Tempels en grotten

Vandaag gelukkig een droge dag. De temperatuur houdt niet echt over, rond de 12 graden.
Maar goed, de temperatuur maakt niet zoveel uit, als het maar droog is tijdens de buitenactiviteiten.
Ik heb weer bijzonder goed geslapen en het ontbijtje vanmorgen viel er ook weer lekker in.
Stipt om half negen stond Huy voor de deur.
De chauffeur spreekt geen woord Engels, Huy is goed te verstaan.
En dan eerst Hanoi uit zien te komen. Dat duurt best lang en er is ook weinig te zien onderweg.
Wel werd het programma even doorgenomen voor vandaag, en dat bleek anders te zijn, dan ik in mijn beschrijving had gekregen. Een andere volgorde maakt niks uit, maar dingen niet doen, dan kan natuurlijk niet.
Omdat ik hier twee dagen ben, hebben ze de programmapunten wat gehusseld. Daarnaast zit ik niet in het Tam Coc Garden hotel, maar in het luxe Emeralda Resort.
Waarom de wijziging is doorgevoerd weet ik niet, heb deze trip begin oktober al geboekt.
Maar dit is niet verkeerd.
De eerste stop vandaag was bij de tempels van Hoa Lu. In de tiende en elfde eeuw was Hoa Lu de hoofdstad van het toenmalige keizerrijk Vietnam. Hoa Lu werd gesticht onder het bewind van de eerste Vietnamese keizer Dinh Tiên Hoàng, die het, mede door de strategische ligging als zijn hoofdstad verkoos.
Achter de tempels ligt de Yen Ngua Mountain en bood op die manier ook bescherming tegen agressors.
Aan de rand van de plaats Ninh Binh vind je aan de westzijde de ingang naar de oude keizerlijke hoofdstad. Na het oversteken van de brug en het passeren van de prachtige ingangspoort, kun je al een glimp van de mooie tempel opvangen.
Langs de toegangsweg naar de kassa bevindt zicht nog een schildering van zo'n 50 m lengte met daarop de geschiedenis van Vietnam van 968 tot 2018.

De twee belangrijkste bouwwerken zijn de tempel van Dinh Tiên Hoàng en de tempel van Lé Dai Hành. Beide gebouwen liggen in en ommuurd gedeelte, voorzien van prachtig onderhouden tuinen en waterpartijen. De tempels liggen er prachtig bij en verkeren in een uitstekende staat. Ook het interieur van de tempels is prachtig en zijn in een bijna compleet originele staat te bewonderen.
Beide tempelcomplexen komen uit op een groot plein, waar in het midden een kleine pagode pronkt. Vanaf het plein heb je een prachtig uitzicht op de fotogenieke oude toegangspoorten, met op de achtergrond het eerder genoemde Karstgebergte, waar deze streek zo bekend om is.
Voor elke tempel ligt een zg. drakensteen. Bij officiële gelegenheden, zat de keizer, samen met zijn vrouw, op deze steen. Het reliëf van de draak is goed te zien en heel bijzonder is het feit, dat de draak een menselijke hand heeft.

