Gelukt! De Torc Mountain beklommen.

Tjonge, acht uur geslapen, dat gebeurt niet vaak.
Beneden waren ze ook uitgeslapen, het ontbijt stond al klaar.
Naast de regulier etenswaren, kon je hier ook nog vanaf een menukaart, ander soortig eten bestellen. Aangezien ik mijn bril niet bij me had, heb ik geen idee, wat er op stond. Wel hoorde ik de dame zeggen, dat er één gerecht opstond, die € 12,= kostte. De rest was All Inclusive.
En de zon scheen zowaar al. Tijd voor de korte broek en T-shirt en gezien de plannen voor vandaag, ook de kistjes aan.
De wandeling, die ik wilde gaan doen, begon bij het Muckross House, een kilometer verderop. Ik was er mooi op tijd, de parkeerplaats was nog bijna leeg.
Ik ben even om het huis heen gelopen, heb de nodige foto's gemaakt.
Het Muckross House is in de Victoriaanse stijl gebouwd en staat nog steeds vol met prachtige objecten, waarvan 70% nog origineel is.
Het huis is gebouwd in 1843 als buitenverblijf van de Herbert familie als een jacht- en vis uitspansel.
De latere eigenaren schonken Muckross House met de omringende landerijen aan de staat, die het gebied als Killarney National Park aanwees.
Het nationale park beschermt een groot meren- en boslandschap met een indrukwekkende opstand van het vroeger karakteristieke Ierse eikenbos.
Half tien, tijd voor mijn voornemen om Torc Mountain te gaan beklimmen.
Het eerst stuk liep vrij vlak, die route liep langs het meer.
Nadat ik via een tunneltje de N71 was gepasseerd, ging het omhoog. Nog niet erg hard, van 30 naar 90 meter.
De waterval viel wat tegen, dus door naar het volgende ijkpunt op de route, een brug.
Hier ging het wel stijl omhoog, tot ik op een parkeerplaats uitkwam, vanwaar het stijgingspercentage meeviel.
Punt 3 op het kaartje, de brug. Vanaf hier nog ruim een kilometer naar het punt, waar je de berg op moet. Het ging wel wat omhoog, maar ik kon het tempo redelijk constant houden. Lopen op de ademhaling.
Nu de beschrijving. 'Na iets meer dan een kilometer bereikt u de afslag naar rechts, waar u gerieflijk via bielzen de Torc Mountain beklimt.' Hoezo gerieflijk. Je moet wel omhoog. De bielzen liggen op best grote stukken in de lengte over drassige gedeelten. Twee naast elkaar. Het loopt beter dan over keien, maar de inspanning is er niet minder om. Vanaf de afslag naar de top moest ik 304 meter klimmen.
Naast een diagram met de hoogteverschillen op de route, heeft de schrijver ook de tijden er bij gezet. Ik dat viel me niet tegen. Ik loop niet tegen de klok, maar boven aangekomen was het 12:00 uur. De schrijver van het boekje, zou er om 11:50 uur geweest zijn. Niet slecht al zeg ik het zelf, maar ik ben ook nog ingehaald hoor, door een vrouw van rond de dertig.
Die zat trouwens keurig op mij te wachten op de top. We waren daar met z'n tweeën, een andere groep van vier, gingen net terug.
De vrouw bleek uit Brazilië te komen en werkte hier in Ierland. En wat is er mooier, dan jezelf even te laten vereeuwigen boven op Torc Mountain door een Braziliaanse?
Het bewijs is geleverd, ik heb het gehaald. Vanaf hier is nog wel 3,5 uur lopen naar het eindpunt.
Dus weer naar beneden, de Braziliaanse was ook in de afdaling te snel voor mij. Niet weer gezien.
Bij de brug nu links aanhouden en dan verwacht je alleen maar een dalende weg. Niet dus. De vijf kilometer naar de enige uitspanning op de route (Dinish Cottage) was er ook één van dalen en stijgen. Uiteindelijk was ik daar om 14:15 uur. Een taartje en een Cola besteld en even bijkomen in het zonnetje.
En vandaar is het nog 4,5 km naar Muckross House.
Via de Brickeen Bridge, waar het water van het Upper Lake in het Middle Lake stroomt, door naar de afslag 'Nature Trail'. Dit pad leidt naar Reenadinna Wood, dat één van de grootste taxusbossen van Europa is. Het leek een beetje op het donkere dierenbos.
En dan uiteindelijk komt het eindpunt in zicht. Blij dat ik er was, blij dat het gelukt was.
Totaal 6 uur en 10 minuten onderweg geweest.
De toer door het House was ook nog wel leuk geweest, maar dan moest ik 40 minuten wachten.
Ik besloot naar Muckross Abbey te rijden. De ingang bleek nagenoeg bij mijn hotel te liggen. Maar wel weer 600 m lopen om er te komen.
Deze abdij is in 1448 gesticht en in brand gestoken door Cromwell in 1652.
Veel staat nog overeind en via de trap is de verdiepingsvloer te bereiken. Midden in het klooster staat een taxusboom. Men zegt, even oud als de abdij zelf.
Voor vandaag was het zo genoeg.
Na het douchen naar Killarney gereden om iets te eten, maar parkeren was hopeloos.
Uiteindelijk weer in het hotel gegeten, maar in een bar-achtinge ambiance. Prijzen navenant lager, maar kwalitatief goed.
Ik had een 'pizza vlees' besteld en de ober vertelde, dat dit de eerste keer was, dat ie 'm maakte. Nou, dat kan hij nog een keer doen. Prima pizza.