Kasteel, gevangenis, Universiteit en kas.

Tweede dag Belfast.

Gôh, wat heb ik vannacht lekker geslapen. Ik lag er om half tien in en werd om zeven uur wakker. Niet gek na zo'n intensieve dag als gisteren.

Na het ontbijt was het de bedoeling om naar het Belfast Castle te gaan, maar St. George's Market gaat zaterdags om negen uur open, dus besloten, om eerst daar heen te gaan. Het schijnt dat je daar alles kunt kopen wat je nodig hebt.

Ik zag veel vis, kaas en olijven, kunst en non-food.

Paar keer rond gelopen en daarna naar de City Hall gelopen om op zoek te gaan naar een taxi.

Er stond er toevallig één. Naar het kasteel zou rond de tien pond kosten. Ik had gelezen, dat mensen (twee jaar geleden) £ 15,= hadden betaald, dus dit was geen afzetterij.

Wat een aardig man was dit. Hij vertelde me van alles over Belfast, de strijd tussen de protestanten en de katholieken. Hoe delen van de stad nog steeds van elkaar gescheiden zijn met hoge hekken, de moorden tijdens 'The Troubles' en hoe de jeugd er helemaal niet meer mee bezig is.

Een referendum van een aantal jaren terug, met de vraag of de hekken gesloopt mochten worden, leverde geen meerderheid op. De verwachting is, dat dit nog decennia gaat duren.

Al pratend arriveerde ik rond tien uur bij het kasteel. Ik moest £ 11,= betalen, ik heb hem vijftien gegeven. Helemaal blij, want de meeste mensen betalen met de pin en dan wordt er geen fooi gegeven.

Castle Hill lag in de mist. Het kasteel dus ook. Het uitzicht over Belfast kon ik wel vergeten.

Eerst buiten het kasteel wat plekjes zoeken voor een mooie foto. De mist rond het kasteel heeft wel iets mysterieus.

Belfast Castle ligt in het Cave Hill-gebied in het noorden van Belfast. Het werd gebouwd in de jaren 1860 en is een van de beroemdste bezienswaardigheden van de stad.

Al generaties lang is Cave Hill synoniem met Belfast, met zijn imposante contouren zichtbaar in de hele stad. Het oriëntatiepunt, genoemd naar de vijf grotten aan de zijkant van de kliffen, bevat een schat aan natuurlijke, archeologische en historische kenmerken, waaronder Belfast Castle.

Het beroemdste kenmerk ervan, plaatselijk bekend als de neus van Napoleon, zou de inspiratie zijn geweest voor de roman van Jonathan Swift, Gulliver's Travels.

Het park is de thuisbasis van de Cave Hill Adventurous Playground, archeologische vindplaatsen, bezoekersinformatiegebied in Belfast Castle, ecotrails, wandel- en oriëntatieroutes.

Het landgoed bevat aangelegde tuinen en volwassen gemengd bos en biedt een prachtig uitzicht over de stad vanuit verschillende uitkijkpunten. Het is de thuisbasis van veel verschillende soorten dieren in het wild, waaronder ransuilen, sperwers en de zeldzaamste plant van Belfast; de klok van het stadhuis.

Ik ben eerst de tuinen doorgelopen. Veel rode tulpen, maar verder nog niet veel in de bloei.

Wel mooie doorkijkjes. Aansluitend het kasteel ingelopen. Entree was vrij. Gelukkig was ik vroeg, er was bijna niemand.

Het hele kasteel doorgelopen. In één van de zalen werd een feestje voorbereid. Een bruiloftsfeest.

Verdere wandelingen door het bos en wat verder de berg op had niet veel zin. De mist werd eerder heviger dan minder.

Ik ben dus de heuvel weer afgelopen, om na enige tijd bij een hoofdweg uit te komen. Bij dat kruispunt een bushalte en daar maar op de bus gewacht. Ik had eerder vandaag al een dagkaart voor de bus gekocht.

Het plan was om naar een museum te gaan, het Crumlin Road Gaol, een oude gevangenis. Na tien minuten kwam de bus, maar die ging niet tot het einde van deze weg, hij sloeg eerder af. Hij gaf me wel aan, waar ik er uit moest om redelijk dichtbij de Crumlin Road te geraken.

De oude gevangenis was nog best een eind lopen. Dus weg overgestoken en bij een andere bushalte wachten op lijn 11. Niet veel later de bus en die stopte bijna voor het museum.

De Crumlin Road Gaol is een 19e-eeuwse monumentale gevangenis, open voor het publiek voor rondleidingen, concerten en evenementen.

Volg een rondleiding om alle aspecten van de Gaol te ervaren, van de tunnel die het gerechtsgebouw aan de andere kant van Crumlin Road verbindt met de hangende cel, het kantoor van de gouverneur, het ziekenhuis en het kerkhof.

Crumlin Road Gaol opende voor het eerst zijn poorten voor gevangenen in 1846 en was 150 jaar lang een volledig operationele gevangenis. Op 31 maart 1996 liep de gouverneur van de Crumlin Road Gaol in Belfast de versterkte gevangenis uit en sloegen de zware luchtsluispoorten voor de laatste keer dicht.

Gedurende die 150 jaar heeft de Gaol moordenaars, suffragettes en loyalistische en republikeinse gevangenen gehuisvest. Het is getuige geweest van geboorten, sterfgevallen en huwelijken en is het toneel geweest van executies, ontsnappingen, hongerstakingen en rellen.

