerd worden of je je eigen bagage wel had. Bagagelabel werd gecontroleerd met nummer op de boardingpass. Op iedere luchthaven hier hebben ze iets anders verzonnen.
Maar goed, de chauffeur stond er weer met een bordje.
Bleek nog een uur rijden naar Mandalay. Mijn hotel ligt midden in het centrum, echter verscholen in een hofje, waardoor de geluiden van de stad hier niet te horen zijn.
Prima hotel, stukken beter dan het hotel in Kalaw.
Ik heb mijzelf even ingericht en ben naar de bootterminal gelopen, even om te kijken waar het is voor morgen.
Daarna een taxi genomen naar het Mandalay Palace. Alle veertig houten gebouwen zijn gerestaureerd conform hoe het er in 1850 uitzag.
Er staat een wachttoren met aan de buitenzijde een spiraalvormige trap naar boven. Vanaf de top heb je een mooi uitzicht.
Alle mensen lopen centraal over het complex, ik niet, ik loop dan juist helemaal langs de buitenrand. Daar loopt dus niemand en heb ik echt mooie foto's kunnen maken.
Om het geheel staat een flinke muur, twee bij twee kilometer.
Het complex is in gebruik door het leger en als toerist mag je er alleen vanaf de oostkant naar binnen en niet van het rechte pad afwijken.
Foto's maken, mag ook alleen binnen de muren van het paleis, verder nergens.
Hoewel misschien niet mocht, heb ik ook nog wat foto's gemaakt van beelden van helden uit de Birmese geschiedenis. Even verderop nog de tombe van koning Mindon, maar die heb ik van veraf gemaakt, ik durfde daar niet heen te lopen.
Al met al ben ik daar twee uur zoet mee geweest. Echt de moeite waard.
De volgende uitdaging diende zich weer aan, hoe kom ik boven op de Mandalay Hill.
Terug op de openbare weg sprak mij een brommerpiloot aan, en die wilde mij wel boven de de heuvel afzetten. Je kunt ook lopen, maar dan moet je 250 m klimmen.
Ik koos voor met de brommert naar boven en te voet naar beneden.
Nou die brommer doe ik niet weer. Als ik achterop zo'n ding zit, heeft ie geen vering meer en dat gaat rugklachten opleveren. Ik heb dus geleerd alleen autotaxi's te gebruiken. De brommer ging ongevraagd nog langs een klooster, maar dat staat morgen pas op het programma. Het licht was er ook niet goed, dus snel wegwezen en gewoon naar boven gassen.
Dat is allemaal goed afgelopen en het laatste stuk omhoog, naar de pagode, kon met de lift. Schoentjes en sokken uit. En dat bleef zo, totdat ik weer beneden aan de voet van de heuvel stond.
Op de weg naar beneden passeer je ook nog allerlei pagodes en tempeltjes. In één staat nog een rechtopstaande Boeddha van een meter of 20 hoog, en met gestrekte arm naar voren, wijzend naar het Koninklijk Paleis.
Genoeg gedaan voor vandaag. Met de taxi terug naar het hotel, even opgefrist en rond zeven uur de deur uit naar Marry Brown.
Bleek een fastfood restaurant te zijn met ruim 400 vestigingen, voornamelijk in Azië.
Ze hadden ook vis op het menu staan en het was verder een nette tent.
Het voltallige personeel zwaaide me zelfs uit, toen ik wegging.
Ook de automatisch opengaande deur was nog niet uitgevonden, want daar hadden ze een speciaal personeelslid voor aangenomen.
In het hotel nog even een bakkie gedaan en toen dit verhaaltje getypt.
Morgen ligt het in de bedoeling naar Mingun te gaan. Met de boot wel te verstaan.
Vertrektijd 09:00 uur.