In een redelijke storm naar Keelung

Het tyfoon seizoen is nog niet helemaal voorbij en dat merkte ik vanmorgen rond half zes. De luiken van de huisjes staan open en de ramen zijn voorzien van horgaas.

De gordijnen hangen ervoor, maar toen de wind ging opsteken, waaide de wind dwars door mijn huisje heen. Haar weer in de war, mooi kloten.

Wind weer weg, ik weer in slaap.

Maar zo'n tyfoon is niet zomaar weg. En een beetje tyfoon kennende was dit nog niet het hoogtepunt.

Dus op tijd eruit, weer douchen, weer mijn haar kammen en naar het ontbijt.

Even snel vandaag, eitje, muesli en koffie. Bagage opgehaald en uitchecken.

Er lag nog geen boom op de auto, de apocalyps was nog niet gearriveerd en het leek er op, dat ik de Taroko-kloof nog kon verlaten.

Ja, zelfs tijd om de tempels op de berghelling te fotograferen en de rivier, met daarin, de eerder beschreven, marmeren blokken.

De eerste druppels begonnen te vallen en de toppen van de bomen probeerden al het wegdek te raken.

De kleine Toyota Vios hield stand, mede door de ballast, die in de kofferbak lag.

De navigatie wilde me steeds naar de snelweg leiden, maar ik had tijd genoeg, dus redelijk veel de, zeg maar, Provinciale weg aangehouden.

Maximum snelheid daar rond de 50 gemiddeld. Gemiddelde snelheid hooguit 40 km/uur.

En overal camera's. Best uitkijken, want eerst mag je 60, dan weer 40 en dan een camera.

Eerst 50 en dan 70, dan weer een camera.

Mijn nav geeft, als je op de nav rijdt, wel veelal de camera's aan. 'Camera in zicht'. Maar dus niet allemaal.

Aangezien ik tijdens mijn vakantie over het algemeen geen haast heb, denk ik niet, dat ik een bekeuring gescoord heb.

Morgen weet ik het zeker, als ik de auto retour moet brengen.

Mike is niet beschikbaar om me daarmee te assisteren, maar Emily vervangt hem. Morgen even afstemmen hoe en wanneer we elkaar treffen voor we bij de verhuurder zijn.

Ik heb haar telefoonnummer gekregen.

Terug naar de rit van vandaag. De bomen trokken krommer, de regen werd erger, maar om nou van een tyfoon te kunnen spreken, ik vraag me het af.

Zou die Gerrit Hiemstra nu met onnodige codes zijn gaan strooien hier in Taiwan?

Vandaag was ook de nationale tunneldag. Minimaal 25 tunnels gepasseerd vandaag. De langste was ruim 13 kilometer, zie foto.

Nieuwe tunnels, oude tunnels, niet afgewerkte tunnels, tunnels zonder beveiliging, uiteraard ook met beveiliging. In de tunnels zonder beveiliging hangt dan nog wel een bordje met daarop hoe ver het is naar de uitgang. Dit om te voorkomen, dat je de verkeerde kant op loopt.

De Nederlandse tunnelwet is, meen ik, zelfs strenger dan de Zwitserse tunnelwet. In Nederland is een tunnel pas een tunnel, als hij 250 m of langer is. Daarom is bijvoorbeeld de Hondsrug tunnel in Emmen, 249 meter lang. Die valt dus niet onder de tunnelwet.

Grappig om te zien hoe verschillend de tunnels onderling zijn.

Ergens rond half drie was ik bij het hotel.

Nog steeds regen en ik mag niet klagen, dit is de eerste regen sinds ik hier ben, behoudens een paar buitjes in de nacht.

Kamer nog niet klaar, maar ik wel, dus koffie met gebak besteld en gewoon even wachten, tot het zover was.

En dan realiseer je je, dat het einde van de reis met rasse schreden nadert.

Inmiddels drie weken onderweg geweest en heel veel gezien en gedaan. Altijd actieve vakanties, soms iets te actief, maar altijd ook weer tijd om de balans er weer in te krijgen.

Van het typische eten hier moet je houden, ik ben er zelf geen liefhebber van. In fort Zeelandia trof ik een Nederlands stel, die ook moeite hadden met het lokale eten.

Sommige, wat meer upmarket, hotels voorzien wel in de Europese voedselsmaak, maar reis je budget, dan heb je wel een probleempje.

Vanavond heb ik dat trouwens gecombineerd opgelost. Een typische Taiwanese burger bij de McDonalds gehaald. Het beste van twee werelden, zeg maar. Lokaal en toch vertrouwd.

Taiwan is een prima vakantieland. Je kunt hier prima zelf rijden, of je kunt ook een rondreis boeken, waarbij je een auto plus chauffeur hebt.

Ben je iets minder vrij, maar toch ook prima in staat om de hoogtepunten van het land te bezoeken.

Super veilig, kleurcode groen.

Morgen hierin de buurt nog wat rondneuzen en dan naar Taipei.

Nog een nachtje in het Howard Plaza hotel en vrijdag om 13:30 word ik weer naar het vliegveld gebracht.