Terug van de Galapagos eilanden

22 december: Om zes uur begon de briefing. Tevens het moment, dat ik mijn reisgenoten ontmoette. Een stel uit Australië, Nw Zeeland, VS en ik.
De volgende morgen zouden we om 04:30 vertrekken. Nog even reistabletten gehaald, hoewel ik nog nooit zeeziek ben geweest, puur voor de zekerheid. Nu ik dit schrijf is het eerste kerstdag en ik heb nog geen tablet gehad en ben ook niet zeeziek geweest.
Nog snel even wat eten en naar bed.
Ruim op tijd wakker en om 04:00 zat ik al bij de receptie. Een ontbijtpakketje was geregeld en de koffie ook.
Stipt om half vijf vertrokken we naar het vliegveld. De boardingpassen waren al voor ons geregeld.
Om de flora en fauna te beschermen op de Galapagos eilanden, wordt een ieder streng gecontroleerd op organische materialen.
Daarna wordt je koffer verzegeld en deze wordt er pas op het vliegveld van Baltra weer afgehaald.
Via een tussenstop in Guayaquil duurde de vlucht drie uurtjes.
In Baltra gaat alles weer door de scan. Mijn dropjes werden er feilloos uitgehaald, maar mochten wel door.
Met een bus werden we naar de pont gereden. Op die manier kom je nl. op het eiland Santa Cruz aan. Dan nog 42 km met een privé bus naar het op het zuidelijk gedeelte gelegen plaatsje Puerto Ayora.
In de haven werden we opgewacht door twee dingy's, die ons en onze bagage naar de Queen Beatriz voeren.
Daar aan boord was ook onze gids Mauricio Garcia, een al wat oudere man.
Na de lunch werden we weer aan wal gezet, alwaar een andere gids ons meenam naar het Darwin Centre. Was niet heel bijzonder, ook omdat 40% gesloten was, waaronder de afdelingen, die zich bezig houden met de incubatie van eieren van schildpadden en leguanen.
Daarna waren we vrij in beweging tot 17:00 uur. Souvenirs zijn aan mij niet besteed, dus ik heb me beperkt tot het kopen van wat blikjes Coca Cola.
Om half zes waren we weer aan boord.
Ik moest mijn hut wel delen met iemand anders. Ik dacht eerst even, gezien de 15 man op de lijst, dat ik geluk had, maar dat bleek niet zo te zijn.
Mijn roommate, Rick, een man van 70, wel wat apart, maar verder niks mis mee. Hij is al een dag of vier aan boord en gaat er over vier dagen af.
Hij snurkt niet en maakt geen lawaai, en inmiddels hebben we ook echt wel leuke gesprekken gehad.
Maar goed, weer terug naar het moment, dat we weer aan boord kwamen. Al aan boord waren dus negen personen, en die worden over vier dagen weer afgelost door nieuwe mensen.
Wij als nieuwelingen, kregen van Mauricio een briefing over het reilen en zeilen aan boord. Wat mag wel en niet, en wat gaan we de volgende dag doen.
Daarna het diner, helemaal niks mis mee.
Ik besloot de dag al vroeg, net als de rest, om acht uur lag ik in bed, een half uur later sliep ik al.
24 december:
Gôh, wat heb ik lekker geslapen. De boot heeft nog lang in de haven gelegen en vertrok om 02:30 uur. Toen ben ik even wakker geweest en heb erna doorgeslapen tot 05:45. Ik ben er uit gegaan en heb de zon mooi zien opkomen.
Heerlijk trouwens, dat ik niet meer rook. Op de boot mag het bijna nergens en op geen van de eilanden is het toegestaan.
Om half zeven wordt iedereen gewekt en om zeven uur staat het ontbijt klaar.
De avond ervoor is het programma al met ons doorgenomen.
Eerst met de dingy's naar North Seamour een klein eilandje ten noorden van Isla Baltra.
Onder leiding van Maurice een wandeling over het eiland gemaakt. Het is echt heel bijzonder, dat je de dieren op zo korte afstand kunt benaderen. Het credo hier is dan ook, dat de mens te gast is in het leefgebied van de dieren. Dus de mens doet een stapje opzij, voor een dier. Dankzij de geïsoleerde ligging en het ontbreken van natuurlijke vijanden, zijn de meeste dieren niet schuw.
In de bloedhitte een paar uur gelopen en ook veel stilgestaan als Maurice ons weer uitleg geeft over flora en/of fauna.
Dit eiland heeft de grootste en meest actieve kolonie broedende zeevogels van alle eilanden. Fregatvogels en de blauwvoet jan-van-gent zijn de meest gespotte vogels. Ook bijzonder is, dat er het hele jaar door jongen geboren worden.
