Zaghouan en Hammamet

Vanmorgen was de gastvrouw wel aanwezig. Ze was in België geboren. Haar vader was Tunesiër, haar moeder Spaans (of net andersom).

Goedemorgen lukte nog net, maar het Nederlands was behoorlijk weggezakt.

Dit gasthuis leek wel een vroeger paleisje. Prachtig allemaal. Maar wat bleek, zowel zij als haar man zijn architecten en hebben twee verwaarloosde panden in de Medina gekocht en zijn acht jaar bezig geweest om er iets heel moois van te maken. Dit hebben ze naast hun reguliere baan gedaan. Nu het klaar is, en de kamers verhuurd worden, hebben ze allebei ook nog een baan als architect. Ik vermoed vanuit hun eigen bedrijf.

Dan het ontbijt. Genoeg voor een man of vier (maar anderen dan ikzelf waren er niet). Croissants, bagel, stokbrood, ik kreeg een tosti, corn flakes, drie yoghurts, verschillende soorten kaas, zalm, vier soorten jam door haar moeder gemaakt, koffie, jus en plakjes vleeswaren.

Dat krijg ik nooit op. Maar ik heb wel voldoende gehad.

Prijs viel mee, € 113,= .

Prima plekkie om een dag helemaal niks te doen. Zwembad op het dakterras, gevulde koelkast beneden. Maar ja, ik ben in Tunesië om wat van het land te zien, dus ik heb geen rustdagen ingepland. Ja, morgen over een week.

De bagage weer terug naar de auto gebracht en op weg naar Takrouna.

Maar weer over de tolweg. Shit, ongeluk gebeurd met een vrachtwagen. Er stond een grote telekraan op de snelweg en die was net opgesteld. Ik stond er 50 m vanaf.

De personenauto's mochten voorzichtig doorrijden, wij konden onder het contragewicht van de kraan door rijden. Helaas voor de vrachtauto's.

Takrouna is een oud Berberdorp. Het ligt boven op een bergtop, waarbij de wit geverfde moskee direct opvalt. De weg naar boven was dicht, hekwerk ervoor en een bewaker.

Laagseizoen, want boven op de rots verkopen ze tapijten. Jammer maar helaas.

Door naar Zaghouan.

Onder aan de berg Djebel Zaghouan (1295 m), ligt dit kleine dorpje met haar smalle straatjes en vele trappen.

Maar naast het panorama op de berg, herbergt dit dorpje nog wat speciaals; het Romeinse nymphaeum.

Een nymphaeum is in de Griekse en Romeinse oudheid een monument gewijd aan de nimfen, in het bijzonder de bronnimfen. Deze monumenten waren oorspronkelijk kleine grotten.

Maar hier in Zaghouan was het het beginpunt van de watervoorziening voor Carthago.

Het doel was om Carthago via aquaducten van het broodnodige water te voorzien. In feite leed Carthago op dat moment aan een droogte van vijf jaar.

Het weerspiegelt ook de grootsheid van de Romeinse architectonische kunst. De Watertempel werd gebouwd tijdens het bewind van keizer Hadrianus, tussen 117 en 138 n. Christus, op een plek van een overvloedige bron.

Het heeft een halfronde vorm en is verfraaid met 12 nissen, die beelden voorstelden van de 12 maanden van het jaar.

Het aquaduct was totaal 132 km lang en het debiet werd geschat op 30.000 m3 per dag! Het aquaduct stak de Meliane rivier over, dankzij een dubbele brug van 126 m lang en 24 m hoog. Vervolgens ging het ondergronds om weer bovengronds te komen in de buurt van Tunis, vanwaar het de Malga bekkens in Carthago bereikte.

Deze tempel in Zaghouan is dus het beginpunt geweest van de watervoorziening voor Carthago. Imposant stukje werk.

De beelden van Neptunus en de 11 nimfen, die ooit in de nissen gestaan hebben, zijn nooit gevonden.

Op naar Hammamet. Vijftig kilometer verderop en liggend aan zee.

Mijn 'hotel' ligt in de Medina dus eerst maar heen gelopen en aangebeld. Geen gehoor. Bellen, bleek een nummer in Duitsland. Kreeg van de man een SMS met de code van de deur. Werkte niet. Hij belde terug, dat ik op kosten van hen maar wat moest gaan drinken. Even later de melding dat alles weer werkte. Ik weer terug en ja hoor de code werkte. Maar er zat inmiddels ook iemand binnen. Die belde de eigenaresse en die sprak Engels. Dus ik kreeg de kamer aangewezen, kreeg de wifi code en aansluitend heb ik met bagage uit de auto gehaald. Zo, ook weer klaar.

Dit oord is in wezen verpest door kilometers lange hotels, die langs de kust zijn neergezet. Niet vreemd omdat er ook kilometers lange zandstranden zijn. Het een versterkt het ander.

Maar, de oude Medina is nog wel de moeite van een bezoek waard.

Binnen de oude stadsmuren ligt de Medina. De stadsmuur kan beklommen worden en vanaf de torens heb je een mooi uitzicht over zowel zee als stad.

Daarna de Medina doorgelopen, van links naar rechts en van voor naar achter.

Hoewel een lekker windje van zee, toch weer dik dertig graden.

Marwa, de manager hier, had ik nog gevraagd of ze een goede restaurant tip had. Ze kwam met Chez Anchour.

En dat was inderdaad een prima restaurant. Rundercarpatio, gefileerde vis en gratis koffie na.

Morgen de laatste dag hier. Ik rijd nog even naar Kerkouan. Daar bevinden zich de ruïnes van een nog 100% Fenicische stad. Geen Romeinse invloeden. Staat ook op de Unesco Werelderfgoed lijst. Dan door naar Tunis voor de laatste overnachting.