Stadstour Taipei

Eerste dag Taipei.

Gisteravond ben ik, na een voortreffelijk diner buffet, om half tien gaan slapen. Best moe na zo'n lange reis.

Voor wie ook nog een keer naar Taiwan wil gaan is er goed nieuws, vanaf november vliegt KLM weer rechtstreeks van Schiphol naar Taipei.

Vanmorgen om zeven uur er uit.

Voelde weer een stuk uitgeruster.

Eerst maar een ontbijt. Het voordeel van het hotel waar ik zit, is dat ze gewend zijn aan westerse mensen.

Dus verschillende soorten ei, cornflakes, croissants en de vol met kleurstof zittende vruchtenyoghurts. Wel lekker.

Dus met de maag goed vol, spullen inpakken voor vandaag. Met gids door Taipei.

Ik stond om kwart voor negen klaar, hij was er vijf minuten later. Mooi op tijd.

Eerst even het programma doorgenomen. Hij had vijf dingen op het lijstje staan, ik zes. Het Grand Hotel met de secret tunnel ontbrak.

In mijn email stond ie beschreven (vanuit de Nederlandse agent), in de beschrijving van de lokale agent dus niet.

Beetje moeilijk allemaal, reserveren en zo. Nou zo'n groot probleem is het nou ook weer niet.

Eerst stop was bij de Longshan Temple.

Dit is een buddhistische tempel gebouwd in 1738 door Han-immigranten.

De tempel is gewijd aan de bodhisattva of mercy, Guanyin, hoewel er in Taiwan meer dan 100 andere goden en godinnen aanbeden worden, ook in deze tempel.

Matsu, de godin van de zee, Wenchang Dijun, de god van de literatuur en Guan Gong, de god van de oorlog, om er maar een paar te noemen.

Zoals wel meer meer gebouwen is gebeurd, is ook deze tempel een aantal keren verwoest door vroegere klimaatveranderingen. Aardbevingen, tycoons en zelfs gebombardeerd in de tweede Wereldoorlog.

Hoge kolommen met daarin namen van mensen op een stukje papier geschreven, bevinden zich in de achterste tempel. Voor iets van driehonderd euro kun je daar je naam op laten zetten voor een jaar lang. Dan ga je eraf, of moet je opnieuw betalen.

Terug naar de auto en daarna op weg naar Chiang Kai-shek Memorial Hall.

De herdenkingshal van Chiang Kai-shek is een nationaal monument ter nagedachtenis van Chiang Kai-shek, voormalig dictator en president van de Republiek China (Taiwan). Het ligt in het Zhongzhengdistrict in de hoofdstad Taipei.

Het gebouw is rechthoekig met witte muren. Het dak is blauw en achthoekig; in Azië wordt het getal acht geassocieerd met overvloed en geluk. Het blauw en wit komen ook terug in de vlag van de Kwomintang en Taiwan. Twee witte trappen met elk 89 treden, gelijk aan de leeftijd die Chiang heeft bereikt, leiden naar de hoofdingang (zijn vrouw is 106 geworden en overleed in New York). Het gebouw heeft een oppervlakte van 15.000 m² en is zo'n 70 meter hoog. Op de begane grond bevinden zich een bibliotheek en een museum over het leven van Chiang Kai-shek en de geschiedenis van Taiwan. Op het bovenste niveau is een grote hal met daarin een groot standbeeld van Chiang. Het beeld staat met het gezicht gericht naar het westen, naar het vasteland van China.

Na het overlijden van Chiang op 5 april 1975 gaf het begrafeniscomité de opdracht voor een gedenkteken. Uit diverse inzendingen werd het ontwerp van architect Yang Cho-cheng geselecteerd. Zijn ontwerp bevatte veel elementen uit de traditionele Chinese architectuur. Op 31 oktober 1976, de 90e verjaardag van Chiang, werd met de bouw aangevangen. De officiële opening vond plaats op 5 april 1980, precies vijf jaar na zijn overlijden. Het hoofdgebouw staat aan de oostkant van een park met een oppervlakte van 24 hectare.

