Via de Georgian Military Highway in de Kaukasus.

Hoewel het hotel, Chateau Mere, bijzonder leuk aandeed, en het diner redelijk was, was het ontbijt een beetje een tegenvaller.
In plaats van jus, iets van een roodkleurige limonade, wel cornflakes, geen melk, en een broodsoort waar de gemiddelde tandarts blij van wordt.
Tijdens het uitchecken, verdween mijn bagage bijna in de bus van een Franse groep, ik was nog net op tijd, om te voorkomen, dat ie in de bus verdween.
Eerst even terug gereden om nog even een klooster in de buurt te bekijken.
Het Ikalto klooster was maar 12 km rijden.
Zeer beroemd klooster in de Middeleeuwen en had zelfs een academische status. De hoofdkerk dateert uit de 8-ste en 9-de eeuw. Ook toen al, waren de dames en heren verrukt van wijn en dat werd daar ook gemaakt.
Iets voor tien was ik daar, maar alles gesloten. Over de muur wat foto's gemaakt en net toen dat klaar was, kwam er een auto aan met daarin de beheerder. Kon ik alsnog naar binnen.
Toen de route naar mijn hotel in Kazbegi ingevoerd in de app Maps.me .
Zonder roaming, maar puur op satelliet, kun je prima je weg vinden. Zelfs het hotel hier stond er in. De af te leggen 260 km, duurde volgens de app 2,5 uur. Dat klopt voor geen kant, ik was hier pas om 16:15 uur.
Vanaf het hotel, waar ik even later weer langsreed, begon de weg op te lopen. Hoewel de snelheid er wel uitging, was het een bijzonder mooie route en opmaat om de Gombori bergpas op 1650 m te bedwingen.
Daarna ging het bergafwaarts. Vlak langs de weg, nog een oud kasteel, het Ujarma fort. Deze vesting dateert uit de vijfde eeuw en opdracht voor de bouw werd gegeven door koning Vakhtang Gorgasali. Het was de tweede hoofdstad van Georgië tot in de achtste eeuw. Volgens de overlevering is de koning in dit fort gestorven, nadat hij gewond was geraakt in de strijd tegen de Perzen.
Daarna weer een behoorlijk stuk doorgereden. Af en toe even een fotostop, halve liter jus d'orange bij een tankstation gekocht, en zo sukkelde ik richting het noorden. Sukkelde, want het schiet niet echt op. Ten noorden van Tbilisi een klein stukje autosnelweg, maar de laatste 130 km, een tweebaans weg, vol gaten, vol bussen en vrachtauto's, waar je alleen voorbij komt als je levensmoe bent.
Ik had geen haast. Iets voorbij een stuwmeer wel een officiële stop, nl. bij de Ananuri kerk/fort.
Binnen dit fort staan twee kerken, beide 17-de eeuws.
Er waren nog wat vage fresco's te zien in één van de kerken, the Assumption Church.
Deze kerk is ook aan de buitenzijde rijkelijk versiert, inclusief een groot kruis op iedere muur.
De vesting hoorde toe aan de Dukes of Aragvi en die familie regeerde over een groot gebied vanaf de 13-de tot in de 18-de eeuw.
Inmiddels rijd ik op de Georgian Military Highway. Deze weg, vanaf Tbilisi tot in Rusland, is door de Russen aangelegd in de 19-de eeuw, toen Rusland het hele Kaukasus gebied onder controle had.
Veertig km ten noorden van Ananuri bereikt de weg het hoogste punt. De Jvari Pass ligt op 2379 m. Het was er goed fris.
Uiteindelijk arriveerde ik om 16:15 uur bij het Rooms Hotel. Volgens de Lonely Planet een van de beste hotels in Georgië. Ze hebben ook nog een hotel in Tbilisi, maar ik heb een budget, vandaar het Citrus Hotel in Tbilisi.
Hier in de Kaukasus, wilde ik, op deze speciale plek, ook een speciaal hotel. Dat is gelukt. Ik ben hier twee nachten.
Morgenvroeg als het weer het toelaat, ga ik een berg beklimmen, waarop een kerk staat. Het is de Tsminda Sameba kerk, ook wel Gergeti Church genoemd. Ruim 440 m klimmen.
Als ik nog puf heb, ga ik nog naar wat watervallen (eerste stukje met de auto) en als laatste een bezoek aan een dorpje hier in de buurt, Sno, genaamd.
Voor vanavond, de menukaart ziet er goed uit. Dat wordt smikkelen.