UNESCO werelderfgoed locaties
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
07 Augustus 2018 | Paraguay, Bella Vista
Allemaal jongelui, en niet één die een woord Engels sprak.
Ze aten nog wat en vertrokken toen.
Dus ik deelde de tafel met José, die zoals ik nu weet, 56 jaar is. Hij heeft een vrouw, een zoon van 24 en een dochter van 12. Toen ik vroeg of beide van dezelfde vrouw waren, antwoordde hij positief.
Het diner was verder prima. Meer vlees dan aardappelpuree en zo hoort het ook te zijn.
Hier op het platteland en wat zuidelijker, bleek het een stuk koeler te zijn. De kamers waren ijskoud, maar gelukkig een airco, die ook kan verwarmen. Behalve die van mij, maar dat werd opgelost.
Vanmorgen, na een goede nachtrust, een redelijk ontbijt en daarna tijd voor mij om de omgeving te verkennen. We zouden pas om half elf vertrekken.
Rondje haciënda gedaan en wat vogels gefotografeerd, daarna weer op weg.
Na enige tijd kwam er een stuwmeer in beeld. De stuwdam, welke verantwoordelijk is voor deze watermassa, is de op één na grootste ter wereld en wordt samen met Argentinië geëxploiteerd.
Toen we een brug passeerden, zag ik een gegraven kanaal door de rotsen en dat bleek een soort van overstort te zijn voor als het water niet weg kon. Even een korte stop voor de foto en weer door.
Uiteindelijk kwamen we aan in San Cosme y Damián. Daar hadden we twee bezichtigingen, een astronomisch centrum en de restanten van een vroegere missiepost, welke al redelijk goed gerestaureerd was.
Een rare plek voor een astronomisch centrum, maar zo gek was het niet. Ene P Buenaventura Suárez, priester en dus ook astronoom, bouwde zijn eigen telescoop van bamboe en kristal. Hij bestudeerde Jupiter en schreef een boek, waarin hij de zons- en maansverduisteringen voorspelde. Ook ontwierp hij een zeer nauwkeurige zonnewijzer, die niet alleen de tijd aangaf, maar ook de tekens van de dierenriem, de eclipsen en was instelbaar voor diverse plaatsen ter wereld.
Hij bracht ook de missiepost naar deze plek.
Het museum was niet groot, maar wel leuk. Een dame gaf ons een rondleiding, maar José moest het vertaalwerk doen. De eerste stop dus bij de zonnewijzer+ en daarna naar een darkroom, waar de sterrenhemel op het plafond werd geprojecteerd en we uitleg kregen over sterren en sterrenbeelden.
Daarna nog een presentatie, die zowaar ook in het Engels beschikbaar bleek.
Aansluitend de weg oversteken en even later arriveerden we een goed gerestaureerde missiepost.
Helemaal apart, maar wel gerestaureerd is de poort naar het vroegere plein. De rode onderdelen zijn origineel, de witte stenen toegevoegd tijdens de renovatie. Bovenin de afbeelding van de vleermuis, die in vroeger tijden de bewaker van heilige plaatsen was.
Als je op FB bent, kom je de foto vanzelf tegen.
De kerk is nog origineel en meet 65 bij 12 meter. Nooit bedoeld als kerk, want 100 meter verderop vinden we de fundaties van de te bouwen kerk, maar die is nooit gebouwd. Het dak van de kerk is wel nieuw.
In de kerk weer allemaal beelden van heiligen en de originele stoel, waarop paus Johannes Paulus II in 1988 heeft gezeten, tijdens een bezoek aan deze streek.
Verder beelden van Cosmas en Damian en aartsengel Michaël, die een duivelfiguur verslaat.
In het nabij gelegen park vond ik nog een standbeeld van Suarez met zijn telescoop.
En weer op weg, ditmaal naar een plaatsje Trinidad geheten.
Onderweg kwamen we langs velden, waar oa. tarwe groeide. Deze akkers worden onderbroken door stukken origineel bos. Eigenaren zijn verplicht om 25% van de akkers intact te laten met de oorspronkelijke begroeiing. Vandaar de plukken 'jungle' in het landschap.
De missiepost in Trinidad werd gesticht in 1706, maar staat op zijn huidige locatie sinds 1712.
Anders dan andere posten, is dit geheel opgetrokken uit steen. De Italiaan Battista Primoli was de architect van dit complex.
Heel mooi bewaard gebleven zijn de afbeeldingen van engelen, die muziekinstrumenten bespelen.
Al deze complexen werden gebouwd rond een groot plein, maar hier was sprake van een buitengewoon groot plein van 200 bij 130 meter. Op het plein werden manifestaties gehouden, sport en theater.
Rondom zo'n plein verder woningen van de kerkvorsten en de lokale indianen.
De kerk zelf meet 85 x 43 m en is 14 m hoog. Zou het dak er nog op liggen dan zou er nog een meter of acht bijkomen.
De heilige St. Paul staat nog intact naast de ingang van de kerk.
Dit complex staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst.
En omdat er morgen even wordt voorspeld, zijn we ook nog even naar Jesús gereden, want daar staat ook nog een UNESCO Werelderfgoedlijst kerk. Het complex heet Jesús Tavarangué en betekent zoiets als 'het zou de stad van Jesús moeten worden'. Het werd het nooit, want het geheel is nooit afgebouwd. De stichters, García en Delfin, hadden eerst op andere plekken, oa. in Brazilië, posten gesticht en deze steeds verplaatst. De post of reductie genaamd, kwam in Jesús pas in 1758 van de grond. Tien jaar later begon de grote uittocht weer en dat was de reden, dat dit complex nooit af is gemaakt.
Toen ik er arriveerde zag ik tot mijn verbazing andere toeristen. Op alle sites, die ik tot nu toe bezocht heb, was ik altijd de enige. Goed voor de foto's. Maar nu? Een stelletje schreeuwende Amerikaanse kinderen en ouders, die in geen velden of wegen te bekennen waren, laat staan om deze kids te corrigeren.
Uiteindelijk is het mij gelukt, om ze niet op de foto te krijgen.
Daarna nog 45 minuten rijden naar Bella Vista, waar ik in hotel Papillon zit, het eerste echt goede hotel hier. De eigenaar is een Duitser en dat was zeker te merken aan het eten hier. Best food so far.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley