Laatste dag alweer.

Na weer een goede nachtrust, weer naar het uitgebreide ontbijtbuffet.

Ik heb nog maar een paar uurtjes, want om half elf staat de taxi weer voor de deur. Tenminste, dat hoop ik, want veel straten in het centrum zijn afgesloten vanwege de Belfast Marathon. Ik kom vast bij het vliegveld.

Eerste stop vanmorgen is het Opera gebouw.

HetGrand Opera Houseis hét theater in Belfast, ontworpen door de meest productieve theaterarchitect van die periode, Frank Matcham.Het werd geopend op 23 december 1895.

Oorspronkelijk heette het New Grand Opera House en Cirque, maar in 1904 werd het omgedoopt tot Palace of Varieties en in 1909 veranderde de naam in Grand Opera House.Charlie Chaplin trad daar op in 1908.

Na de oorlog keerden toneel- en filmsterren terug naar het theater, met als hoogtepunten optredens van Laurel en Hardy, Vera Lynn, Orson Welles en Luciano Pavarotti in zijn Britse debuut.In 1965 bracht het National Theatre de productie van Love for Love naar het Grand Opera House met een bestaande cast bestaande uit Laurence Olivier, Lyn Redgrave, Albert Finney, Geraldine McEwan en een jonge Anthony Hopkins.

Heel veel geschiedenis dus.

Aan de overzijde van de weg bevindt zich de Crown Liquor Saloon. Ook een pand met een rijke geschiedenis. De beroemdste pub van Belfast.Je zult geen andere plek vinden zoals deze vinden.

The Crown is zowel tijdloos als onbetaalbaar, een juweel van Victoriana en een van de grootste bars van de wereld.Voorheen bekend als The Liquor Saloon in Great Victoria Street, was het een van de machtigste jeneverpaleizen die ooit floreerde in de industriële steden van de Britse eilanden.Het dateert uit 1826, is nu eigendom van de National Trust en is in de loop der jaren zorgvuldig gerestaureerd.

The Crown blijft een uniek visueel juweeltje, een waar meesterwerk in bararchitectuur, dat zich van elkaar onderscheidt door miljoenen mensen over de hele wereld.De buitengevel van de bar is een rel van polychromatische tegels die duidelijk verwijzen naar de doos vol lekkernijen die erin te vinden is.Op het eerste gezicht is de buitenkant zo exotisch overweldigend dat je moeite hebt om het fijne detailwerk te registreren.

De Crown Bar is zo gedetailleerd rijk aan kleur en ontwerp dat je elke keer dat je naar binnen gaat iets nieuws vindt om je aandacht te trekken dat je misschien eerder hebt gemist. Waar anders zou je een gepolijste sleutelbloemgeel, rood en goud plafond vinden, een vloer gelegd in een groot aantal mozaïektegels, brokaatmuren, alomtegenwoordige tijdspatronen met veel patronen, krachtig houtsnijwerk overal, sierlijke spiegels, houten kolommen met Korinthische kapitelen en veermotieven in overal waar je gezichten goud met verbeterd en geëtst glas.

Vandaar nogmaals naar de City Hall gelopen en daar toch nog wat andere details omtrent de Titanic ontdekt.

Op straat overal vrijwilligers ten behoeve van de marathon.

Daarna terug gelopen naar het hotel, laatste douche en uitchecken. Even later belde Paul, de chauffeur, al, dat hij er om half elf zou zijn.

Om half elf belde hij weer met de mededeling, dat hij het hotel niet kon bereiken, ik moest iets van 200 meter lopen om de auto te bereiken.

De rit naar het vliegveld verliep voorspoedig en om elf uur stond ik bij Departures.

Gelijk maar door naar de security. Ik had alleen handbagage en nadat alles gescand was, moest ik de tas openmaken. Daar vond de dame een busje deo. Die was ik kwijt, meer dan 100 ml. Restanten van shampootjes uit eerdere hotels, die soms al jaren in mijn toilettas zitten, ook fout. Maar,.... die werden in een plastic zakje gedaan en weer in de toilettas gestopt en toen mocht het mee. De zin ervan ontgaat mij enigszins. Op Schiphol gaf dezelfde handbagage trouwens geen aanleiding om een en ander in een plastic zakje te doen.

Daarna een bakkie gehaald en wachten tot 12:45 uur toen de vertrekgate 'gepubliceerd' werd. Gate 21 werd het.

Ik kon gelijk boarden.

Om 16:00 uur precies, landde ik weer op Schiphol.

Leuke stedentrip, ook prima te combineren met 'The Causeway Coast', maar daar had ik dit keer geen tijd voor.

Tot de volgende trip maar weer.