Een halve dag Nicosia

Vandaag alweer de laatste dag op Cyprus. Wat gaat de tijd toch altijd snel.
Na het uitchecken, ben ik richting Nicosia gereden. Tot een kilometer of vijf voor het centrum ging het voorspoedig, daarna in de file.
Dat kwam door een auto met pech, die op de linkerbeen stil stond en iedereen moest daar omheen.
Dan weer het zoeken naar een parkeerplaats. Door middel van een SMS kon je op diverse plaatsen je auto neerzetten, maar hoe dat allemaal werkt?
Na een rondje centrum kwam ik weer een terreintje tegen, waar je voor drie euro je auto neer kon zetten.
Dat was trouwens vlak bij de Venetiaanse muur, een oude verdedigingsmuur rond het oude centrum.
In de Lonely Planet stond een wandeling van een paar uur, langs enkele hoogtepunten van Nicosia.
Best leuke objecten en lekker rustig. Geen toerist te bekennen.
De 'walk' begon bij een museum, maar deze bleek gesloten.
Het wijkje heet Laïki Yitonia en bestaat uit hele kleine nauwe straatjes met daarin diverse restaurants en terrasjes. Hier zitten voornamelijk de lokalen. Oude mensen, die (denk ik) geen Facebook hebben en daar socialiseren.
De volgende attractie was de kerk gewijd aan aartsengel Michael. De kerk is gebouwd in 1695 en het vermoeden bestaat, dat deze kerk een eerdere gotische kerk vervangen heeft.
De kerk hangt vol met iconen, de oudsten uit de 15-de eeuw.
Iets verder de Omeriye Moskee en hoewel het gebouw er van de buitenkant redelijk uitzag, was het verder niks.
Dit in tegenstelling tot het House of Hatzigeorgakis Kornesios. Een heel mooi voorbeeld van een private woning uit de Ottomaanse tijd. De heer Kornesios inde belastingen en had veel vastgoed. We hebben het nu over de periode 1779 tot 1809.
Na weer een stukje gelopen te hebben, kwam ik uit bij het paleis van de aartsbisschop. Gebouwd in de vijftiger jaren van de vorige eeuw in neo Byzantijnse stijl. Ik dacht gewoon het hek door te lopen, maar dat was niet de bedoeling.
Even omlopen om een foto van de voorkant van het gebouw te maken.
En naast dit paleis, het Byzantijnse museum.
Maar voor ik daar naar binnen ging, zag ik de huidige auto van de bisschop staan. Kenteken AK. In een vitrine stonden twee vorige auto's van de voorgangers, een Cadillac Fleetwood en een Mercedes 600. Beide ook voorzien van het kenteken AK.
De huidige auto bleek ook een Mercedes te zijn.
Voor vijf euro kon ik het museum in. Iconen, iconen en nog eens iconen. Het leek wel of alle iconen op aarde hier bijéén waren gebracht.
Één ding viel me wel op. Ik heb geen enkele persoon zien lachen, ze staan er allemaal maar somber op.
Een verdieping hoger nog meer iconen, maar ook wat hedendaagse (moderne) kunst.
Naast het museum de Agios Ioannis Church, uit de 17-de eeuw en met fresco's uit de 18-de eeuw. Hier mocht ik geen foto's maken, maar moest ik een ansichtkaart kopen van € 0,50 voor een tijdloze herinnering.
Hierna weer een moskee, leuk van buiten, en verder gesloten.
Wel mooi was de Panagia Chrysaliniotissa kerk. Gewijd aan de maagd Maria. Deze kerk wordt beschouwd als de oudste Byzantijnse kerk in Nicosia en werd gebouwd in 1450 door koningin Helena Paleologos. Ook beroemd voor de grote en zeldzame collectie iconen.
Het museum aan het einde van de route bleek ook gesloten. Dus op zoek gegaan naar de scheiding in Nicosia tussen het Griekse en Turkse deel.
De Turken hebben het noordoostelijke deel gewoon veroverd. Ze hadden er niks te zoeken, Cyprus was en is een soevereine staat.
Maar blijkbaar heeft niemand het de afgelopen 55 jaar aangedurfd om de Turken weer terug de zee in te drijven.
Nu een VN bufferzone, de zg. Green Line.
Waar er een weg in de buurt van de 'grens' loopt, zie je de Griekse en Cypriotische vlag, aan de andere kant van het prikkeldraad, de Turkse vlag.
Ik vond het een bizar gezicht, en toch niet meer van deze tijd?
Na een bakkie koffie gedaan te hebben op een terrasje, ben ik nog even naar een andere plek gelopen, waar de bufferzone zichtbaar is en daar zowaar een kerk, die in het Griekse deel staat, maar alles er direct omheen, Turks.
Naast de kerk de ambassade van Vaticaanstad op Cyprus.
En dat was voor mij ook genoeg hier in Nicosia. Ik vind het geen fijne stad, er hangt een heel andere sfeer dan in de andere (grotere) steden, waar ik nu geweest ben.
Veel jonge (noord) Afrikanen, die overal maar wat rondhangen en je vanuit hun ooghoeken in de gaten houden. In andere steden heb ik deze mensen niet gezien.
De auto weer opgepikt en richting vliegveld gereden. Vlak voor het vliegveld een tankstation, die open was, een toilet had en bij vertrek uitgezwaaid worden door het voltallige personeel.
Auto ingeleverd, niks aan de hand. Borg terug en de laatste wandeling over Cypriotisch grondgebied, naar de vertrekhal.
Net voor de incheckbalie open ging, kwam er een groep sporters binnen, ook voor Wenen. Zeker een man of vijftig.
Dan is het prettig om Business Class te vliegen, toen de balie open ging was ik direct aan de beurt.
Met de boardingpass kon ik de express route nemen m.b.t. Paspoortcontrole in securitycheck.
Wel werd ik dit keer gescreend op drugs. Met zo'n lapje stof over handen en door de handbagage. Niks aan de hand dus.
Inmiddels is het hier kwart voor vier, over een klein uur kan ik boarden.
Cyprus, ik vind het een aanrader. Vijf dagen, inclusief de heen- en terugvlucht is wat aan de korte kant, maar ik toch veel gezien en gedaan.