Tbilisi, Georgië

Afgelopen vrijdag was alleen maar een reisdag.
Eerst naar Kiev, daarna door (na ruim drie uur wachten) naar Tbilisi.
Overal vertraging, dus in plaats van 00:55 uur landde ik om 01.20 uur.
Het stempeltje in het paspoort was geen probleem en de bagage kwam ook redelijk snel.
Buiten stond een man te wachten met mijn naam op een bordje. Altijd fijn om te zien, zeker op dat tijdstip.
De man sprak geen Engels, maar gebaarde dat ik hem moest volgen. Hoewel hij nog niet zo oud leek, liep hij als een 96 jarige oude man. Het schoot niet op, zeker toen bleek, dat ie de auto niet kon terugvinden.
Stipt om 01:50 uur reden we weg en even later al bij het hotel.
Daar was ook op mij gerekend en even later kon ik eindelijk slapen.
Zaterdag 8 juni. Wakker om acht uur. Ook het tijdstip dat het ontbijt hier begint. Ook al zo laat.
Ontbijt was verder prima en even later stond ik buiten met rugzak en Lonely Planet.
Het plan was om een stadswandeling uit deze gids te lopen. Duur: 3,5 uur.
Wel langs de meeste highlights, maar ook een paar niet en die ga ik separaat opzoeken. Even buiten de route treden, zogezegd.
Mijn hotel ligt vlak achter het parlementsgebouw en de route loopt daar langs, echter hij begin bij de fontein, het monument ter ere van Shota Rustavell.
Dus eerst even daarheen gelopen en dat duurde maar tien minuten.
Naast dit monument de Academie voor Wetenschappen en ook richting parlementsgebouw diverse monumentale gebouwen. Ik passeerde het Opera & Ballet Theater, het Rustavell theater, Nationaal Museum, het parlement, om uit te komen op het Liberty Square. Het moet gezegd, alles is tweetalig aangegeven, zodat ook wij, Europeanen hier wegwijs kunnen worden. Laat dat geen belemmering zijn om Georgië te bezoeken.
Iets voor het plein, heb ik de route verlaten. Ik ben via een zijweg (ook weer langs mijn hotel) de berg opgelopen naar het onderstation van een treintje naar de top van een heuvel. De rit naar boven is al spectaculair, boven is er een soort van permanente kermis, eigenlijk voor de kleintjes. Het reuzenrad, echter, zou wel leuk geweest zijn, maar die was stuk.
Tijd voor een bakkie hier en daarna weer naar beneden. De top van de heuvel ligt op 727 meter. Door naar het Vrijheidsplein.
Op dit plein een grote pilaar met daarop het tafereel Joris en de Draak.
In vroegere tijden heette dit het Lenin plein en Quess What? Joris was er nog niet, daar stond Lenin. Die is in 1990 weggehaald.
Na een scherpe draai naar links, kwam ik even later langs de oude stadsmuren.
Na een mooi beeld gepasseerd te zijn, kwam ik in een voetgangerszone uit.
Het staat de beroemde klokkentoren, in het oude Tbilisi. De toren lijkt oud en verzakt, maar is een paar jaar geleden ontworpen door de directeur van het aanpalende poppentheater. Zeer fraai uitgevoerd en een fotostop voor iedereen, die er langs loopt.
Twintig meter verder, de oudste kerk van Tbilisi, de Anchiskhati Basilica. Deze kerk stamt uit de zesde eeuw. De naam ontleent de kerk aan een icoon van de Anchi kathedraal in het huidige Turkije, die hier in de 17-de eeuw is heengebracht.
Via de nieuw gebouwde Peace Bridge, kon ik naar de overkant van de rivier komen. De brug is gebouwd in 2010 en ontworpen door de Italiaan Michele De Lucchi.
De meningen zijn verdeeld, maar ik vind het een mooie brug. Aan de andere kant is een mooi park (Rike Park) aangelegd.
Weer terug aan de andere kant, kwam ik langs de Sioni Kathedraal, waar het heilige kruis van St. Nino staat.
Via het Meidan plein kwam ik bij de Armeense Kathedraal van St. George.
Deze kathedraal stamt uit 1251, hoewel de huidige structuur meer 18-de eeuws is. De hofdichter van koning Erekle II, Sayat Nova, werd hier gedood tijdens de Perzische invasie in 1795. Zijn graf bevindt zich net buiten de hoofdingang.
Dan kun je twee dingen doen. Omhoog lopen naar het Narikala fort, of even de rivier oversteken, een klooster meepikken en vervolgens de kabelbaan naar het fort pakken. Na vijf uur sjokken bij temperaturen ver boven de 30 graden, leek het mij verstandig de kabelbaan te nemen. Voor € 1,50 stond ik boven.
Dit kasteel heeft zijn roots in de vierde eeuw, toen het een Perzische citadel was.
De meeste muren zijn uit de 8-ste eeuw door Arabische emirs, die hun paleis binnen de muren hadden.
Georgiërs, Turken en Perzen, stonden achtereenvolgens voor de poort, maar in 1827 vloog alle Russische munitie de lucht in en het hele fort werd met de grond gelijk gemaakt. De kerk van St. Nicolaas, binnen de muren, is herbouwd in de 1990's.
Wel daarna naar beneden gelopen en via een andere route weer rustig richting hotel.
Vanavond gegeten in een klein restaurantje hier vlak bij en dat was prima.
De eigenaar zei zelfs, nadat ik een echt cola besteld had, dat die in Georgië het beste van de wereld was, vanwege de goede kwaliteit van het water. Ik kon het niet proeven.
Morgen rond negen uur wordt de huurauto gebracht en ga ik het land verder verkennen.