Reisdag naar Nizwa en dagje Nizwa
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
29 December 2012 | Oman, Nizwá
Beetje vroeg opgestaan, ontbijtje in Dubai en op weg naar, eerst de grens met Oman.
Bij de eerste grenspost, die van de V.A.E. wilden ze alleen de papieren van de auto hebben, bij de grens met Oman moest ik uitstappen en het kantoor binnenkomen vanwege de visa autorisatie.
Eerst waren het hele stenge mannen, maar even later waren het mijn beste vrienden zo'n beetje. Alles was te overleggen, tot en met de geldigheid van het visum. Toen elleen nog even de verzekering van de auto tonen en dat was een apart papier, waarop stond, dat de auto ook in Oman verzekerd was.
De weg van Dubai naar Oman, was een 8 baans weg met geen verkeer.
In Oman ging die over naar een 6 baans weg, met ook geen verkeer.
Het waaide nogal hard en het woestijnzand vloog me om de oren en al helemaal als je door de een of andere onverlaat werd ingehaald.
Na best wel een lange rit, kwam ik aan in Nizwa. geen Golden Tulip hotel te zien en met de beschrijving in de Lonely Planet kon ik ook niks.
Ik moest toch tanken en daar maar even gevraagd. Benzine tanken is hier trouwens een feest, voor 48 liter moest ik 11 euro betalen. Nog geen kwartje de liter!
Na het inchecken ben ik rond een uur of zes nog even terug gereden naar Nizwa (18 km) om wat mooie foto's te maken van het dan verlichte fort.
In het hotel gegeten, want in Nizwa leek het me niet overal even fris. En waar het wel fris leek, zat niemand.
Het eten in het hotel was goed.
Vanmorgen zou ik worden opgehaald voor een excursie de bergen in. Verscholen in allerlei dalen, liggen dorpjes verspreid, maar die zijn alleen per 4WD bereikbaar.
Iets voor 09:00 uur was Hamed er al met een enorm grote terreinwagen. Zoals ik in Ethiopie al gewend was, zat ik er alleen in.
De weg omhoog was wel geasfalteerd, maar zo steil, dat er zelfs een politiepost onder aan de weg was om te controleren, of je auto geschikt was voor de tocht. Mijn huurauto duidelijk niet, de terreinauto wel.
Ik weet niet waa we overal zijn geweest, maar Hamed vertelde honderd uit, reed goed, stopte als de telefoon ging (was veiliger zei hij) en overal en nergens kwamen we terecht met de 4WD bak.
Rond half een: lunch. Ik werd op een hoogte van 2000 m afgezet bij een ongelooflijk luxe hotel en hij wou niet mee naar binnen. ' Kon ik genieten van de stilte en de lunch boven op de berg.' Ik zat nog niet op het terras of de rust werd al verstoord door een partij schreeuwende kinderen. Gelukkig waren ze snel van het toneel verdwenen.
De lunch was prima en na exact een uur, stond ie weer voor de deur.
Deel twee van het halve dag (?) programma begon.
Toen was er ook werk aan de winkel, want we gingen de dalen inlopen naar oude, verlaten, vervallen dorpjes. Uiteraard ook weer omhoog, dus dat was even zweten.
Om half vier waren we terug bij het hotel.
Ik ben direct in mijn auto gestapt en weer naar Nizwa gereden, om ook nog iets bij daglicht te zien, maar het fort was al dicht.
Toch mooie foto's gemaakt en een bakkie gedaan en nu dus even dit verslag bijwerken.
Morgen vertrek ik naar Al Wasil, waar ik opgepikt wordt om een nacht in de woestijn door te brengen (1000 Night Desert Camp).
Daarna vervolg ik mijn weg naar Sur, waar ik schilpadden het strand hoop te gaan zien.
Ik denk niet, dat ze in de zandbak internet hebben, dus morgen waarschijnlijk geen bericht.
Dus Herman, nu al vast van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Bij de eerste grenspost, die van de V.A.E. wilden ze alleen de papieren van de auto hebben, bij de grens met Oman moest ik uitstappen en het kantoor binnenkomen vanwege de visa autorisatie.
