Gozo
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
06 Oktober 2021 | Malta, Valletta
Ook als ik straks thuis een online fotoalbum maak, gebruik ik de informatie weer om de teksten onder de foto's te plaatsen.
Die Malta pas is echt een goede uitvinding. De meeste musea en de tempelcomplexen zijn gratis. Kost normaal € 30,= ,maar ik als 'senior citizen' betaal € 20,=. Heb je er zo uit.
Vandaag stond Gozo op het programma.
Gozo is een van de drie bewoonde eilanden die deel uitmaken van de eilandengroep Malta. Het eiland heeft een oppervlakte van ongeveer 67 vierkante kilometer; 15 km lang en ongeveer 7 km breed. De belangrijkste plaats van het eiland is Victoria, oorspronkelijk maar ook nu nog, ook Rabat genaamd.
Het eiland onderscheidt zich van Malta door de groenere aard en de rustieke omgeving. Op 1 januari 2010 had het eiland 31.295 inwoners. Er is een lijndienst met een helikopter tussen Gozo en Malta. De meeste inwoners en ook toeristen maken echter gebruik van de (auto)veerdienst die elke 45 minuten van Mġarr in de gemeente Għajnsielem naar Ċirkewwa op Malta vaart.
En dat heb ik dus ook gedaan.
Vanaf Malta rijd je zo de boot op, betalen moet je op de terugweg (€ 15,70 v.v.).
Nou zo de boot op, ik moest wel even wachten.
De overtocht duurt 30 minuten en met op en afrijden ben je 45 minuten zoet.
De boot meert aan bij het plaatsje Mgarr, waar een grote kerk te bewonderen is, de Church of Our Lady of Lourdes. Een 20-ste eeuwse kerk. Met de bouw werd in 1924 begonnen, maar door een gebrek aan geld, heeft de bouw jaren stil gelegen en pas in 1970 werd de kerk opgeleverd.
Door naar Victoria (Rabat), naar Il-Kastell, een fort, oorspronkelijk stammend uit de 15-de eeuw. Ook voor die tijd, bestonden er al versterkingen op deze heuvel. Geleerden hebben vastgesteld, dat al sinds het bronzen tijdperk hier mensen woonden en zich dus ook moesten kunnen verdedigen.
Het ontwikkelde zich onder, eerst de Phoeniciers en later onder de Romeinen.
Toen de Turken te pas en te onpas aanvallen uitvoerden op Gozo, werd het een gewoonte, dat men 's nachts binnen de muren verbleef. Deze gewoonte hield stand tot in de 17-de eeuw.
Het is mogelijk om helemaal rond te lopen, over de buitenmuren en daardoor heb je een fantastisch uitzicht over de omgeving.
Binnen de muren natuurlijk het Visitors Center, de Cathedral of the Assumption, het Cathedral Museum, het Archeologisch Museum, het Gozo Nature Museum, Old Prison en een historisch huis binnen de muren.
De meeste heb ik bezocht, maar buiten rondlopen, door smalle steegjes lopen, leuke doorkijkjes zien en genieten van het uitzicht, was voor mij het meest indrukwekkend.
Druk was het niet, toch redelijk wat foto's kunnen maken, zonder die vervelende toeristen er op.
Dit (gerestaureerde) fort staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en de locatie met oude tempels, waar ik aansluitend heen ben gereden, ook.
Het dorpje heet Xaghra en daar bevinden zich de Ggantija Temples.
De megalithische tempels van Ġgantija bevinden zich op het Maltese eiland Gozo. Ze dateren uit de periode 3600-2500 v.Chr., het zogenaamde Chalcolithicum van de Ggantijafase tot de Tarxienfase. Ze werden opgegraven in 1827. De twee tempels zijn de eerste van de vele megalithische tempels en grotten op de Maltese archipel met hoefijzervormige of niervormige elementen in het grondplan. Ze zijn misschien gebruikt in het kader van een vruchtbaarheidscultus, wat door sommigen wordt afgeleid uit vrouwenbeeldjes die er zijn gevonden.
