Een mausoleum, een veerboot en veel kilometers.
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
05 Januari 2018 | Bangladesh, Mānikganj
Vandaag geen lang verhaal, want het was voornamelijk een reisdag.
Na het ontbijt zijn we eerst nog een half uur bij het mausoleum van de 'Father of the nation' geweest. De man verantwoordelijk voor de onafhankelijkheid van Pakistan in 1971. Zijn naam, Bangabandhu Sheikh Mujibur Rahman.
Hij stierf vier jaar later (vermoord) en werd in zijn geboortedorp begraven. Een paar jaar geleden is er een heus gebouw om- en overheen gezet, het Mausoleum.
Dit zou recht doen aan wat deze man voor het land betekent heeft.
Raar eigenlijk, dat het onder Pakistan viel. Het heette indertijd Oost-Pakistan en was en is, volledig omsloten door India, op een klein stuk na in het zuidoosten, waar het grenst aan Myanmar.
De verdeling had alles te maken met het geloof.
De naam Pakistan is gevormd uit de namen van Punjab, Afghan, Kashmir, Sindh en Baluchistan, (delen van) provincies van dat land. Bovendien betekent Pakistan, land der reinen, waarmee moslims worden bedoeld.
De verschillen tussen de Hindoes en moslims in Brits-India waren zo groot, dat ze niet in hetzelfde land konden leven.
De moslims bezetten toen het noordelijk gedeelte van het huidige Bangladesh en dit land werd uiteindelijk Oost-Pakistan (1947).
Hier draait (nog steeds) alles om het geloof. Zo wie zo een prachtig land om rapper Boef naar toe uit te wijzen, hier lopen de vrouwen niet in rokjes en ze zitten niet achter het stuur en de meesten zitten de hele dag binnen.
Het gaat altijd over het geloof van mensen, niet over de Bengalees.
'Dit is een Hindoe dorp' , in deze straat wonen voornamelijk Hindoes. Amit is ook Hindoe en heeft de moslims niet al te hoog zitten.
Maar apart is wel, dat als ergens iets van een culturele Hindoe tempel of zoiets staat, er naast het hek gauw een moskee met luidsprekers wordt neergezet.
'Pure intimidatie en weer een voorbeeld van de intolerante moslims', volgens Amit.
In Europa gebeurt precies hetzelfde.
Bij deze een kort stukje over het mausoleum.
Wij vervolgden onze weg op weg naar een veer. We moesten nog een rivier oversteken en daar was geen brug, maar een veerdienst. In eigendom van de overheid, varen hier zeker tien veerboten heen en weer.
De oversteek duurde 40 minuten. In deze landen altijd chaos rond deze plekken.
Met een personenauto sta je redelijk snel op zo'n boot. Zit je (bv. met een groepsreis) in een bus, dan kan het wel even duren voordat je aan boord staat.
Daarna nog anderhalf uur naar Manikganj.
Ik verblijf hier in het Proshika Guesthouse, eigenlijk een trainingscentrum van een NGO, maar ze verhuren de kamers ook aan toeristen.
Veel mensen uit Dhaka komen hier een dagje genieten van de rust.
Erg rustig is het hier nu niet, ruim 120 gasten bevolken hier het terrein.
Na aankomst zijn we nog even naar een dorpje gelopen, waar ze voornamelijk leven van het maken van meubels. Niet echt interessant.
Straks, om acht uur, het avondeten, morgen weer acht uur in de auto op weg naar Srimongol.
Na het ontbijt zijn we eerst nog een half uur bij het mausoleum van de 'Father of the nation' geweest. De man verantwoordelijk voor de onafhankelijkheid van Pakistan in 1971. Zijn naam, Bangabandhu Sheikh Mujibur Rahman.
Hij stierf vier jaar later (vermoord) en werd in zijn geboortedorp begraven. Een paar jaar geleden is er een heus gebouw om- en overheen gezet, het Mausoleum.
Dit zou recht doen aan wat deze man voor het land betekent heeft.
Raar eigenlijk, dat het onder Pakistan viel. Het heette indertijd Oost-Pakistan en was en is, volledig omsloten door India, op een klein stuk na in het zuidoosten, waar het grenst aan Myanmar.
De verdeling had alles te maken met het geloof.
De naam Pakistan is gevormd uit de namen van Punjab, Afghan, Kashmir, Sindh en Baluchistan, (delen van) provincies van dat land. Bovendien betekent Pakistan, land der reinen, waarmee moslims worden bedoeld.
De verschillen tussen de Hindoes en moslims in Brits-India waren zo groot, dat ze niet in hetzelfde land konden leven.
De moslims bezetten toen het noordelijk gedeelte van het huidige Bangladesh en dit land werd uiteindelijk Oost-Pakistan (1947).
Hier draait (nog steeds) alles om het geloof. Zo wie zo een prachtig land om rapper Boef naar toe uit te wijzen, hier lopen de vrouwen niet in rokjes en ze zitten niet achter het stuur en de meesten zitten de hele dag binnen.
Het gaat altijd over het geloof van mensen, niet over de Bengalees.
'Dit is een Hindoe dorp' , in deze straat wonen voornamelijk Hindoes. Amit is ook Hindoe en heeft de moslims niet al te hoog zitten.
Maar apart is wel, dat als ergens iets van een culturele Hindoe tempel of zoiets staat, er naast het hek gauw een moskee met luidsprekers wordt neergezet.
'Pure intimidatie en weer een voorbeeld van de intolerante moslims', volgens Amit.
In Europa gebeurt precies hetzelfde.
Bij deze een kort stukje over het mausoleum.
Wij vervolgden onze weg op weg naar een veer. We moesten nog een rivier oversteken en daar was geen brug, maar een veerdienst. In eigendom van de overheid, varen hier zeker tien veerboten heen en weer.
De oversteek duurde 40 minuten. In deze landen altijd chaos rond deze plekken.
Met een personenauto sta je redelijk snel op zo'n boot. Zit je (bv. met een groepsreis) in een bus, dan kan het wel even duren voordat je aan boord staat.
Daarna nog anderhalf uur naar Manikganj.
Ik verblijf hier in het Proshika Guesthouse, eigenlijk een trainingscentrum van een NGO, maar ze verhuren de kamers ook aan toeristen.
Veel mensen uit Dhaka komen hier een dagje genieten van de rust.
Erg rustig is het hier nu niet, ruim 120 gasten bevolken hier het terrein.
Na aankomst zijn we nog even naar een dorpje gelopen, waar ze voornamelijk leven van het maken van meubels. Niet echt interessant.
Straks, om acht uur, het avondeten, morgen weer acht uur in de auto op weg naar Srimongol.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
