Door de Catlins

Na een heerlijk ontbijt in het hotel, moest ik eerst nog even een paar dingen doen.
Ik rijd al 1700 km met een wat zachte achterband en overal waar ze AIR hebben staan, is de compressor kapot. Dus eerst naar de BP, wat denk je, compressor kapot.
Bij het andere tankstation deed ie het wel! Lucht in de band, nog even inkopen doen voor onderweg en gaan, Eerst weer naar Manapouri en daarna de Southern Scenic Route, die loopt vanaf Manapouri tot bijna aan Dunedin.
Maar zover was ik nog lang niet, eerst naar de Catlins, een gebied helemaal in het zuiden van NZ.
By the way, ik had Ab de Wolde nog gebeld en zondag aan de telefoon gekregen. Was net terug van vakantie en had maandag de hele dag afspraken, dus onderweg naar de Catlins even bij hem aan zat er helaas niet in. 's Avonds weer een stuk terugrijden was ook geen optie, want dan ben ik echt weer uren onderweg.
Dus recht naar beneden, het zuiden in, vias een hele mooie route. Bergen, heuvels en meren, ja echt afwisselend mooi.
Uiteindelijk kom je dan in Invercargil en daar even een lunchstop bij de Mac.
Door naar Bluff, nog verder zuidwaarts onder Invercargil. Daar op een berg wat overzichtsfoto's gemaakt, stukje terug en dan rechts, weer de Southern Scenic Route op.
Daar ging het voor de eerste keer deze vakantie wat mis. Ik volgde de borden, maar kwam ergens ten noorden van Invercargil uit.
Ik wilde toch echt de Catlins bereiken en liefst niet zo laat, want daar is bijna geen accomodatie te vinden. Koeien en schapen, die zijn er genoeg, maar meer ook echt niet.
Via wat binnendoor weggetjes, kwam ik na een half uur weer op de goiede weg uit en kon mijn weg vervolgen.
Een hele mooie route daar is de weg net achter de kust langs. Tot mijn verbazing hadden ze ook een route aangegeven tussen die weg en de zee. Soms reed je gewoon net achter het strand langs. Die weg is 22 km lang onverhard, de rest is wel asfalt. Elk jaar asfalteren ze een stukje er bij aan.
Op een gegevn moment krijg je een afslag naar Slope Point, het zuidelijkste plekje van NZ. Was 12 km, ook onverhard en net dat ik daar aankom (je moet nog 20 minuten lopen), begon het te regenen. Dat doe ik dan morgen wel even, dacht ik.
Hele weg weer terug en dan kom je uit bij Curio Bay en even ten noorden daarvan ligt Waikawa. Nergens iets van accomodatie, maar in de Lonely Planet stond nog iets van Farmstay in Progress Valley. Dat bleek daar niet zover vandaan te liggen, dus daar heengereden.
Ik kwam bij een soort landhuis terecht en de mensen bleken te boeren met schapen en koeien. Ze had eigenlijk niks meer vrij, maar er was nog een kleine kamer voor noodgevallen. Prima kamer verder en maar genomen.
De andere gasten bleken een Australisch echtpaar en een Nederlandse man met zijn dochter. Die man sprak en ik heb ze geteld, acht woorden engels. Zijn dochter zei, dat haar vader wel blij zou zijn, eindelijk een Nederlander te kunnen spreken.
Avondeten maken deed de gastvrouw niet meer, maar er was nog een cafe in de buurt, die zou ze wel even bellen. We zouden dan met z'n drieen daarheen kunnen gaan.
Daar aangekomen, bleek het nog een leuk ding te zijn ook en het Australische stel, was daar ook en inmiddels op de hoogte gebracht van onze aankomst daar, en die hadden nog even gewacht met bestellen, tot wij er waren.
Nou, we hebben een leuke avond gehad, behalve Cees dan, want die kon niks volgen en die Australiers hadden genoeg te bepraten, dus Cees zat er een beetje verloren bij. Ze hadden een Nederlandse reisgids bij zich en daar stond waarachtig niks in. Nee de voorbereiding van hun reis vond ik niet optimaal. Ik heb ze nog een flink aantal tips gegeven, waar echt leuke dingen te zien zijn tijdens de rest van hun 17-daagse reis.
Het verblijf daar kostte NZ$ 80,= incl. ontbijt. Het ontbijt was vanaf 8 uur. Ik vroeg of dat ook eerder kon. Nou eigenlijk niet, maar voor deze keer zou ze het vanaf half acht doen. Nog wel laat, maar goed.
Vanmorgen hoorde ik al voor zevenen de kopjes en bordjes rammelen; was haar man er al uit en druk bezig de tafel te dekken en thee en koffie te maken.
Ik eerst maar even naar buiiten roken en daarna aan tafel. Koffie, jus, muesli, bacon and eggs, toast, alles was er wel en het smaakte goed.
Ik had net mijn ontbijt op, toen June binnenkwam en even later de andere gasten.
Toen was ik mijn bagae al in de auto aan het zetten, heb afscheid genomen van iedereen en ik weer op weg.
Eerst naar Slope Point, om naar het zuidelijkste stuk te lopen. Het was nog wel wat fris 's morgens, maar de zon scheen wel.
Daar kun je zien, dat de evenaar 5400 km noordelijker ligt en de zuidpool 4800 km nar het zuiden ligt.
Hup, de auto weer in en naar Curio Bay, waar bij laagwater een versteend bos is te zien. Het was nog net laagwater, dus dat was allemaal in beeld. De stobben zie je overal in steen, staan en ook versteende boomstammen zijn de ontwaren. Zo'n 180 miljoen jaar geleden, stonden ze nog rechtop en in het blad en liep de Tirannosaurus er nog onderdoor.
Weer terug naar Progress Valley, en daar de weg oostelijk nemen, op weg naar de Cathedral Caves. Helaas kon ik daar niet in, want die zijn alleen bij laagwater te betreden en daar stond het water al te hoog.
De enige weg daar is dus die Coastal Route en die ben ik verder gevolgd naar Nugget Point. Helemaal naar de vuurtoren gelopen en wat mooiie shots gemaakt van de kliffen en de zee. De zeehonden ed. waren te ver weg, om fatsoenlijk in beeld te kunnen brengen.
Daarna naar Kaka Point, een klein dorpje met een cafe voor de noodzakelijke verfrissingen.
Vandaar doorgereden naar Dunedin, ook weer helemaal langs de kust en ook grotendeels onverhard.
In Dunedin aangekomen eerst naar de tip van het schiereiland gereden, want daar nestelt de grote albatros. Ook de enige plek op aarde waar die dat doet op het vasteland.
Helaas broeden ze nu niet, want er was helemaal niets te zien. Aan de oostkant van het schiereiland zouden nog zeer zeldzame pinguis zitten, maar ik ben drie plekken afgereden en helemaal niks.
Uiteindelijk kwamik bij Sandfly Bay terecht en vandaar was het 40 minuten lopen naar een pinguin uitkijkhut.
Aangezien het al ver over vijven was, besloot ik dat morgenvroeg maar te doen en eerst een hotel te gaan zoeken in het centrum van Dunedin. dat is inmiddels ook weer gelukt (het goedkoopste hotel tot nu toe) en morgen dus pinguins zoeken en dan verder naar het noord-westen.
Nou, jullie zijn weer helemaal bij, morgen hoop ik weer iets te kunnen melden.