Naast vogels natuurlijk de land- en zeeleguanen en de zeeleeuwen.
Daarna weer terug naar de boot.
Tijd om even om te kleden, snorkelspullen passen en we worden gedropt bij de rotsachtige kustlijn van North Seamour.
Prachtige vissen, geen koraal. Maar opeens denk je wat is dat? Zwemmen er zeeleeuwen met je mee. Daar waren we al voor gewaarschuwd, niks aan de hand, gewoon je ding blijven doen en dan doen deze dieren je ook niks.
Dus ook niet te dicht bij rotsen zwemmen, waar jongen kunnen zijn, dan gaan ze ook hun territorium verdedigen.
Na een uurtje mogen we de boot weer in en varen we terug naar de QB.
Dan eerst weer de lunch. Voor mij staat er veel te veel, anderen bikken zich helemaal rond vol.
's Middags staat er een uitje gepland op een heel kleine eilandje, Isla Mosquera.
Deze zandplaat meet 120 bij 600 meter. Hier voornamelijk zeeleeuwen, hoewel we ook nog een aantal zeeleguanen zagen. Verder ook de algemeen voorkomende Sally Lightfoot krab, die opvalt door zijn mooie kleuren.
Wat heel bijzonder was, dat we de geboorte van een zeeleeuwtje konden meemaken.
Nieuwsgierige soortgenoten werden weggejaagd en Maurice vertelde, dat de moeder de eerste week constant bij de kleine blijft. Daarna gaat moeder de zee weer op om te eten en komt ze steeds terug om de kleine te zogen.
De dag werd besloten met nog een uurtje snorkelen aan de noordkant van Isla Baltra.
Tja, en omdat het kerstavond was, houden ze hier het kerstdiner.
Kalkoen, met van alles er bij, glaasje rode wijn van het huis en een toetjesbuffet.
Helemaal goed en het was ook gezellig. Daardoor pas om half tien in mijn mandje en geslapen tot kwart over vijf.
25 december:
Vanochtend mochten we niet buiten op het schip lopen. Dit in verband met het bijtanken van het schip in een bunkerhaven.
Eigenlijk moeten alle passagiers van boord, maar de QB heeft ontheffing; als alle mensen binnen blijven, m.a.w. als er niemand te zien is, zien zij ook niks.
Ondertussen konden wij om zeven uur gewoon ontbijten en rond acht uur waren de tanks weer gevuld en konden we vertrekken.
Eerste stop, Black Turtle Cove. Dit zijn een aantal inhammen omzoomd door mangroven bossen, waar naast veel vogels ook parende schildpadden te zien zijn. En ja hoor, overal parende schildpadden. Rond een vrouwtje zwemmen er altijd een stuk of drie. Twee zijn bezig nummer drie van de vrouw af te helpen en dat kan wel uren duren. Het is een heel gedoe voor zo'n schildpad en vermoeiend ook. Wel hebben we van deze gebeurtenissen, mooie foto's kunnen maken.
Met de dingy's kom je overal makkelijk en Maurice laat ons de mooiste dingen zien. De oesterbanken, die hij de avond er voor op foto's had laten zien, waren met kerst allemaal ergens anders heengegaan. Ik heb ze in ieder geval niet gezien.
Terug bij de boot, mochten we van bovenaf de boot, bij wijze van uitzondering, in het water springen, dit om af te koelen. Hartstikke leuk.
Voor de lunch spaghetti met van alles er bij en ondertussen voer de boot verser rond het Santa Cruz eiland. Doel was Dragon Hill, waar we aan land zouden gaan voor een wandeling.
Gebeurde allemaal ook en het bijzondere van het eiland is, dat daar weer een heel ander soort leguaan voorkomt. Door de import van ezels, geiten en honden was de soort daar bijna uitgestorven, maar de soort is op een ander eiland 'gekweekt' en nadat alle uitheemse dieren gevangen waren en van het eiland af gehaald zijn, is de oorspronkelijke soort teruggezet.
De vorige keer, dat Maurice op dit eiland was, hebben ze geen enkele leguaan gezien. Toen wij er liepen, hebben we er tientallen gezien. Weer een heel ander soort, dan we op andere eilanden gezien hebben.
Nadat we weer terug op de boot waren, even omkleden en we werden weer gedropt om te gaan snorkelen. En dit was me toch een mooie plek. Ook zeker qua dieren, die we te zien kregen. Galapagos haai, schildpadden, murene en roggen. Natuurlijk ook de 'standaard' vissen, maar iedereen raakt toch wel opgewonden van het wat grotere spul.
Terug op de boot heb je even tijd voor jezelf, maar standaard om half zeven begint de briefing voor de volgende dag en aansluitend het diner.
Door al die activiteiten overdag, is iedereen ook wel moe en na half negen zie je niemand meer.
26 december.
Vannacht heeft de boot weer een stukje gevaren en zo zijn we aangeland bij een klein eiland, Chinese Hat island. Dit eiland ligt aan de zuid-oost zijde van San Salvadore.
Het is niet groter dan 0,25 km2.
Hier gingen we aan land en er is een 400 m lang wandelpad aangelegd. Onderweg de zeeleguanen, een Galapagos pinguïn en zeeleeuwen.
Er is altijd genoeg tijd om rond te kijken en vragen te stellen.
Daarna terug naar de boot, omkleden en snorkelen. Helaas minder mooie dieren gezien dan de dag ervoor.
Na de weer voortreffelijke lunch, had de boor zich weer een stuk verplaatst, nu naar Isla Jervis (Rábida). Hier eerst de snorkel, waar Rick zijn bovengebit in zee verloor. Nooit teruggevonden.
Na elke activiteit keren we terug naar de boot, hebben even tijd om iets te drinken en om te kleden en dan gaan we weer.
De laatste activiteit voor die dag was een wandeling over Isla Jervis. Weer een heel ander eiland, volledig rode aarde, geoxideerde ijzerhoudende grond.
Hier weer geen leguanen, maar broeden vogels, en fraaie beplanting.
Op elk eiland is er een korte wandeling uitgezet. De natuurgids, die altijd mee is en ook moet, bewaakt, dat er niet van de paden wordt afgeweken.
Ook hier weer flink ruimte voor uitleg. Als klap op de vuurpijl, in de lagune nog een paar flamingo's gespot. Erg schuw zijn ze niet, ze zijn benaderbaar tot een meter of 10.
En dus kunnen we mooie plaatsje schieten.
Als we de kust weer naderen zien we de dingy's alweer aankomen we kunnen we weer instappen voor de rit terug naar de QB.
Met de dingy's is een eiland op twee manieren te bereiken. De zg. wet landing en dry landing.
In het eerste geval moet je met blote voeten uit het bootje stappen, bij een dry landing is het mogelijk vanuit de boot direct op de wal (rotsen) te stappen.
Bij een wet landing, zijn er dan weer altijd handdoeken beschikbaar om het zand van de voeten te halen en daarna je wandelschoenen aan te doen.
Diner was weer goed voor elkaar.
27 december
Laatste ochtend voor acht mensen, die al op de boot zaten toen wij aankwamen.
Nog even op een heel vroeg tijdstip naar Bachas Beach, daarna terug naar de QB en tijdens ons ontbijt voer het schip naar de haven van Baltras. Daar werden rond acht uur de mensen uitgezwaaid en de overgebleven 7 personen konden relaxen.
Wachten op de nieuwe groep, die straks weer aan boord komt.
En heb ik geluk, dat ik mijn kamer niet meer hoef te delen?
Enkele uren later, zag ik tien welkomstdrankjes staan, vermoedelijk negen nieuwe gasten en de nieuwe gids.
Bleek idd zo te zijn. Een moeder met drie volwassen zonen waren onderdeel van de nieuwe groep. Twee zonen samen, de derde bij mij. Man van een jaar of dertig, schat ik. Zegt niet veel en is veel samen met de rest van de familie.
's Middags zijn we nog wezen snorkelen bij Punta Carrion, een ondiepe kreek met zowel in als rond het water veel wildlife. Voor de rest niet veel gedaan. Ook wel eens lekker, want je wordt hier best goed bezig gehouden.
En het is ook wel eens lekker om op het sundeck te liggen met een spannend boek.
Kijken we naar de dagindeling, dan begint de elke dag uiterlijk om half zeven. Een half uurtje later ontbijt en om acht uur vertrekken we met de dingy naar een eiland voor een activiteit. Op het eiland altijd iets van een wandeling, verhaaltje er bij van de gids en dan terug naar de boot, waar dan altijd een drankje staat met een snack.
Daarna vaak snorkelen en dat is hier ook altijd leuk. De ene keer zie je meer dan de andere keer, maar tja, je hebt het niet voor het uitzoeken.
Inmiddels zijn we met z'n zevenen een hecht groepje geworden. Met de nieuwe gasten
hebben we niet veel op, het zijn ook bijna allemaal oude mensen.
Wat dat betreft heb ik geluk, dat ik gelijk met deze mensen aan boord ben gekomen.
