Het Rila klooster en de Boyana kerk

Na een goede nachtrust ook een goed ontbijt hier.
Rond een uurtje of acht richting de Nevski kathedraal gelopen, waar vlakbij het startpunt van de excursie naar het Rila klooster was.
Er stonden al twee busjes, maar blijkbaar moest die van mij nog komen.
Na wat gezeur, wie wel en niet op tijd geboekt had, vertrokken we om tien over negen.
Twee uur rijden, werd er gezegd. Waarom er dan een koffiestop ingelast moest worden was mij een raadsel, en de mensen bij het tankstation vonden dat blijkbaar ook, want ze zeiden dat het water op was. Dus geen toiletbezoek en geen koffie.
Ik had toevallig wel een bakkie, blijkbaar het laatste water uit het reservoir van de machine.
Bij het volgende tankstation hadden ze al een week geen water maar vijf kilometer verder hadden we meer geluk.
Uiteindelijk arriveerden we om 11:45 bij het klooster. We waren met 15 personen, het merendeel Italianen.
De gids zou een half uurtje wat vertelen, daarna konden we onze eigen gang gaan. Ik ben gelijk mijn eigen gang gegaan, dat achter een gids aanhollen, is niet echt mijn ding.
Toen de groep het klooster inging, was ik er al weer uit. Binnen geen foto's maken, maar ik ben er maar één keer, dus ...
Na een rondje binnenplaats ben ik een trap opgelopen. Was niet toegankelijk voor toeristen, maar soms 'mis je een aanwijzing'.
Wat kan je gebeuren tussen al deze vredelievende kloosterlingen.
Ik heb het best lang volgehouden om daar rond te dwalen, maar uiteindelijk kom je iemand tegen, die gebaard, dat je je als toerist op het aardse niveau moet ophouden. Na lang zoeken vond ik de trap naar beneden weer terug.
Even later zag ik onze gids ook een trap oplopen. Dat bleek een officiële rondleiding te zijn, waarbij een vrouw ook een aantal kamers ontsloot.
We zagen verblijfsruimtes, weefgetouw, kleding, sieraden en een keuken.
Ook tijdens die toer mochten er geen foto's gemaakt worden. De gids wist ook niet waarom dat was.
Gelukkig had ik er al een aantal.
Op een hoogte van 1147 m ligt dit klooster, welke gesticht is in 927 n C.
Sinds 1335 staat het klooster op zijn huidige locatie.
Begin 15-de eeuw is het geplunderd, maar weer opgebouwd in 1469.
Het heeft een sleutelrol gespeeld in het behoud van de Bulgaarse cultuur en religie onder Ottomaans bewind.
Een brand in 1833 verwoestte het klooster grotendeels, maar door privé gelden en een donatie van 50% door Koning Ferdinand, kon het klooster weer hersteld worden.
In 1961 riep het communistische bewind het klooster uit tot nationaal museum en in 1983 kwam het op de UNESCO Werelderfgoedlijst en fungeert het klooster ook weer als zodanig.
Rond kwart voor twee allemaal weer het busje in en nu in één ruk terug richting Sofia.
Acht kilometer ten zuiden van het stadscentrum ligt Boyana en daar bevindt zicht de Boyana Church. Staat ook op de UNESCO lijst. Deze kleine kerk bestaat uit drie delen, welke gebouwd zijn in de 11-de, 13-de en 19- de eeuw.
De kerk dankt zijn roem aan de fresco's uit 1259, die als tweede laag over de oorspronkelijke fresco's heen zijn geschilderd.
Wat je meestal niet ziet bij de religieuze schilderkunst, zijn uitingen van emotie in de gezichten van de afgebeelde mensen.
Hier is dat wel het geval. Ook de details van de schilderingen is uitzonderlijk voor die tijd.
St. Nicolaas komt hier ook terug. Als kindervriend, maar ook als beschermer van de vissers.
In de 89 tal schilderingen wordt deze heilige hier afgebeeld.
Helaas geen foto's en dat zou ook echt niet gelukt zijn, het toezicht was streng.
Verder nog prachtige schilderingen van koning Konstantin Asen en koningin Irina.
Daarna was het terug naar Sofia.
Ik ben nog wat parken doorgelopen, waar soms gewoon mooie beelden te zien waren. Hier geen lege sokkels, waar het bronzen beeld van af is gejat, nee, het staat er allemaal keurig bij.
Ik kwam natuurlijk ook weer langs een aantal gebouwen, waar ik gisteren ook langs ben gelopen, maar nu vanuit een ander perspectief gezien, dus toch maar weer wat foto's gemaakt.
Nou herinnerde ik mij ook nog een object ergens ten noord westen van de synagoge en besloot toch even die richting in te lopen. En inderdaad, er stond een kerk, de St. Petka kerk.
Best mooi van buiten, maar geen vermelding in de Lonely Planet.
Wel in de LP, de naastgelegen Ladies' Market.
Een markt met een lengte van een paar honderd meter en volop nog in bedrijf. Veelal verse producten, maar ook keuken spullen en notenwinkeltjes.
Inmiddels liep het tegen zeven uur en ben ik terug gelopen naar het hotel. Even kijken, waar ik zou gaan eten en even gecheckt wat ik onderweg had gezien. Veel slechte recensies, zelfs van een paar dagen geleden.
En hoewel die restaurants er best leuk uitzagen, ben ik er niet heen gegaan. Uiteindelijk, iets verder weg, uitgekomen bij Franco's Pizza en inderdaad erg goed.
Morgen trek ik de bergen in. Ten zuiden van de stad een berggebied met pieken tot bijna 2300 meter.
Ik pak morgen eerst een taxi en dan de stoeltjeslift, die tot 1800 meter loopt. Daar aangekomen, zijn er diverse wandelingen mogelijk.