Een beetje een verloren dag

Vandaag had ik drie onderwerpen op het lijstje staan.
Allereerst de Jeita Grotto, iets van 18 km hier vandaan, daarna door naar Jounieh, waar ik met een kabelbaan 530 m omhoog zou gaan om daar oa. het beeld van 'Our Lady of Lebanon' te aanschouwen. Het beeld zelf is 8,5 m hoog en weegt 15 ton.
Via een circulaire trap om de sokkel heen, kom je na 104 treden boven, dus aan de voeten van Maria.
Vervolgens zou ik de archeologische site van Byblos bezoeken.
Maar eerst ontbijt. De ontbijtzaal was dicht vanmorgen. Ik moest, zo was eerder aangekondigd, roomservice bellen voor het ontbijt. Ik vind dat niks, want je krijgt nooit wat je aan tafel gezeten, bij het buffet weg zou halen. Ik somde dus braaf op wat ik de dag ervoor allemaal gegeten had, en daar ging het al mis. Uiteindelijk een lokaal ontbijt gehad met raar brood, geen koffie, geen jus, geen corn flakes en geen vruchtenyoghurt. Wel was er een omeletje meegestuurd. De dag begon dus al slecht.
Toen ik daarna op mijn auto wachtte kwam ik even in gesprek met iemand van het hotel en die zei, dat de weg naar Jeita vermoedelijk open was.
Het barst hier echt van de blokkades overal. Vaak is er een weg omheen, maar die is nooit berekent op al het verkeer hier en er ontstaan enorme files met uren wachten.
Richting Jeita ging het een tijd goed, maar ja hoor, een blokkade. Dus een alternatieve route. Wat een geluk, dat ik Maps.me op de telefoon heb staan. Alles kleine straatjes staan er ook op en zo kan ik nog enigszins navigeren.
Na een uur bereikte ik de grotten.
'De Jeita-grot is een systeem van twee afzonderlijke, maar onderling verbonden, karstische kalksteengrotten met een totale lengte van bijna 9 kilometer. De grotten bevinden zich in de Nahr al-Kalb-vallei in de plaats Jeita, 18 kilometer ten noorden van de Libanese hoofdstad Beiroet.'
Met een kabelbaantje omhoog en na het afgeven van alles waarmee een foto gemaakt zou kunnen worden, naar binnen.
Via een lange tunnel bereikte ik de ingang van de grot.
Je kunt er ruim 500 meter in lopen, het hoogste punt bedraagt 26 m en overal prachtige stalagmieten en stalactieten. De langste tiet is ruim 8 m lang en is een van de langsten ter wereld.
De hele grot is mooi verlicht er is een betonpad door de hele tunnel aangelegd. Om de zoveel meter staan er wel beveiligers op te letten. Punt 1, dat er geen foto's gemaakt worden en, twee, er niemand aan de kwetsbare objecten komt.
Het was er trouwens niet druk, ik heb maar een man of tien ontdekt.
Daarna lopend maar beneden, naar de Lower Grotto. Ook hier weer de fotospullen inleveren, klein stukje lopen en dan met een bootje over de ondergrondse rivier varen, waarbij de gehele grot ook weer ik verlicht, zelfs schijnwerpers onder water en zo vaar je een minuut of tien heen en weer.
Bij de parkeerplaats ontdekte ik eindelijk een tentje, die Coca Cola verkocht. Het is hier bijna niet te krijgen, de lokale smaak prefereert dat andere merk.
Gelijk maar vier blikjes gekocht.
Door naar Jounieh. Toen kwam ik onderweg echt in de problemen. Weer een blokkade van de snelweg en dan moet al het verkeer in twee richtingen gebruik maken van een vrij smalle weg.
De elf kilometer kostte me meer dan een uur.
Uiteindelijk bij de kabelbaan aangekomen, bleek die gesloten! Nou blijkt, dat nu er zo veel blokkerlibanezen zijn, bedrijven in de problemen komen om nog te kunnen draaien. Het personeel staat fikkies te stoken op snelwegen.
Dat was ook de reden, dat er geen ontbijtbuffet in het hotel was.
Nou mooi K*T allemaal. Op naar Byblos. Nou, dat heb ik helemaal niet gehaald.
Ik heb domweg een uur stilgestaan. Geen meter vooruit. Mijn enige troost was de echte cola.
Het was 14:00 uur. Het verkeer richting Beiroet liep aardig door, dus ik ben omgedraaid en terug naar het hotel, alvorens getankt te hebben.
Daar was ik om 16:15 uur, het begon al te schemeren.
Ben daarna nog even over de boulevard wezen lopen, en even gekeken naar een restaurantje. In het hotel is ook een restaurant, maar daar was gisteren niemand, hoewel het eten prima was.
Vanavond maar even ergens anders eten.
De blokkades starten 's morgens om zes uur. En morgen wil ik naar Baalbek, dat is 85 km rijden. Dus ik wil om vijf uur vertrekken. Even gevraagd, of ik de auto dan ook kan krijgen, en dat was geen probleem.
Ik ben na twee dagen hier, nu al doodziek van die blokkades. Het hele land ligt plat en ook politie en leger zie je overal, maar die regelen alleen het verkeer een beetje. Dat is op zich niet heel veel werk, want het rijdt niet eens.
Dus mijn idee, om met behulp van een peloton mariniers de zaak schoon te vegen, gaat hem hier niet worden.
Ik zal nog eens hier en daar navragen, hoe de bevolking er momenteel zelf tegenover staat. Volgens mij nog wel redelijk positief, want er wordt totaal niet geageerd tegen de blokkeerlibanezen.
De foto's bij dit stukje op FB van de grot, heb ik van internet, evenals de foto van Maria.
De overige foto's krijg ik opeens niet meer van mijn camera af, dus die komen nog een keer. O, Toch nog gelukt.