Bij de ingang van het park staat een grote poort van 30 meter hoog en 80 meter breed. Deze is gemaakt van wit beton en bestaat uit vijf bogen, zes pilaren en elf daken.

Bij het beeld van Chiang Kai staan aan weerszijden twee militairen. Deze militairen worden door alle drie de legeronderdelen om beurten geleverd. Dus luchtmacht, landmacht en marine. Vandaag stonden er twee van de luchtmacht.

Elk uur wordt de wacht gewisseld en dat is een mooi gezicht.

In het museum staan ook nog twee Cadillacs, een uit 1955, de tweede uit 1971.

Door naar Taipei 101. Een gebouw van 508 meter hoog en enige jaren het hoogste gebouw ter wereld.

De vormgeving moet denken aan een gigantische bamboo stengel.

Eenmaal binnen een probleem. Geen kaartjes meer te krijgen. Nou heeft de agent hier altijd kaartjes in de reservering, maar laat deze nou net vandaag op zijn.

Het duurde een kwartier, maar toen kreeg de gids het toch voor elkaar, omvoor mij een kaartje te bemachtigen.

Wij de lift in. In 40 seconden van de begane grond naar de 89-ste verdieping. Snelheid van de lift: 1010 m per minuut.

Daar kun je overdekt rondlopen en heb je een fantastisch uitzicht op de stad. Via wat trappen kun je ook nog naar de 91-ste verdieping, daar loop je dan buiten. Gedeelte afgeschermd vanwege de wind, maar grotendeels beloopbaar.

Op de 88-ste verdieping kun je kijken naar een contragewicht, die de toren stabiel houdt bij harde wind of tijdens een aardbeving.

Taiwan ligt op de grens van twee tektonische platen waardoor aardbevingen regelmatig voorkomen, vandaar dat het nodig was maatregelen te nemen bij de bouw van Taipei 101 om deze natuurkrachten te weerstaan. Daarvoor koos men de gestemde massademper, een reusachtig bolvormig gewicht (660 ton) in de top van het gebouw dat tegendraads beweegt bij trillingen. Het gewicht van de bol neemt een deel van de bewegingsenergie van het gebouw op wanneer zich trillingen voordoen, bijvoorbeeld bij genoemde stormen of aardbevingen.

En tot mijn verrassing, toch naar het Grand Hotel.

Het Grand Hotel is een monument gelegen in Yuanshan in het district Zhongshan. Het hotel werd opgericht in mei 1952 en het hoofdgebouw werd voltooid op 10 oktober 1973. Het is eigendom van de Duen-Mou Foundation van Taiwan, een non-profitorganisatie, en heeft onderdak geboden aan vele buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders die Taipei hebben bezocht.

Het hoofdgebouw van het hotel is een van 's werelds hoogste Chinese klassieke gebouwen met een hoogte van 87 meter. Van 1973 tot 1981 was het ook het hoogste gebouw in Taiwan.

Na de terugtrekking van Chiang Kai-shek naar Taiwan in 1949 vond Chiang het moeilijk om buitenlandse ambassadeurs te huisvesten vanwege het gebrek aan vijfsterrenhotels in Taipei. Hij wilde een extravagant hotel bouwen dat zich zou richten op buitenlandse gasten. Zijn vrouw Soong Mei-ling (Madame Chiang) stelde voor om het te bouwen op het oude Taiwan Hotel op de Yuanshan-berg, de plek waar de ruïnes stonden van de Taiwan Grand Shrine, een Shinto- heiligdom tijdens de Japanse overheersing. Chiang besloot tot een architectuur in Chinese paleisstijl om de Chinese cultuur door middel van haar extravagantie in het Westen te promoten. De in Taipei gevestigde architect Yang Cho-Chengwas verantwoordelijk voor het ontwerp van het nieuwe hotel.