Eerst waren het hele stenge mannen, maar even later waren het mijn beste vrienden zo'n beetje. Alles was te overleggen, tot en met de geldigheid van het visum. Toen elleen nog even de verzekering van de auto tonen en dat was een apart papier, waarop stond, dat de auto ook in Oman verzekerd was.
De weg van Dubai naar Oman, was een 8 baans weg met geen verkeer.
In Oman ging die over naar een 6 baans weg, met ook geen verkeer.
Het waaide nogal hard en het woestijnzand vloog me om de oren en al helemaal als je door de een of andere onverlaat werd ingehaald.
Na best wel een lange rit, kwam ik aan in Nizwa. geen Golden Tulip hotel te zien en met de beschrijving in de Lonely Planet kon ik ook niks.
Ik moest toch tanken en daar maar even gevraagd. Benzine tanken is hier trouwens een feest, voor 48 liter moest ik 11 euro betalen. Nog geen kwartje de liter!
Na het inchecken ben ik rond een uur of zes nog even terug gereden naar Nizwa (18 km) om wat mooie foto's te maken van het dan verlichte fort.
In het hotel gegeten, want in Nizwa leek het me niet overal even fris. En waar het wel fris leek, zat niemand.
Het eten in het hotel was goed.
Vanmorgen zou ik worden opgehaald voor een excursie de bergen in. Verscholen in allerlei dalen, liggen dorpjes verspreid, maar die zijn alleen per 4WD bereikbaar.
Iets voor 09:00 uur was Hamed er al met een enorm grote terreinwagen. Zoals ik in Ethiopie al gewend was, zat ik er alleen in.
De weg omhoog was wel geasfalteerd, maar zo steil, dat er zelfs een politiepost onder aan de weg was om te controleren, of je auto geschikt was voor de tocht. Mijn huurauto duidelijk niet, de terreinauto wel.
Ik weet niet waa we overal zijn geweest, maar Hamed vertelde honderd uit, reed goed, stopte als de telefoon ging (was veiliger zei hij) en overal en nergens kwamen we terecht met de 4WD bak.
Rond half een: lunch. Ik werd op een hoogte van 2000 m afgezet bij een ongelooflijk luxe hotel en hij wou niet mee naar binnen. ' Kon ik genieten van de stilte en de lunch boven op de berg.' Ik zat nog niet op het terras of de rust werd al verstoord door een partij schreeuwende kinderen. Gelukkig waren ze snel van het toneel verdwenen.
De lunch was prima en na exact een uur, stond ie weer voor de deur.
Deel twee van het halve dag (?) programma begon.
Toen was er ook werk aan de winkel, want we gingen de dalen inlopen naar oude, verlaten, vervallen dorpjes. Uiteraard ook weer omhoog, dus dat was even zweten.
Om half vier waren we terug bij het hotel.
Ik ben direct in mijn auto gestapt en weer naar Nizwa gereden, om ook nog iets bij daglicht te zien, maar het fort was al dicht.
Toch mooie foto's gemaakt en een bakkie gedaan en nu dus even dit verslag bijwerken.
Morgen vertrek ik naar Al Wasil, waar ik opgepikt wordt om een nacht in de woestijn door te brengen (1000 Night Desert Camp).
Daarna vervolg ik mijn weg naar Sur, waar ik schilpadden het strand hoop te gaan zien.
Ik denk niet, dat ze in de zandbak internet hebben, dus morgen waarschijnlijk geen bericht.
Dus Herman, nu al vast van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
-
29 December 2012 - 15:00
Janette:
Hé broer, gaat daar wel goed geloof ik.
Ik kreeg na het eertse verslag ook zin om naar Dubai te gaan.
geniet ervan, reis ze en tot horens.
-
29 December 2012 - 16:52
Klaas En Tine:
Mooi verhaal -
30 December 2012 - 10:24
Tine:
Hallo Henk,
Wat een geweldige reis. Wat een belevenis. Groetjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
