Van Dhaka naar Rangpur

Gisteravond toch maar naar de Pizza Inn (geen Pizza Hut) gelopen.
Ik had vooraf al even gevraagd of het een beetje veilig was op straat 's avonds, maar mijn gids zei, dat het niet anders was dan in andere steden.
Dus met een minimum aan geld bij me heb ik de oversteek gewaagd. Ik kan al vast verklappen, dat men die lange blanke man niks aangedaan heeft.
Ik steek hier inderdaad met kop en schouders boven iedereen uit. Net als in China, ben ik hier ook al ettelijke keren gevraagd om met wat lokale families op de foto te willen gaan. Aan die verzoeken heb ik steeds meegewerkt.
Na het diner toch begonnen in de Oorsprong van Dan Brown.
Vanmorgen ontbijt en dat was iets beter dan de dag er voor. Er bleek zelfs een omelet beschikbaar te zijn.
Om kwart voor acht reden we weg, de eerste etappe naar Tangail, alwaar ik volgens het programma naar een weverij zou gaan.
Echter, daar vlakbij stond, volgens mijn boek, een moskee uit begin 17-de eeuw. Dus gevraagd of we daar ook konden kijken.
Dat was geen probleem.
Maar eerst maar eens zien om daar te komen. Het verkeer is hier één grote chaos.
Op de weg dwalen; voetgangers, fietsers, brommers, riksja's, tuk tuk's, honden, personenauto's, bussen en vrachtwagens.
Veel ongelukken onderweg en veel files. En de weg, die we namen, de N5, is de drukst bereden weg in dit land.
Iets na elven arriveerden we bij de moskee. En toch wel bijzonder ook, want de westelijke- en zuidzijde van de moskee, was geheel versierd met terracotta tegels. Allemaal met motieven van bloemen, planten en bomen.
Ook mochten we even binnen kijken, maar daar was niet veel bijzonders te zien.
De moskee is gebouwd in 1609 door Sayyid Khan Panni en heeft zowel Mogol als pre Mogol architectuur. Dat maakt deze moskee zo bijzonder.
De ronde vormen komen overeen met de Mogol stijl, de terracotta plaquettes verwijzen naar de zg. sultanate stijl.
Vandaar door naar het dorpje Prabartana, waar iedereen leeft van het weven.
De katoen wordt ingekocht in China, de verdere verwerking geschiedt hier.
Dus de stof wordt gekleurd, de patronen worden gemaakt en vastgelegd in kartonnen plaatjes, die in het handbediende weefgetouw worden geplaatst.
Zag in Myanmar alleen vrouwen aan het weefgetouw, hier alleen mannen.
Leuk om even gezien te hebben. Hier trouwens geen site seeing door het winkeltje, puur mee naar toe genomen, om te zien hoe de stoffen gemaakt worden.
Om half drie een stop voor de lunch. Ik kreeg het advies om ook wat te bestellen, want in het hotel hadden we niet veel keus.
Dat bleek achteraf een goede tip.
Ik bestelde een broodje hamburger, mijn gids kip en rijst en dat werd tot de laatste kruimel met de handen naar binnen gewerkt.
Ik zag trouwens iedereen daar met de handen eten.
Maar even afwachten hoe ik zou moeten eten, maar voor mij keurig mes en vork.
Colaatje erbij en een koffie na.
Inmiddels drie uur en we moesten nog 155 km.
Nadat we de langste brug van Bangladesh gepasseerd waren restten ons nog vier uur.
Dat wij zonder iets te raken in Rangpur zijn aangeland is bijzonder.
Je moet je maar overgeven aan de rijstijl van de chauffeur, die is bekend met de lokale gebruiken, maar in Nederland zou 65% van de automobilisten direct zijn rijbewijs hebben moeten inleveren.
Hier dus niet. Iedereen toetert iedereen van de weg, vrachtwagens en bussen halen in, net steeds als wij er ook aankomen, maar de berm biedt dan weer uitkomst.
En dan wordt het donker en dan gaat men toeteren in combinatie met lichtsignalen. Ook binnen de bebouwde kom wordt flink door getoeterd, maakt niks uit.
Ik vertelde, dat als je dat in NL doet, je een boete kunt krijgen van € 350,= . Daar snapten ze niks van.
En lachend en toeterend vervolgenden we onze weg.
Eindelijk om kwart voor acht arriveerden we in het guesthouse.
Ik kreeg een kamer en ben daarna maar naar het restaurant gelopen.
Een menu hadden ze niet, dus ik vragen wat voor vlees ze hadden. Ik koos voor de vis en binnen drie minuten stond de hele tafel vol met, ja, waarmee eigenlijk.
In ieder geval één schaaltje met gegrateerde vis. Om de rest had ik niet gevraagd.
Cola hadden ze niet, dus maar een 7Up besteld.
Ik was gauw klaar en dat geintje kostte € 4,50 .
Toch een goede tip van die hamburger.
En ik heb zelf nog Coca Cola ingekocht gisteren, dus daar trek ik er zo meteen nog even een van los.
Morgen naar Dinajpur, vlakbij de grens met India.