Kerkouan en terug naar Tunis

De gastvrouw van Dar Hammamet had gisteren aangegeven, dat ze vanmorgen bij het ontbijt aanwezig zou zijn. Ze wilde graag kennismaken.

Het ontbijt was er wel, maar ik vermoed, dat de vrouw later ontbijt dan ik.

Ik heb nog extra langzaam gekauwd en drie bakken koffie gedronken, maar ik heb haar niet gezien.

Gelukkig kon ik hier wel met de creditcard betalen anders had ik eerst weer naar een ATM gemoeten.

Vervolgens met alle bagage door de Medina naar de auto. Eerst tanken. Voor € 22,= tank weer vol.

Op naar Kerkouan.

Slechts 85 km, maar onderweg alleen maar dorpjes, waar je 50 mag rijden en tig drempels waar je alleen stapvoets overheen kunt rijden.

Dan nog twee keer aangehouden door de gendarme. Niks aan de hand. Maar bijzonder is wel, dat als je het raam open doet, de eerst een hand krijgt van de agent. Ça va? Qui, monsieur tout à bien. Bonne route!

En weer door.

Rond half twaalf arriveerde ik bij de entree. Voor 8 TND kon ik eerst het museum in, waar een houten afbeelding van een vrouw opwarmen grootte, geconserveerd, tentoongesteld werd.

Vermoedelijk de afdekking van een soort van sarcofaag.

Dan naar buiten, waar de zon wederom uitbundig scheen.

Gelukkig een windje van zee.

Hieronder een stukje historie van deze UNESCO site.

Deze Fenicische stad werd waarschijnlijk tijdens de Eerste Punische Oorlog (circa 250 voor Christus) verlaten en daarom later niet meer herbouwd door de Romeinen. De huizen van de stad zijn gebouwd volgens een standaardplan dat gebaseerd is op een minimale basis van ruimtelijke ordening. De necropolis van Arg el Ghazouani, gelegen op een rotsachtige heuvel minder dan een kilometer van de stad, is een waardevol getuigenis van Punische funeraire architectuur. Deze necropolis is het beste deel van de grote necropolis van Kerkouane, waar de graven verspreid liggen over de kustheuvels op het puntje van Cap Bon.

De Punische stad Kerkouane, gelegen aan het einde van Cap Bon op een klif die uitkijkt over de zee, getuigt van een uitzonderlijke Fenicisch-Punische stadsplanning. In tegenstelling tot wat er gebeurde in Carthago, Tyrus of Byblos, werd er geen Romeinse agglomeratie bovenop de Fenicische stad gelegd waarvan de haven, wallen, woonvertrekken, winkels, werkplaatsen, straten, pleinen, de tempels en de necropolis duidelijk opvallen in hun staat van de 3e eeuw. eeuw voor Christus. De locatie van de Punische stad Kerkouane werd geïdentificeerd in het jaar 1952. De opgravingen waren het werk van het Nationaal Instituut voor Archeologie en Kunst. De oudste getuigenissen die op de site worden herkend, dateren uit de 6e eeuw voor Christus.

De Punische stad Kerkouane, die sinds haar verlatenheid rond het midden van de 3e eeuw voor Christus nooit meer is bezet, brengt een uitzonderlijke getuigenis over Fenicisch-Punische stadsplanning. Het is de enige Punische stad die momenteel wordt erkend in het Middellandse Zeegebied en die een schat aan informatie over stadsplanning bevat (de indeling van de ruimte respecteert een vooraf vastgesteld algemeen plan: brede en relatief rechte straten vormen een netwerk in dambord waarvan de vierkanten worden gevuld door de insulae) en architectuur (defensie, huiselijk, religieus, ambachtelijke constructies, bouwtechnieken en materialen). Op basis van de aan het licht gebrachte gegevens kan de archeoloog het profiel van een Punische stad traceren zoals die was tussen de 6e en het midden van de 3e eeuw voor Christus.

In deze stad ontbraken de zg. Thermen. Elk huis had haar eigen badgelegenheid. Is ook op mijn foto's terug te zien.

Wat ook bijzonder is, is dat er al een waterafvoer systeem aanwezig was.

Op de foto's heb ik een paar goten vanuit een huis gefotografeerd en ook een 'hoofdriool' welke afwaterde naar zee.

Een uur later had ik alle paden en informatiebordjes gezien en dit markeerde ook het einde van de vakantie.

Restte mij alleen nog terug te rijden naar Tunis. Niet dezelfde weg terug, maar langs de andere kant van het schiereiland.

Veel minder druk, beduidend minder dorpjes.

Uit een klein Nederlandstalig gidsje, waarin tien hoogtepunten van Tunesië beschreven staan, heb ik er negen bezocht. Daarnaast heb ik ook nog tijd gevonden om een aantal andere bijzondere locaties te bezoeken. Uiteraard zijn er ook nog plekken, die ook de moeite van een bezoek waard zijn, maar ja, negen volle dagen in dit land maakte dat niet alles bezocht kon worden.

Ik houd er een tevreden gevoel aan over. Mooi land, vriendelijke mensen en veel historie, nog zichtbaar in de vele (UNESCO) opgravingslocaties.

Morgenvroeg moet ik vóór 09:00 uur de auto inleveren en kan daarna zo de vertrekhal inlopen.