De laatste executie vond plaats in 1961.

Kaartje kostte £ 14,50 en ik kreeg een plattegrond mee. Niet echt nodig, want je moest een aangegeven looproute volgen. Op die manier kwam je overal langs.

Er liep zelfs een tunnel vanuit de gevangenis, onder de weg door, naar de rechtbank. De tunnel bestaat nog steeds, maar is maar voor een klein stukje onderdeel van het museum.

De route voerde verder door de C-vleugel van de gevangenis. Veel cellen, voor onder andere, vrouwen met kind, keuken, postkamer en een arts.

Een maal weer buiten, nog een stukje lopen over het buitenterrein, waar je langs de plek komt, waar de geëxecuteerden begraven werden. Overigens zonder vermelding van naam. De eersten werden drie meter diep begraven. Over het lijk een dertig centimeter grond, dan een meter houtskool en dan weer grond. Werd later weer iemand begraven en ze stuitten op houtskool, dan wisten ze dat iets dieper ooit ook een lichaam was begraven.

Voor het museum stopt ook de Hop on Hop off bus en daarmee terug gegaan naar het centrum. Daar bleek een demonstratie te worden gehouden, dus de bus moest iets omrijden.

Overgestapt in een andere bus en bij halte 10 uitgestapt. Queen's University. Gesticht door koningin Victoria in 1845.

Queen's University Belfast heeft wortels in de Belfast Academical Institution, die werd opgericht in 1810 en die nog steeds de Royal Belfast Academical Institution is. De huidige universiteit werd voor het eerst gecharterd als "Queen's College, Belfast" in 1845, toen het werd geassocieerd met het gelijktijdig opgerichte Queen's College, Cork , en Queen's College, Galway , als onderdeel van de Queen's University of Ireland - opgericht om hoger onderwijs voor katholieken en presbyterianen, als tegenhanger van Trinity College, Dublin, toen een bijna uitsluitend Anglicaanse instelling. Queen's College, Belfast. Het hoofdgebouw, het Lanyon Building, is ontworpen door de in Engeland geboren architect Sir Charles Lanyon . Bij de opening telde het 23 professoren en 195 studenten. Sommige vroege studenten aan de Queen's University in Belfast legden examens af aan de Universiteit van Londen.

Ben het hoofdgebouw even binnen gelopen en vond daar een imposant standbeeld van Galilei.

Ook de binnenplaats oogde majestueus.

Het Lanyon-gebouw

De poorten van het Lanyon-gebouw

De Irish Universities Act, 1908 ontbond de Royal University of Ireland , die de Queen's University of Ireland in 1879 had vervangen, en creëerde twee afzonderlijke universiteiten: de huidige National University of Ireland en Queen's University of Belfast.

Vandaar was het een klein stukje lopen naar de botanische tuin. Eerst een standbeeld van Lord Kelvin en een stuk verder een kas.

THE PALM HOUSE IN DE BOTANISCHE TUINEN VAN BELFAST is een van de oudste voorbeelden van een kromlijnige gietijzeren kas. In navolging van de ontwerpen van Charles Lanyon begon de bouw van het Palm House eind jaren 1830. Richard Turner uit Dublin was de ijzermaker en meester-ingenieur en een paar jaar later bouwde hij het wereldberoemde Palm House in Kew Gardens.

De Belfast-tuinen werden aangelegd in 1828. Het was een tijd waarin de belangstelling van het publiek voor plantkunde, tuinbouw en tuinieren werd gewekt door de exemplaren die ontdekkingsreizigers en verzamelaars uit het buitenland meebrachten.

Maar het is niet altijd gemakkelijk om deze exotische planten tevreden te houden. In Belfast, toen de dagen warmer en langer begonnen te worden en de ochtendzon in een rechte hoek boven de Botanic Gardens opkwam, ontdekte men dat het Palm House een zonnebrandachtig effect veroorzaakte dat "verschroeiend" wordt genoemd op de bloemen en bomen binnenin.

De ongeveer 8.000 ruiten van het Palm House zijn te ongewoon gevormd voor jaloezieën en zijn in plaats daarvan witgekalkt vanaf de bovenkant van de 12 meter hoge koepel naar beneden. Medewerkers gebruiken steigers, telescopische lanssproeiers en een drukpomp voor de jaarlijkse druppelklus. Iemand moet binnenin als een "arendsoog" optreden om uit te kijken naar lekken.

De kalk wordt rond september weggespoten, terwijl binnen alle lokale bewoners - en veel toeristen - een bloeiende, geurige selectie van ongewone en exotische bomen, bloemen, struiken en planten te zien krijgen. Er zijn hier ook kunstprojecten en sculpturen.

Vandaar een wandeling gemaakt door het (botanische) park, om uit te komen bij het Tropical Ravine.

Een gebouw met ook tropische bomen en planten. Veel uit Australië en Nieuw Zeeland.

Daarna terug gelopen naar de bushalte en tien minuten later weer Hop on, in de bus.

Rond kwart voor vijf was ik terug bij de City Hall. Ben nog even langs wat restaurants gelopen, in het hotel even gecheckt op Tripadvisor en daarna het restaurant van gisteren gebeld of ik daar vanavond weer terecht kon en dat bleek zo te zijn.

Morgenochtend nog even in de stad, rond half elf de transfer terug naar het vliegveld, van waar ik om 13:25 uur terug vlieg naar Schiphol.

Leuke stad, dat Belfast. Met een dagje extra had ik me ook nog prima vermaakt.