Na dit bezoek een lunch bij een homestay. Betekent zoiets als een B&B, maar je kunt er ook alleen lunchen. En dat op z'n Vietnamees. Ik zat nog niet of er kwam me een schaal met eten aan. Zeker voldoende voor een man of vier, dus ik dacht dat de gids en chauffeur ook aan gingen schuiven, maar nee. Ik zei dus, 'kom maar wel, want dit is veel te veel voor mij', maar hun eten was ook al klaar.
Er lagen stukjes gefrituurde kip en vis, rijst, groenteprut en nog wat spul. Ik heb overal wat van geproefd, maar echt smakelijk vond ik het niet.
Even later nog meer eten. Uit beleefdheid heb ik een paar items de tuin ingeslingerd, zodat het in ieder geval leek, dat ik daar ook nog iets van opgegeten had.
De Coca Cola smaakte uiteindelijk nog het beste.
Na de lunch zou ik gaan roeien. Niet zelf natuurlijk, dat stond zelfs nog speciaal vermeld in het reisschema. Onderweg waren we al langs een locatie gekomen, waar bootjes vol toeristen werden rondgevaren tussen de karstbergen. Volgens Huy waren er daar ongeveer 2000 roeiboten. Omdat het nu geen hoogseizoen is, waren de meeste bootjes uit de vaart gehaald.
Maar gelukkig gingen we niet file roeien. We moesten een klein half uurtje rijden om bij een ander punt uit te komen. Hier bleek, behalve ikzelf, nog een groepje van 5 personen te zijn.
Het bord gaf aan, dat we naar de Galaxy Caves zouden gaan.
Deze grotten zijn pas sinds 2010 ontdekt, nou ja ontdekt, alle modder is er uit gehaald, zodat er gelopen en met kleine roeibootjes, gevaren kon worden.
Huy en ik in de boot en een lokale boer, roeide. Ze roeien hier niet met de armen, maar met de benen. Ondertussen kunnen ze gewoon met de smartphone spelen.
Via smalle kanaaltjes was het ongeveer een kilometer varen. Dan uit de boot en een stukje lopen om daarna de grot binnen te kunnen lopen.
De hoogte van de grot bedraagt een meter of vier en er hangen al gelijk stalactieten, dus uitkijken waar je loopt.
Het eerste stuk legde ik lopend af en de in vorm verschillende stalactieten, waren mooi verlicht. Uiteindelijk kwamen we uit bij een soort van plein, met ook een hoog plafond. Helemaal bovenin, zagen we het daglicht, dus hier een opening naar buiten toe. Hier ook weer bootjes en ja, weer in de boot om een traject van 500 meter af te leggen. Ook hier weer prachtig verlichte stalactieten en vele vormen.
Het enige wat je hier hoort zijn de riemen en de waterdruppeltjes, die van de roeispanen afvallen. Echt schitterend en wij waren compleet alleen in deze grot.
Na 500 meter weer terug en bij het gat in het plafond, was ook een trap naar buiten gemaakt en vandaar weer terug naar de andere boot.
Daarna hebben we nog een uur gevaren, waarbij we nog door een drietal grotten gevaren zijn, maar die waren niet verlicht.
Met de gekregen zaklamp konden we zelf de stalactieten aanschijnen.
Na bijna twee uur later, meerden we weer ergens anders aan, maar de auto stond daar 'toevallig' ook weer. En inmiddels was het vier uur geworden, tijd, zo zei Huy, om mij naar het Emeralda Resort te brengen.
De ontvangst was hartelijk, kreeg uitleg over hoe het hier gaat. Het is geen hotel in de zin van een gebouw met kamers, maar een groot terrein met huisjes.
Ik zit in cluster 7, huisje 5. Er zijn tien clusters met elk gemiddeld 20 huisjes.
Ook gelijk de vraag of ik een dinerbuffet wilde, of à la carte. Buffet klinkt als rennende en schreeuwende kids, dus maar à la carte. Zij zou de reservering even doen. Dit restaurant biedt plaats aan 100 personen, het andere aan 250 personen.
Daarna, voor het eerst in mijn leven, werd ik, samen met de bagage, in een golfkarretje naar mijn huisje gereden. Bagage werd keurig binnen gezet en de man legde me nog even een sluiproute naar het restaurant uit.
Na de installatie, ben ik de boel maar even gaan verkennen. In het donker iets vinden is dan lastig, en de route naar het restaurant bleek inderdaad niet ver te zijn via de aangegeven sluiproute.
Om half acht schoof ik aan en de menukaart was uitgebreid. Er stonden zowel Vietnamese gerechten in, maar ook Europese en na de lunchervaring, gekozen, hoe verrassend, voor de Europese kaart. Uiensoep, zalmfilet (waarbij het meiske nog vroeg hoe ik de zalm gebakken wilde hebben, of het een biefstuk was) en appeltaart met ijs en koffie na. Financiële schade, € 32,= inclusief een drankje.
Morgen zit ik er weer.