Over de bergtoppen naar Sun Moon Lake

Wat een intensieve dag gisteren en ik lag dan ook al om kwart over negen in bed.

Nog wat gelezen en daarna de oogjes dicht.

Het ontbijt was weer volledig Taiwanees. Zelf de gekookte eieren heb ik niet kunnen vinden. Sinaasappelsap hadden ze ook niet, maar wel appelsap vinegar. Ja, met azijn. Ik heb een slokje geprobeerd, maar echt niet te drinken. Gatver.

Dus aan de stokbrood (jawel) en toast met boter en jam. Als je daar maar genoeg van eet, raak je ook vol.

Strakke bak koffie erbij en tijd om in te pakken.

Eerst de grote Easypac tas maar. Gelukkig was er een schoonmaker bezig en die bracht de tas even een trap ophoog.

Mooi, dat de auto ook hoog stond, de tas zat er zo in.

Daarna de lichte bagage, rugzak en trolley, en uitchecken.

Inmiddels 09:15 uur.

Volgens de navigatie is het 110 km, maar dan kiest ie de kortste route.

Ik heb gekozen voor de, zeg maar, Provinciale wegen. Eerst route 8 en daarna 14. Die waren al uitdagend genoeg.

Ik heb zo rond de 135 km gereden en was om 14:15 uur bij het hotel.

Voor de snelle rekenaars onder ons, nog geen 30 km/uur.

Maar ik stop vaak even voor een foto, tenminste, als het veilig kan. Sommige stukken weg zijn zo smal, dat er maar één auto tegelijkertijd langs kan. Hier moet je dus geen haast hebben en dat heb ik ook niet.

Vanaf Lishan, ging het al gelijk omhoog. Prachtige route met ver in de diepte het dal.

Veel bos, kleine dorpjes met allemaal een 7-eleven supermarkt.

Afgelopen avond regende het weer flink en dat zag je vandaag terug op de weg. Water wat van de bergen afloopt, de weg over en verder naar het dal, waar waarschijnlijk een riviertje loopt.

Aan het einde van weg 8, rechtsaf en verder omhoog.

Gezien de machines die onderweg staan, kan het hier in de winter behoorlijk spoken. Shovels met sneeuwkettingen en ander equipment laten er geen misverstanden over bestaan.

Ook heel veel wandelaars onderweg. En allemaal met dichtgevouwen paraplu. Je weet maar nooit.

De weg loopt een stukje door het Taroko NP (ga ik vanuit het westen nog naar toe) en de hoogste berg daar is de Nenggaoshan met een hoogte van 3349 meter.

Na een tijdje omhoog gereden te zijn een bordje met daarop de hoogte: 3000 m.

Verder omhoog. En op het hoogste punt een platform met daarop een steen, die de hoogte daar aangaf, 3275 m.

Dat merk je wel, er is echt minder zuurstof.

Daarna daalt je langzaam weer af. Maar even verder weer een uitkijkpunt. Toch maar even stoppen. Hoogte daar iets boven de 3100 meter.

Ergens in het gras, een stukje van de weg, stond een bruidspaar voor de fotoshoot.

Later kwamen ze weer naar hun auto en wat bleek, ze gingen nog niet trouwen. Ze kwamen uit Hong Kong en ze maakten deze foto's vast voor als ze het volgend jaar gingen trouwen.

De weg werd wat breder, maar sneller gaat het niet.

Onderweg gaf de nav aan, dat er nog ergens een waterval moest zijn, maar dat viel wat tegen.

Door naar Puli en daar de afslag richting Sun Moon Lake.

O, o, weg afgesloten. Er zat een man bij de afzetting, om aanwonenden door te laten. Sun Moon Lake? Rechtsaf.

De navigatie pakte de draad weer op en na nog 12 km kwam ik aan bij het hotel. Het Sun Moon Lake Hotel.

Inchecken geen probleem en gratis fietshuur èn € 3,= korting op het diner in het hotel.

Kamer op de tiende, een executive room. Ziet er fantastisch uit.

Nadat alles wat op orde was, naar beneden en een fiets gepakt.

De grootste fiets was nog wat aan de kleine kant.

Punt twee, iedereen fiets hier op een elektrische fiets. Waarom, dat werd me al gauw duidelijk. Kijk, er is rondom het meer een fietsroute aangelegd. Ruim 26 km. Vlak is anders en dat maakte mijn fiets wat minder geschikt voor deze route. Ik heb nog wel iets van 8,5 km afgelegd, maar het was geen doen.

Iets voor de schemering was ik terug.

Even opfrissen en daarna in het hotel eten. Geen buffet, maar een A3-kaart met gerechten, die je kon kiezen.

Dus soep besteld en een vleesgerecht met groente. De soep kwam toen ik het vlees ophad. Ik zat al redelijk vol, dus de soep is niet helemaal opgegaan.

Koffie was goed en er was zelfs nog ruimte voor een klein koekje. Al met al niet slecht gegeten. De ober kwam het ook nog vragen. 'Ja',zei hij, 'Europeese gasten moeten soms wel flink wennen aan het eten hier'. Dat klopt, maar dit was goed te eten.

Morgen een dagje op en rond het meer.