Ring of Kerry en het Derrynane Historic Park

Gisteravond in het hotel gegeten. Als voorafje, (lokaal gevangen) krab met zalm en een super lekkere pepersteak als hoofdgerecht. Kopje koffie na en na zo'n actieve dag het nest in.
Wederom goed geslapen en bijna als eerste bij het ontbijt.
De roereieren en de bacon hadden ze nog niet eens klaar, maar het meisje van de bediening regelde dat snel even voor mij, rechtstreeks bij de kok.
Ik prop me altijd goed vol 's morgens, dan hoef ik zo wie zo niet te lunchen. Dat vind ik nou echt zonde van de tijd in de vakantie.
Ik probeer zo veel mogelijk te doen en te zien en een week lunchen is gewoon een hele werkdag lunchen.
Ik was dus vanmorgen ook al vroeg op pad met als eerste bestemming een rondje om een kratermeer, Barley Lake geheten.
Dit meertje ligt maar een paar kilometer van de stad af en toch komt hier bijna niemand, zelfs niet in het hoogseizoen.
Vanaf de hoofdweg was het nog wel een stukje rijden, en hoe hoger ik kwam, hoe kaler het landschap en des te meer schapen.
Uiteindelijk bereikte ik het eind van de weg, tevens parkeerplaats. Je moet geen last hebben van hoogtevrees, want langs de weg wel diepe afgronden maar geen vangrail.
De parkeerplaats ligt op 290 m en via Crossferry Mountain, loop je op hoogte een rondje rond het meer.
Zon: niet. Wind: kracht 9 met een lichte regen.
Ik ben naar het hoogste punt gelopen en daar waaide het dusdanig hard, dat de lol er al gauw afging. Daarnaast de eerste regendruppels en de waarschuwing, om bij mist deze route niet te lopen. Er staan nl. geen markeringspaaltjes.
Als ik in de tekst dan lees 'op nog net zichtbare voetsporen (boekje uit 2016) vervolgt u uw wandeling op het plateau in zuidwestelijke richting.' Dat laatste lukt nog wel, ik heb altijd een kompas bij me.
Verstandig om door te gaan, nee dus. Terug naar de auto en weer naar beneden en de hoofdweg weer op, tijd voor de Ring of Kerry.
Ik draaide bij Kenmare het schiereiland op. Ook Kerry is een beroemd schiereiland.
De ring of Kerry is met de auto te rijden, maar je kunt 'm ook lopen. Volgens mij iets van 200 km. B&B's zijn op die route overal te vinden.
Via Sneem bereikte ik het National Historic Park, Derrynane geheten.
Daar wilde ik ook een wandeling doen van ongeveer 10 km.
Parkeerplaats gevonden en ik op pad. Eerst een stuk over het strand tot je een stuk land tegenkomt, Abbey Island geheten. Eigenlijk een schiereiland, maar bij hoogwater wordt het een eiland.
Op het eiland liggen een begraafplaats en de ruïnes van de vroegere Derrynane Abbey, die uit de 10-de eeuw stamt.
Na een rondje rond de ruïnes gedaan te hebben, vervolgde ik mijn weg. Iets op weg, linksaf, naar het Mass Path. Dit was een mooi stukje. Hele smalle paadjes door dichte begroeiing, die uiteindelijk bij de haven van Bunavalla uitkwamen.
Toen een heel saai stuk. Ook omdat de beschrijving onduidelijk werd. Niet fout, maar te weinig aanknopingspunten.
De weg vanaf de haven, was een verharde weg. Die moest ik volgen tot een T-splitsing. Gevonden. Dan 'na 200 meter komt u op de Kerry Way en volgt deze nog eens 300 m, voordat links een smaller wordend pad aftakt.'
Ik lees dat nadat je de T-splitsing hebt gehad, je nog 500 meter moet lopen tot de aftakking. Dus niet. Ik heb eerder 3 km over de asfaltweg gelopen.
Wel paaltjes van de Kerry Way, maar geen aftakking.
Nu snap ik het wel, de asfaltweg rekent te schrijver niet als Kerry Way. Pas als het pad weer onverhard wordt, gaat ie weer tellen.
De aftakking linksaf zag ik toen ook helder. En het pad ging omhoog! Ik heb ook hier weer een eind moeten klimmen, vanaf de haven 110 meter. Totaal op de route was het hoogteverschil 230 m.
Maar wel een mooi pad. Hoog boven de oceaan met prachtige gezichten daarop.
Maar er kwam geen eind aan het pad. Waar loop ik nu eigenlijk. Ik was al twee uur en een kwartier onderweg en de route zou 2:30 uur kosten.
Toen het pad het bos uitliep, kon ik me weer oriënteren en ik liep 'boven' de parkeerplaats, maar het pad liep nog door.
Deze eindigde bij een verharde weg, ook de weg, die ik had gereden om bij de parkeerplaats te komen. Uiteindelijk 2 uur en 45 minuten onderweg geweest, incl. het bezoek aan Abbey Island. Beloning: Oreo en Coca Cola.
De auto in en op naar de volgende attractie. Via Waterville bereikte ik Cahersiveen. Vroeger een stad met 30.000 inwoners, maar na de Grote Hongersnood in 1841, is dat fors minder geworden. Nu een slaapstadje.
Maar toch met een paar interessante dingen. Als eerst op zoek naar het Ballycarbery Castle. Deze restanten dateren uit de 16-de eeuw. Helaas gesloten voor publiek, ik denk voor instortgevaar.
Iets verder staan twee ringvormige forten. De grootste, Cahergall, dateert uit de 10-de eeuw en heeft trappen aan de binnenkant van de muur en in het midden de restanten van een cirkelvormig huis.
Iets verderop een wat kleiner fort, uit de 9-de eeuw. Deze heet Leacanabuile Fort.
Overal waar iets leuks te zien is, stop ik ook, maar de tijd vloog wel. Ik heb eerst het hotel maar even gebeld, dat het wellicht tussen acht en negen zou kunnen worden, eer ik daar was. Uiteraard geen probleem.
Maar met nog maar een tweetal tussenstops bereikte ik om exact 19:00 uur het hotel. Muckross Park Hotel. Helemaal super hier.
Vanwege de drukte kan ik niet gelijk aan tafel, maar ik heb geen zin, om nu nog weer de auto te pakken en naar Killarney te rijden. Dus eerst het zweet eraf, dit verslag typen en dan is het ook negen uur. Klopt, het is nu 20:53 uur.
Eerst eten, dan uploaden.
Ik ben een uurtje verder, en ik heerlijk gegeten.
Nu is dit best een chique hotel en dito restaurant, dus ik had speciaal voor dit hotel, een keurig gestreken overhemd meegenomen. Gezien de kleding van de overige gasten, bleek dit een goede ingeving.
Morgen een heavy dag, ik ga voor de 20 kilometer. Een mooie trail in het National Park, rondom een meer, naar een waterval en als ik de energie heb, naar Torc Mointain op 535 meter hoog. De start begint op 30 m, de waterval ligt op 90 meter en vanaf de waterval gaat het omhoog naar 535 m. Ben ik het zat, dan is het tot aan de waterval, dezelfde weg terug.
Morgen meer.