Volgens een plaatselijke legende zijn de Ggantijatempels gebouwd door reuzen, vandaar de naam, die 'gigantenwerk' betekent. De legende vertelt ook dat deze giganten op Gozo woonden en de tempels als cultusplaats gebruikten.
Tot de ontdekking van de 11.000 jaar oude tempel op de Göbekli Tepe in oostelijk Anatolië gold Ġgantija als de oudste tempel ter wereld die uit bewerkte steen was opgetrokken. De uit ruwe steen opgebouwde megalithische bouwwerken van Barnenez en Carnac in Bretagne zijn echter eeuwen ouder.
In 1980 zijn deze tempels tot werelderfgoed van de UNESCO verklaard.
Wat bijzonder is, is dat het grootste gebruikte rotsblok een gewicht heeft van 57 ton. Het meet 6 bij 4 meter en men vermoedt, dat de oorspronkelijke hoogte van de muren wel eens rond de 10 meter zou hebben kunnen liggen. Wat een enorme inspanning moet dat gekost hebben. Op meerdere plaatsen heb ik voetbal-grote stenen zien liggen, die waarschijnlijk gebruikt zijn, om stenen van A naar B te krijgen.
Vlakbij de ingang van de tempels staat nog een windmolen. De Ta'Kola Windmill. Gebouwd in 1725 voor de productie van meel. Onderweg heb ik er nog zo één zien staan, maar de meeste zijn verdwenen.
In de Lonely Planet stond nog een toertocht per auto over het eiland en daar ben ik aansluitend mee van start gegaan. De route is 20 km. De wegen zijn slecht, vooral in de dorpjes. En smal. Bij een tegenligger moet je vaak even een plekje zoeken om elkaar te kunnen passeren. Maar dat gaat hier allemaal gemoedelijk.
Ramla Bay, was de eerste stop en daar ben ik de auto niet uit geweest. Stop twee, de Calypso Cave, gesloten. Door naar het dorpje Marsalforn, met een kleine haven.
Daarna naar Xwieni Bay, met een mooi uitzicht over de zee. Vlak daarbij, de zoutpannen. Uitgehakt in de rotsen en tot vandaag nog steeds als zoutwinning in gebruik.
Na nog een stukje langs de zee te hebben gereden, weer het binnenland in naar het plaatsje Zebbug. De vindplaats van onyx, waarmee de kerk aldaar is gedecoreerd. Kerk gesloten.
Door naar de Basilica of Ta'Pinu. Beetje vreemde plek voor zo'n enorme basiliek. Maar ... hier staat de nationale schrijn ter ere van de maagd Maria. De basiliek is gebouwd in de twintiger jaren van de vorige eeuw op de plek waar eerst een kleine kapel stond, waar een lokale vrouw, Carmela Grima, beweerde, de stem van de heilige maagd gehoord te hebben in 1883.
Nadien, zijn er meerdere wonderen toegeschreven aan Our Lady of Pinu en besloten is toen, om een geheel nieuwe kerk te bouwen.
Via St. Lawrence belandde ik in Dwejra, gelegen aan de westkust van Gozo.
Slechte wegen, lage snelheid en veel foto's maken, resulteerde in het feit, dat het inmiddels 17:00 uur was geworden.
Via Victoria weer terug naar de veerboot, waar ik rond half zes arriveerde.
Ik hoefde niet lang te wachten en om kwart voor zeven was ik terug in het hotel.
Weer een leuke dag gehad, met overwegend bewolking, maar wel steeds 27 graden.
Morgen weer een ander deel van Malta verkennen.
-
07 Oktober 2021 - 11:09
Tine Hamminga:
Wat een mooi verhaal. Jammer dat de vakantie er bijna opzit. Onze email doet het inmiddels weer. Alles goed hier. Hart. Groet pa en ma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley