National Park, west Bali

We zouden vanmorgen om acht uur vertrekken, maar het ontbijt begint hier pas om acht uur. Dus had ik een mailtje gestuurd naar de chauffeur, Raka, maar geen antwoord gekregen.
Nou loopt ie met drie smartphones, dus het zou kunnen zijn, dat ie een mailtje gemist heeft. Hoe dan ook, om 07:40 zat ik aan het ontbijt en de bestelling werd zowaar al opgenomen.
Gauw naar de receptie en daar waren de heren al.
Nog even tanden poetsen en mijn rugzak halen en zo konden we op weg.
Er was een nieuwe gids. Die sprak ook Nederlands, tenminste dat dacht ie zelf, ik kon er geen chocola van maken. Daarbij praatte hij ook nog zachtjes en elke keer als ik in het engels begon, praatte hij iets onverstaanbaars terug. Uit de twee woorden, die ik wel hoorde, moest ik vervolgens opmaken, wat hij eventueel zou kunnen bedoelen. En hij was best spraakzaam. Verder had ik de indruk, dat ie, of ik nou in het Nederlands of Engels sprak, er geen hout van snapte.
Enfin, uiteindelijk kwamen we bij een parkeerplaats, waar even later ook nog iets van een Ko de Boswachter opdook. Die zou de tracking begeleiden. Ik had de kisten al, Ko deed de laarzen aan, en mijn eigen gids was ook goed voorbereid op de wandeltocht door een tropisch regenwoud, hij had witte, spiksplinternieuwe gymschoenen bij zich. Tegenwoordig heten die dingen sneakers, maar ik blijf het gewoon gymschoenen noemen.
Het eerste deel van de tocht ging langs de kust, waar mangroven de kust beschermen. Het was eb, en de oever lag vol met slib.
Voor Ko en mijzelf geen probleem, maar Mr. Sneaker bleef hopeloos achter in een poging zijn witte schoenen, wit te houden.
Het is net als zwemmen in koud water, je moet er even door en dat gold voor de witte schoentjes ook. Op een gegeven moment waren ze gewoon vies. Toen kon ie ook weer wat sneller.
Ko was goed op de hoogte van het wel en wee van het strand en bos. Hij vertelde in goed engels hoe de hazen lopen in het westen van Bali.
Na verloop van tijd, eindigden we in de tuin van een bewoond huis, waar 'toevallig' een waterslang lag, waarmee je de schoenen kon afspuiten.
De weg oversteken en vervolgens kwamen we in dezelfde smurrie terecht. Het had flink geregend en alles was modderig en nat.
Had ie weer een probleem. Ko en ik weer niet.
We schuifelden door het dichte woud, zo stil mogelijk en Ko probeerde beesten te spotten. Het eerst mooie waren twee ijsvogels op een tak boven de rivier. Wel 100 m weg, maar goed gezien. En ik heb ze op de foto staan.
Verder hoorden we hoog in de bomen, de black monkey. Ko nam echt de tijd om mij in een positie te krijgen om een goede foto van deze schuwe apen te maken. Ook gelukt. Verder nog wat makaken gezien, die zijn minder schuw en trekken ook wel richting de mens (als die bananen bij zich heeft).
Gedurende de tocht hebben we zeker vier keer een rivier over moeten steken. Het wordt saai, maar wederom alleen voor Mr. Sneaker een probleem.
Na ruim drie uur waren we terug bij de auto. Ik was zeiknat van het zweet, dus eerst maar even een bakkie koffie.
De heren beweerden, dat hiermee het programma voor vandaag afgerond was, maar volgens mij was dat niet zo.
Na wat overleg, kwamen we tot de conclusie, dat we nog naar de Hot Springs gingen en naar een Boeddhistische tempel.
Bij de Hot Springs hadden ze koude Coca Cola, dus dat was heel leuk.
De tempel was verrassend leuk. Van het ene gebouw naar het andere, steeds via trappen omhoog.
Tot je uiteindelijk niet verder kunt en je aanlandt bij een mini versie van de Borro Budur. Echt heel mooi, had ik niet gedacht.
Om half vier terug bij het hotel, waar ik de eigenaar trof en nog even een colaatje met hem gedronken heb.
De muziekkeuze van vandaag in hotel was 'de Kermisklanten'. Dat gaf vele oudjes hier een erg nostalgisch gevoel.
Allemaal een gelukkig Nieuwjaar, blijf gezond, want dat is de grootste rijkdom.