Nationaal Park Wuling

Super geslapen, gevolgd door een niet zo'n super ontbijt.

Helemaal ingericht op de Taiwanees, die 's morgens al begint met een warme maaltijd. Niet veel bij voor mij.

Dus twee gekookte eieren dit keer, en wat toast met jam.

De koffie was goed, de jus d'orange aangelengd vocht.

Daarna maar uitchecken en het park in.

Rustig omhoog gereden om uiteindelijk bij een parkeerplaats uit te komen. Vandaar was het nog een stukje klimmen naar een panorama punt.

De zon scheen uitbundig, het landschap is fantastisch mooi.

Ook onderweg mooie foto's kunnen maken.

Daarna stukje terug gereden, dan ergens linksaf om zo bij een parkeerplaats te komen, vanwaar een aantal trails starten.

De verste waterval is 4,5 km bergop. Op een hoogte van iets boven de 2000 meter, voor mij kansloos.

Een ander waterval is 1,5 km bergop. Niet kansloos.

Dus water en cola mee, regenjas en camera en go.

De eerste 1,1 km is verhard. Dat loopt net even wat prettiger.

Maar ondanks dat, ook op hoogte en redelijk steil. Maar ik heb het gered.

Daarna een bospad in en dat ging steil naar beneden. Ja, dat moet ik straks weer omhoog.

Later weer een redelijke klim en zo kwam ik bijna bij de waterval. Hek op het pad, volledig afgesloten. Waarschijnlijk erg onveilig om daar verder te gaan.

Door de bomen heen, heb ik nog wat water kunnen spotten, maar de enige optie, die overbleef, was om terug te gaan.

Ik heb geen zin in onnodige risico's, dus rechtsomkeert.

Het steile stuk omhoog kostte toch wat meer moeite, daarna het pad weer af richting auto.

En vlak voor de parkeerplaats ook nog een klein stukje omhoog en daarna was ik redelijk kapot.

Ik ben met de auto nog wat door het park gereden en tegen twee uur richting Lishan gereden. Dertig kilometer en dat kost een uur.

Klopte precies.

In Lishan een tankstation, tank 'gratis' volgegooid even naar de 7-eleven voor wat Twixen en cola.

Daarna naar het Lishan Guesthouse.

Parkeerterrein opgereden,staat daar een man met een lijst in de hand. Allemaal Chinese tekens, behalve mijn naam. Ik werd verwacht.

Auto geparkeerd en naar de receptie. K*t, boven op de heuvel.

Met de rugzak omgehangen en een klein rolkoffertje achter me aan slepend, ben ik ook slepend boven gekomen.

De dame sprak wat Engels en ze vertelde dat er om zeven uur gratis thee was en een uur later gratis muziek.

Ik wilde naar mijn kamer! Ander meisje liep mee, en geloof het of niet, eerst naar het gebouw waar de thee zou worden geserveerd.

Ja, dat wist ik al.

Weer terug omhoog naar de receptie en vandaar naar mijn kamer.

Hè hè. Maar nu. Mijn grote bagage van twintig kilo, lag nog in de auto.

Toen zag ik twee invaliden parkeerplaatsen naast de receptie. Dat was de oplossing. Ik naar beneden, auto opgehaald en daar neergezet.

Ik liep wat moeilijk, dus de gehandicapten parkeerplaats paste daar goed bij.

Tas naar de kamer gebracht en weer terug, de auto daar weer weghalen.

Net voorbij de receptie, ook nog twee parkeerplaatsen. Normale parkeerplaatsen wel te verstaan. Dat gauw de auto neergezet. Zo, morgen geen moeilijk gedoe.

En toen was het tijd om even helemaal tot rust te komen. Een uurtje slapen werkt vaak goed een dat was ook zo.

Daarna onder de douche, planning voor morgen doornemen en vast een begin maken met het reisverslag.

Kwart voor zeven. Telefoon. Wanneer ik kwam eten.

Ben er maar gelijk heengegaan.

Een wat oudere ober sprak Engels. Hij was al eens in Amsterdam geweest.

Geen diner buffet, maar allerlei gerechtjes op tafel. En een pot thee.

Geen mes en vork, maar een Chinese soeplepel en twee stokjes.

Het meeste vlees heb ik soldaat gemaakt, wat groente en rijst ging er ook in en dat was het. O ja, er was ook nog wat fruit.

Daarna weer tig trappen op, om bij mijn kamer te komen, en gelukkig ging dat weer een stuk beter.

Morgen een reisdag naar Sun Moon Lake. Daar twee nachten.