Naar een onbewoond eiland

Uit de wijde omgeving komen mensen eten bij Casa Rex. Blijkbaar een van de betere restaurants in de omgeving.
Nou, dat bleek ook wel, want ik heb hier gisteravond heerlijk gegeten.
Tomatensoepje vooraf, een juicy steak (dan krijg je er twee) en koffie met warm appelgebak en custard. Bakkie koffie erbij, helemaal gelukkig.
Vandaag stond de dhow-cruise gepland naar de Bazaruto Archipel. Onze trip ging naar een kleiner eiland, Magaruque Island. Aan mij, en met mij nog twee mensen uit dit hotel, werd voor we vertrokken nog een groot badlaken overhandigd voor de man van het hotel. Kijk, dat is service.
Met een minivan werden we naar het startpunt gereden. Daar konden we een snorkel en flippers uitzoeken. Verder nog speciale schoenen, omdat op de plek waar we aan zouden komen, de ondergrond nogal scherp was.
Inmiddels waren er meer mensen ter plaatse en uiteindelijk gingen we met 10 man aan boord. De buitenboordmotor werd gestart en daar gingen we.
Na anderhalf uur varen bereikten we een rif. Achter dit rif nog wat water en dan een prachtig zandstrand.
Spullen in de schaduw gooien, flippers aan en snorkelen. Langs het rif een zee van vissen. Klein, groot, octopus gezien. Omdat de stroming daar behoorlijk is, hoef je niets te doen. Je 'glijdt' over de vissen heen. Zie je echt iets moois, ga je even in een inham liggen van het rif en je hebt geen last meer van de stroming.
Na een uurtje was het weer mooi geweest en werd het tijd om op te warmen op het strand.
Iedereen kwam weer aan wal en dan gaan de mensen allemaal samenklitten en je verroeren zich voor geen meter meer.
Daar heb ik wat moeite mee, dus ik heb de camera gepakt en ben gaan lopen. Met de klok mee, wel te verstaan.
Ben je eenmaal uit het zicht van Jan en alleman, openbaart zich een schitterend panorama. Mooie zandstranden, vogels, aangespoelde bomen in prachtige vormen, kreeftjes en krabbetjes. Er was veel te zien. Ik heb een klein uur gelopen, heb niemand gezien en ben daarna rustig terug gelopen.
De lunch was inmiddels ook klaar. IN de boot wordt houtskool aangestoken en daarop wordt alles bereid. Drie keer raden wat je dan krijgt. KIP. Ik dacht van niet. Misschien was het vertrouwd, misschien ook niet. Ik heb wat brood genomen met een paar veilige worstjes. Meer hoef ik trouwens ook niet, ik heb hier nog nooit geluncht.
Tijd om de andere kant op te gaan lopen. Echter ik kwam maar 100 meter ver, de vloed had het strand een stuk korter gemaakt en door de talloze mangroven liep het strand daar voor mij dood.
Het was ook al over tweeën en om half drie zouden we weer vertrekken.
De zeilen hadden ze al opgerold, maar we vertrokken op de motor.
Toen we eenmaal op zee zaten, werd het zeil in werking gesteld. Dat doen ze wel handig. Er is één centraal touw waar ze aan trekken. De rest van de touwen zijn vezels van de palmboom. Die breken vervolgens het het zeil komt naar beneden.
Gelukkig hadden we een zeil, want de motor geen kapot. Daardoor duurde het twee uur, voor we weer aan land stonden.
Maar op de boot was het gezellig en al pratend ben je er ook zo.
Kortom een erg geslaagde dag.
Foto's heb ik niet, mijn mobiele telefoon had ik in verband met water, thuisgelaten.
Morgen een kleine 300 km naar Pomene. De lodge, die ik daar heb ligt behoorlijk afgelegen. Geadviseerd wordt om de laatste 8 km met een verlaagde bandenspanning te rijden, vanwege het mulle zand. Met een meegeleverde compressor kan ik de banden na die tijd weer op spanning brengen.