Champa resten in Nha Trang

Het einde van de reis nadert. Helaas moet ik zeggen, want Vietnam heeft veel te bieden voor de toerist.
Maar in 18 dagen is het niet mogelijk alle mooie dingen te zien. Naast de toeristische highlights heb ik ook een aantal minder toeristische plekken kunnen bezoeken, die ook de moeite waard waren.
Vandaag een rit van ongeveer 250 km, maar daar rijd je dan wel minimaal vier uur over.
Onze eerste en enige stop vandaag was in Nha Trang, waar ook nog resten zijn overgebleven vanuit het Champa rijk.
De locatie heet Po Nagar Cham Towers en het is nu een boeddhistische tempel.
Er staan er vier en zijn gebouwd tussen de 7-de en 12-de eeuw, en worden, zoals net al beschreven, nog actief gebruikt door boeddhisten uit China, Vietnam en Cham people.
Oorspronkelijk stonden er zeven of acht torens, maar er staan er nog maar vier, waarvan de noordelijkst gepositioneerde toren het hoogste is met 28 meter. Deze tempel stamt uit het jaar 817.
De torens staan op een heuvel, die uit graniet bestaat en staan aan de rivier Cai.
Voordat de torens hier gebouwd zijn, was dit al een plek, waar de hogere machten vereerd werden. We hebben het dan over de tweede eeuw AD.
Er was toen een houten constructie gebouwd, die stand hield tot het jaar 774, toen Javanen de boel bestormden en de tempel verloren ging.
Echter in 784 werd er een nieuwe tempel gebouwd, ditmaal van metselstenen.
De torens fungeren als een Heilige Zee, in ere van Yang Ino Po Nagar, de godin van de Dua clan, die over het zuidelijk deel van het Champa rijk regeerde.
Over het gehele complex zijn inscripties te vinden, die duidelijk maken hoe de Champa leefden en hoe het geloof onderdeel uitmaakte van het dagelijks leven.
Alle tempels hebben de opening naar het oosten en ook de entree naar de tempels toe loopt oost-west. De zuilengalerij is nog steeds te zien.
Terwijl we rondliepen, hoorden we muziek. Even kijken. Ook hier een opvoering van danseressen op oude Champa muziek.
Daarna, omdat het kon, een ijsje gehaald en Anh er ook een aangeboden. Het complex is niet zo heel groot, dus na de ijsco zijn we weer richting auto vertrokken.
De laatste etappe met deze twee heren.
De chauffeur spreekt echt geen woord Engels en is regelmatig de weg kwijt.
Nu de de route van Nha Trang naar Cam Ranh niet zo heel moeilijk. Vanaf de tempels is een brug over de rivier te zien en die loopt in zuidelijke richting. Moeten wij ook heen.
Vol verbazing reed hij richting het noorden. Even later naar het westen en zo probeerde hij weer op de AH1 weg te komen, de Ho Chi Min route en tevens de hoofdader (noord-zuid) in Vietnam.
Vervolgens wisten ze, aangekomen in Cam Ranh niet, waar het hotel was. Op een kruising stond ie stil en ik zei nog, dat het hotel aan het strand stond. Wat doet ie? Rijdt hij naar het westen, de bergen in. Weer terug en iemand vragen. Schoot niet op. Wel nu richting zee gereden. Op het volgende kruispunt, weer de handen in de lucht.
De chauffeur werd kwaad en Anh belde uiteindelijk maar met het hotel.
Bleken we inmiddels vlakbij te zijn.
De chauffeur heb ik ook niet bijster goed beoordeeld. Elke morgen zei ik in goed Vietnamees 'goedemorgen', maar nooit een reactie, tot vanmorgen. Wellicht toch een fooi veiligstellen? Hij heeft wel een fooi gehad.
Anh liep mee naar binnen en moest nog even een eerder tijdstip voor mijn transfer, morgen naar het vliegveld, regelen. De vlucht naar Saigon vertrekt om 11:05 en ik vind dan een vertrek om 09:30 uur vanuit het hotel wat aan de krappe kant.
Even later ook geregeld. Het is een kwartiertje rijden en ik word nu om 09:00 uur opgehaald.
Daarna ook afscheid genomen van Anh, een goede gids, en veel historische kennis.
Vanaf nu mag ik me zelf weer gidsen.
Voordat ik mijn kamer kon betrekken, kreeg ik eerst nog even een uitleg, van wat er hier allemaal is en waar.
Drie zwembaden, wat ik wel wat behelpen vond, want je moet hier het zwembad delen met andere mensen. Was ik dat net afgewend.
Drie restaurants, filmzaal, midgetgolf, beachclub, fitnessruimte, bars, boetiekje voor de dames, spa, dus eigenlijk te veel om op te noemen.
Het is meer een resort en ook één uit het luxere segment. Nadat ik de kamer had betrokken, even een rondje terrein gedaan, voor èn een goede oriëntatie èn wat foto's.
Daarna zwembroek aangedaan, boek mee en naar het centrale zwembad.
En toch bijna een privé zwembad. Water was lekker fris en na deze opfrissing, colaatje besteld en lekker tot zes uur gelezen. Toen was het te donker om nog wat te zien.
Prijsniveau is hier wel anders. Ik heb even de menukaart bij het zwembad bekeken en een cheeseburger kwam al op € 20,= .
Ben benieuwd wat ze in het restaurant serveren. Er zijn drie restaurants, de eerste heet het Indochine Restaurant, dan het Lang Viët Restaurant en tenslotte het Colonia Restaurant en daar serveren ze gerechten, die we in Europa gewend zijn. Daar ga ik dus heen.
Inmiddels het vier gangen menu op en het was prima eten hier. Voor slechts VND 850.000,= stond dit menu op de kaart. Kopje koffie na en helemaal tevreden.