Sinds de opening van het hotel ging het gerucht dat er voor het gemak van Chiang geheime doorgangen liepen van het hotel naar de nabijgelegen officiële Shilin-residentie en verder naar het presidentiële kantoorgebouw. De waarheid werd na de brand van 1995 aan het licht gebracht als onderdeel van de veiligheidscommissie die werd uitgevoerd. De geheime doorgangen bleken twee luchtaanvaltunnels te zijn , elk 180 meter lang, die naar nabijgelegen parken leidden, en niet naar de presidentiële residentie of het noodhoofdkwartier, zoals geruchten hadden gesuggereerd. De westelijke passage is voorzien van een glijbaan voor mindervaliden als alternatief voor de wenteltrap. De uitgangen zijn aan het zicht onttrokken door betonnen muren, waardoor ze tientallen jaren lang aan de publieke aandacht ontsnapten. De tunnels hebben een maximale capaciteit van ongeveer 10.000 personen.

Sinds 2019 is de westelijke tunnel toegankelijk voor iedereen. En daar zijn we vanmiddag in geweest. De standaard rondleiding met gids duurt een uur, maar Yuang wist het zo te regelen, dat we met een andere gids even snel de tunnel in konden gaan. Scheelde veel tijd, die we nog nodig hadden in het Nationale Palace Museum.

Dus naar het museum.

Het National Palace Museum is een museum in de hoofdstad Taipei. Het heeft een permanente collectie van bijna 700.000 Chinese artefacten en kunstwerken, waarvan er vele tijdens de ROC-retraite zijn verplaatst uit het Paleismuseum in de Verboden Stad in China, evenals uit vijf andere instellingen in heel China. Deze collecties waren overgebracht naar verschillende locaties voordat ze uiteindelijk in 1965 werden gevestigd op de huidige locatie in Shilin. Het museumgebouw zelf werd gebouwd tussen maart 1964 en augustus 1965, met vele daaropvolgende uitbreidingen waardoor het een van de grootste in zijn soort ter wereld is.

De collectie van het museum omvat items uit 8000 jaar Chinese geschiedenis , van het neolithicum tot de moderne tijd. Het National Palace Museum deelt zijn wortels met het Palace Museum van Beijing, waarvan de uitgebreide collectie kunstwerken en artefacten is voortgebouwd op de keizerlijke collecties van de Ming- en Qing- dynastieën.

Qua keramiek bijzonder mooie stukken. En als nieuw. Geen krasje te bekennen.

Een ivoren bol, met daarin 17 kleine ivoren bolletjes. Uniek stuk.

Verder zie je de ontwikkeling in het toepassen van kleuren op de keramische stukken.

En wat te denken van een kool, gemaakt van jade, met daarop twee insecten, echt zo bedacht door deze kunstenaar.

Mijn gids heeft me de topstukken laten zien, en dat lukte volgens mij net voordat het museum ging sluiten.

Als laatste programma onderdeel, was het bezoek aan een nachtmarkt.

Daar was parkeren wat lastig, dus ben ik ergens afgezet en hebben we een ophaaltijd afgesproken.

Het bleek de Shilin Night Market te zijn.

Wat is hier te zien? Veel eterij, nog veel meer games en winkels.

Veel zaakjes met bakken vol met troep, die je met zo'n grijpertje uit de bak moet takelen. Ongelooflijk dat die lui daarmee een bestaan hebben.

Mensen staan in rijen keurig af te wachten tot ze aan de beurt zijn voor hun geliefde snack. Kan zijn ijs, worst, fruit, dumplings o.i.d.

Ik waag me er niet aan.

Een uur later werd ik weer opgepikt en bij mijn hotel gedropt.

Overmorgen haalt ie me weer op, om me naar de huurauto te brengen.

Morgen ga ik zelf op pad.

Het was een lange enerverende dag. Tien uur op pad geweest. Temperatuur buiten ruim 30°C en een hoge luchtvochtigheid.

Geen puf meer om op pad te gaan naar een restaurant, dus maar weer gekozen voor het diner buffet in het hotel.