Eerste dag Zambia
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
05 Augustus 2017 | Zambia, Kafue
Dag 1 van de Zambia reis.
Op Schiphol gaat alles van een leien dakje, behalve dan het regelen van een stoel met wat meer beenruimte.
Uiteindelijk kon ik het regelen bij de gate tegen een betaling van wel € 25,=.
Dit lage tarief omdat ik lid ben van Flying Blue van de KLM.
Omdat er nog mensen uit Madrid onderweg waren, wachtte mijn toestel en dat resulteerde in een vertraging van 30 minuten.
Het vreemde is dan, dat je wel op het goede moment aankomt, met andere woorden, vliegmaatschappijen rekken de vluchtduur op, om zo langer buiten schot te blijven als er vertragingen zijn. Het is me al eerder opgevallen.
De pikdonkere stewardess van Kenya Air heette Milka, vond ik wel grappig. Ik heb er tegen haar maar geen grappen over gemaakt, ze leek niet erg open te staan voor welke grap dan ook.
De vlucht naar Nairobi was trouwen met de Boeing Dreamliner, de B787-8.
In Nairobi ook voldoende tijd voor de transfer. Die was een uur en die had ik ook net nodig.
Dan met een bus naar een wat kleiner vliegtuig en met een vertraging van 20 minuten, landde ik in Lusaka.
De bagage was er snel, ik was ook snel langs de paspoortcontrole, want ik had al een visum en toen stokte het.
Nergens mijn transfer te zien naar de Kiambi Lodge.
Na een half uur bellen. Vodafone wil niet. Dan maar met mijn KPN toestel. Wilde wel. En via de NL agent evenlater een Suzanne bij me om te vertellen, dat het nog een half uurtje duurde.
Dat werd bijna twee uur. Ik was al goed pissig.
De auto was een oude, al lang geleden afgetrapt Toyota Landcruiser, met een lekkende radiateur en waarbij de uitlaatgassen zo ongeveer de cabine binnenkwamen.
Toen moest meneer nog tanken, toen naar een garage om de auto om te ruilen, maar toch maar niet, naar een winkel iemand ophalen, weer tanken en toen eindelijk de stad uit.
Wist ie onderweg ok nog te melden, dat hij de onverharde weg niet ging nemen, hij zou mij afzetten mij de publieke minibusjes.
Toen was de maat helemaal vol.
Ik heb de man even indringend aangesproken op zijn houding en gedrag en daarna ging hij wel de verharde weg doen.
De snelheid ging omhoog, maar helaas, bij een politiestop sloeg de motor op en er moest een andere auto opgetrommeld worden met wel een goede accu.
Een draad met geen accuklemmen werd en door mij en door de chauffeur van de andere auto op de polen gedrukt en zowaar, de auto sloeg weer aan.
Oom een lang verhaal niet langer te maken; om vier uur was ik bij de lodge (in plaats van 13:00 uur), maar daar wisten ze al van het helen verhaal en speciaal voor mij, lag er nog een bootje klaar voor een sunset cruise over de Zambezi rivier.
Tegen zes uur terug, even douchen en zo aan tafel.
Dan wordt het programma voor morgen ook nog even met mij doorgenomen.
Het eten was prima hier. Heerlijke gerookte zalm vooraf, een braai buffet en een warm dessert.
De dag van morgen doorgenomen en het blijkt, dat ik hier zelf nog iets vroeger uit bed moet dan thuis.
Om 05:45 vertrek ik met Stewart per boot naar het park, waar de safariauto klaarstaat.
Dan gaan we de hele dag 'game driven' .
Ontbijt en lunch worden meegenomen en mijn drankvoorkeur is inmiddels ook bekend.
Morgen meer.
Op Schiphol gaat alles van een leien dakje, behalve dan het regelen van een stoel met wat meer beenruimte.
Uiteindelijk kon ik het regelen bij de gate tegen een betaling van wel € 25,=.
Dit lage tarief omdat ik lid ben van Flying Blue van de KLM.
Omdat er nog mensen uit Madrid onderweg waren, wachtte mijn toestel en dat resulteerde in een vertraging van 30 minuten.
Het vreemde is dan, dat je wel op het goede moment aankomt, met andere woorden, vliegmaatschappijen rekken de vluchtduur op, om zo langer buiten schot te blijven als er vertragingen zijn. Het is me al eerder opgevallen.
De pikdonkere stewardess van Kenya Air heette Milka, vond ik wel grappig. Ik heb er tegen haar maar geen grappen over gemaakt, ze leek niet erg open te staan voor welke grap dan ook.
De vlucht naar Nairobi was trouwen met de Boeing Dreamliner, de B787-8.
In Nairobi ook voldoende tijd voor de transfer. Die was een uur en die had ik ook net nodig.
Dan met een bus naar een wat kleiner vliegtuig en met een vertraging van 20 minuten, landde ik in Lusaka.
De bagage was er snel, ik was ook snel langs de paspoortcontrole, want ik had al een visum en toen stokte het.
Nergens mijn transfer te zien naar de Kiambi Lodge.
Na een half uur bellen. Vodafone wil niet. Dan maar met mijn KPN toestel. Wilde wel. En via de NL agent evenlater een Suzanne bij me om te vertellen, dat het nog een half uurtje duurde.
Dat werd bijna twee uur. Ik was al goed pissig.
De auto was een oude, al lang geleden afgetrapt Toyota Landcruiser, met een lekkende radiateur en waarbij de uitlaatgassen zo ongeveer de cabine binnenkwamen.
Toen moest meneer nog tanken, toen naar een garage om de auto om te ruilen, maar toch maar niet, naar een winkel iemand ophalen, weer tanken en toen eindelijk de stad uit.
Wist ie onderweg ok nog te melden, dat hij de onverharde weg niet ging nemen, hij zou mij afzetten mij de publieke minibusjes.
Toen was de maat helemaal vol.
Ik heb de man even indringend aangesproken op zijn houding en gedrag en daarna ging hij wel de verharde weg doen.
De snelheid ging omhoog, maar helaas, bij een politiestop sloeg de motor op en er moest een andere auto opgetrommeld worden met wel een goede accu.
Een draad met geen accuklemmen werd en door mij en door de chauffeur van de andere auto op de polen gedrukt en zowaar, de auto sloeg weer aan.
Oom een lang verhaal niet langer te maken; om vier uur was ik bij de lodge (in plaats van 13:00 uur), maar daar wisten ze al van het helen verhaal en speciaal voor mij, lag er nog een bootje klaar voor een sunset cruise over de Zambezi rivier.
Tegen zes uur terug, even douchen en zo aan tafel.
Dan wordt het programma voor morgen ook nog even met mij doorgenomen.
Het eten was prima hier. Heerlijke gerookte zalm vooraf, een braai buffet en een warm dessert.
De dag van morgen doorgenomen en het blijkt, dat ik hier zelf nog iets vroeger uit bed moet dan thuis.
Om 05:45 vertrek ik met Stewart per boot naar het park, waar de safariauto klaarstaat.
Dan gaan we de hele dag 'game driven' .
Ontbijt en lunch worden meegenomen en mijn drankvoorkeur is inmiddels ook bekend.
Morgen meer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