Ik ben wel de oudste, maar zo voelt het niet.
Even terug naar de 27 ste december. Na het diner wordt de boot gestart en wordt koers gezet naar Isla Isabela. Dat werd een heftig nachtje voor de meeste mensen, want de zee was erg ruig. Zowel golven loodrecht op de boot als ook dwars en dat maakte, dat de boot behoorlijk tekeer ging. Gelukkig geen last gehad met zeeziekte.
De meesten trouwens niet op één na.
28 december:
We worden wakker bij Isla Isabela. Na het ontbijt bezoeken we eerst Isla Tortuga. Dit is een klein eiland tegenover Puerto Villamil, waar we een wandeling gemaakt hebben.
Hier zagen we veel zeeleguanen, schildpadden, zeeleeuwen, jan van genten en natuurlijk de pelikaan.
Onze nieuwe gids haalt het qua niveau niet met de vorige, de verhalen zijn steeds iets te lang. Maar goed, we moeten het er mee doen.
Om elf uur waren we terug op de boot om de snorkelspullen te halen en daarna naar het eiland, waar we via een loopbrug tussen de mangroven door, bij een lagune kwamen, alwaar we konden snorkelen. Van ons groepje had niemand zin om daar te gaan snorkelen of zwemmen, dus wij zijn naar een terrasje gegaan en hebben ons getrakteerd op een lekkere Cola Cola.
Dat was echt een minpunt op de boot, het gebrek aan frisdrank. Alcohol was er genoeg, maar na drie dagen was het fris al op. En de cola die ze hadden was of die vieze Live Coke of de Diet Coke. Wel bleek er Sprite te zijn, maar dat was binnen een dag ook op. Vandaar de enorme honger naar een echte Coca Cola.
Terug naar de boot voor de lunch en daarna weer het eiland op. Ook deze keer weer de hele rimram mee. Wandelschoenen, flippers, handdoeken, camera, zonnebrand ed.
Bayron charterde een busje, om ons eerst naar een lagune te rijden. Deze was ontstaan, doordat de aanwezige sintels gebruikt zijn om wegen aan te leggen. Het gat is volgelopen met water en nu zitten er flamingo's. En inderdaad, we konden er drie ontwaren. Totaal huizen er op de Galapagos ongeveer 500 flamingo's.
Daarna naar het Centro de Crianza de Tortugas, oftewel het Reuzen Schildpadden broed centrum.
Hier worden eieren van schildpadden machinaal uitgebroed, de schildpadden blijven daar dan ongeveer zes jaar en worden dan weer in de natuur uitgezet. Op deze manier probeert men de populatie weer op het peil van 20.000 exemplaren te krijgen.
Het aantal is afgenomen, doordat walvisvaarders vroeger aan land kwamen en deze reuzenschildpadden meenamen op hun schip. Hadden we altijd vers vlees, want een schildpad kon wel tot een jaar zonder eten.
Een ander probleem waren katten en ratten, die met de schepen meekwamen en de eieren al opvraten voor ze uitgekomen waren.
Omdat het daarna begon te regenen, had niemand zin om te gaan zwemmen, dus een lokaal barretje in, waar een aantal een coco loco namen. Een kokosnoot wordt klaargemaakt, zodat je met een rietje de kokosmelk eruit kunt drinken. Dan drink je er iets uit en wordt er vervolgens sterke drank in gegoten. Dat heet dan een coco loco.
Voor mij en nog een paar, gewoon een colaatje.
Tegen de schemering weer terug naar de boot na geloof het of niet, maar om negen uur ligt iedereen in zijn kooi.
29 december:
Victoria is jarig. De avond ervoor, was ze al verrast met een echte kreeft als hoofdgerecht.
Vandaag onze laatste volle dag op de boot. 's Nachts hebben we de afstand naar Isla Floreana afgelegd, wederom een heftige rit. Ik slaap er wel goed om, af en toe wordt je even wakker en merk je de enorme golfslag.
Na het ontbijt doen we eerst een uitgebreide dingy safari langs de kust. We zien pinguïns, blauwvoet jan van genten, zeeleeuwen enz enz.
We zetten voet aan wal in Post Office Bay. Hier staat nog een brievenbus uit de tijd van de walvisvaarders. Zeelui konden hier een brief voor thuis posten en als er een ander schip aanmeerde, keken die of er adressen bijzaten, die in de buurt lagen van hun eigen woonplaats. Dan werd die brief meegenomen en bezorgd door betreffende matroos. En dit systeem werkt nog steeds. Je kunt hier een brief of kaart posten en dan is het afwachten hoe lang het duurt voordat ie bezorgd wordt.
