De gouden cirkel is dicht.

Dag 5 in IJsland.
De beslissingen gisteren om zowel naar Geysir als ook Gullfoss te gaan bleek een goede.
Toen ik vanmorgen opstond, scheen er nog een waterig zonnetje, maar na het ontbijt (zonder scrambled egges) was er geen zon meer te zien.
Ik heb mijn spullen weer in de auto gegooid en ben toch nog een keer naar de waterval gereden.
Ik was er rond negen uur en er was bijna nog niemand. Ook hier was het bewolkt.
Ik ben langs de bovenkant van de kloof gelopen om vandaar ook wat foto's te schieten van de waterval.
Daarna nog een stuk stroomopwaarts gelopen en elke keer als je even achterom kijkt, zie je alles weer in een ander perspectief.
Via de souvenirshop kun je in het visitors centre bij de koffieafdeling komen. Hier een bakkie gedaan en daarna op weg naar Pingvellir. De P hoort er eigenlijk niet te staan, het is ongeveer een hoofdletter I met aan de rechterkant van de I halverwege een o.
Ik kan deze letter in ieder geval niet vinden op het toetsenbord.
Pingvellir, Geysir en Gullfoss noemt men hier de gouden cirkel.
Waar de cirkel opeens wegkomt weet ik niet, als je op de kaart kijkt liggen deze plaatsen redelijk op dezelfde breedtegraad.
Maar goed, ik heb het niet bedacht, en voor mij ontbrak er nog een stukje cirkel, Pingvellir.
Het ligt aan een meer, Pingvallavatn, en de omgeving herbergt veel natuurschoon.
Kom ik zo op terug.
Maar eerst een klein stukje geschiedenis, welke ter plaatse ook nog (deels) te zien is.
In het jaar 930 kwam hier voor de eerste keer de volksvertegenwoordiging (het Alping)bij elkaar in de open lucht. Deze traditie heeft standgehouden tot 1798.
De er waren 36 leden stemgerechtigd, die onder leiding stonden van een rechtsgeleerde, de wetspreker.
In twijfelgevallen was zijn stem bindend.
In juni werd er recht gesproken, huwelijken werden gesloten en veroordeelden werden ter dood gebracht. Gewoon een gezellige twee weken.
In 1930 is het geheel een Nationaal Park en staat het ook op de werelderfgoedlijst van UNESCO.
Het park maakt deel uit van een 6 km brede en 40 km lange verzakking. Dit is wederom de geologische grens tussen Noord-Amerika en Europa.
Beide continenten drijven 1 tot 2 cm per jaar uiteen en de verzakking daalt 0,5 cm per jaar. Nog even en een vlucht naar New York duurt een half uur langer.
Aan de noordkant van het park heb ik eerst een heel stuk in de verzakking gelopen en ben daarna naar het Nationale Park gereden.
Uiteindelijk heb ik daar ruim vier uur rondgelopen. Begonnen bij de Öxarárfoss, een 20 m hoge waterval, waarna ik iets verder stroomafwaarts bij de plek kwam, waar vrouwen werden verdronken als ze overspel gepleegd hadden. Daarna werden ze in de kloof begraven.
De wetspreker had ik al genoemd, hij oreerde op de Lögberg (rots der wetten). Elk jaar sprak hij eenderde van de wetten uit (er bestond nog geen schrift), zodat tijdens zijn ambtstermijn alle wetten de revue weer waren gepasseerd.
Verder nog een kerkje, oorspronkelijk uit 1016, maar afgebrand in 1118.
De huidige kerk stamt uit 1859, de preekstoel uit 1683.
Ik ben het hele terrein afgelopen èn weer terug, maar ik had niet gedacht, dat het daar zo mooi en imposant zou zijn. Dus een positieve verrassing vandaag.
Maar aansluitend nog een behoorlijke rit voor de boeg, helemaal naar het schiereiland Snæfellsnes. Mijn hotelletje bevindt zich in Lysuhóll.
Onderweg ben ik nog wel een keer de verharde weg afgereden, naar een op de hoofdweg aangegeven toeristisch punt.
Het bleken een paar grotten te zijn, waar begin vorige eeuw jonge mensen zijn gaan wonen. Leuk verhaal, maar de grotten waren niet echt bijzonder.
Tijd om maar non stop richting Lysuhóll te rijden. Moest via Reykjavik, omdat ik geen 4WD heb.
Iets voor de hoofdstad rechtsaf en doorrijden tot Borgarnes en daar links de 54 op.
Onder een inham van zee hebben ze een tunnel aangelegd, 6,7 km lang en het diepste punt 165 m onder de zeespiegel.
Al met al verliep de reis best goed en om 18:15 was ik ter plaatse.
Hier alleen WiFi in het restaurant, dus ik ga straks kijken of ik het getypte plus wat foto's online kan zetten.
Morgen een dagje schiereiland. Er is hier ook veel te zien, ik vermaak me elke dag prima hier.