Er lag niks tussen voor iemand uit de buurt van Meppel.
We zijn het eiland iets opgelopen en daar bevindt zich een lavatunnel. De naam zegt het al, een natuurlijke tunnel, ontstaan door het vloeien van magma richting zee.
Hier zijn we in gegaan. Wel een zaklamp meenemen, het was er stikdonker.
Leuk om gezien te hebben.
Na de lunch op de boot, weer het water op, dit keer naar Punta Cormorant.
Het strand hier heeft een groene gloed. Dit komt door de aanwezigheid van olivine, een groen mineraal.
Vanaf het strand hebben we een wandeling gemaakt naar de andere kant van het eiland. Onderweg weer een lagune met bijna 50 flamingo's en vlak bij het pad, nog net in het water, stonden drie jonge flamingo's. Ook helemaal niet schuw, je kon er tot op vier meter vanaf komen.
Het strand aan de andere kant van het eiland was bijzonder, het wemelde er van de zeeschildpadden. Er lag een duo op het strand, druk bezig voor nakomelingen te zorgen. Dat is dan wel weer leuk om te zien, want dat tafereel hadden we alleen nog maar in het water zien gebeuren.
Weer terug bij het aanvangspunt, konden we de boot in en werden de geoefende snorkelaars gedropt bij Devil's Crown. Dit zijn een aantal rotsen midden in zee, cirkelvormig, waar het een paradijs is voor snorkelaars. Diepzee snorkelen wordt het ook wel genoemd.
Veiligheid voorop, er is altijd een dingy in de buurt. Als je je arm omhoog steekt wordt je direct opgepikt. En hij vaart dus ook altijd mee met een groepje.
De stroming was er wel heftig, ik moest flink aan de bak om vooruit te komen.
Waar wat mooi. Zwemmen met: tropische vissen, tonijnen, witpuntrifhaaien, de Galapagos haai, schildpadden, zeeleeuwen, roggen, scholen sardines, enz. enz.
Heel bijzonder en ook een echt mooie afsluiting van onze laatste snorkel.
Tja en na bijna twee uur snorkelen, soms met de stroming mee, dan weer er tegenin, heb ik me uiteindelijk ook weer in de boot laten zakken.
Op de boot een lekkere warme douche en om half zeven de briefing voor de volgende en tevens laatste dag.
De boot had inmiddels al weer koers gezet naar Santa Cruz, ook de plek, waar we begonnen. Eenmaal in de haven konden we het diner aanvaarden en dat was wederom dik voor elkaar. Als dessert een heuse verjaardagstaart en we hebben Victoria nog even massaal toegezongen.
En toen naar bed, we moesten de volgende morgen om vijf uur op.
30 december:
En ja hoor iets voor vijven was ik al wakker. Om half zes was er het ontbijt.
De avond er oor had ik alles al gepakt, dus na het ontbijt was ik snel klaar.
Eerst ging de bagage per bootje naar de wal, daarna wijzelf.
Met een bus van de Queen Beatriz zelf, gingen we eerst nog naar een privé broedcentrum voor landschildpadden voor het eiland Santa Cruz.
Hetzelfde als voor het eiland Isabela geldt, geldt ook voor deze dieren hier. Het is een ander soort en endemisch voor het eiland Santa Cruz.
Omwille van de tijd moest het heel snel.
Daarna met de bus naar de pont, we moeten hier het water weer oversteken naar Isla Baltra, waar het vliegveld is gelegen.
Aan de overkant aangekomen, staat er één bus, die al gauw volzit. Dan weer 20 minuten wachten voor er weer een busje verschijnt en daar konden we allemaal in.
Inchecken om kwart over negen, vlucht vertrekt om 10:05 uur. Met de securitycheck er tussen ging dat allemaal goed.
Om drie uur in Quito, waar 'mijn' groep in een busje werd gezet naar hetzelfde hotel waar ik ook heen moest, voor mijn een aparte auto met gids en chauffeur.
Omdat ik de enige was, die via Sawadee heeft geboekt, kwam dit zo uit.
Ik heb even gewacht in de lobby op de rest en nadat iedereen zijn kamer weer had, hebben we afgesproken vanavond met z'n zevenen te gaan eten hier in het hotel.
Dat was heel gezellig, we hebben leuke verhalen opgehaald en morgen gaat iedreeen zijns weegs weer.
Mijn transfer naar het vliegveld staat om 12:00 uur voor de deur, ik vlieg eerst naar Panama City en dan met de KLM door naar Schiphol.
Oud en Nieuw dus boven de Atlantische Oceaan.