Zuidkust, watervallen en stoom.

Het eten in het Foss Hotel is op zich wel goed, maar als je om half negen voor het diner komt, staan de gerechten nog steeds onder een warmhoudlamp.
De eerste warmte is er dan wel af.
De tweede avond hadden ze exact hetzelfde als de eerste avond, dus geen verrassingen.
Vanmorgen weer om zeven uur ontbijten en iets over acht reed ik weg.
Eergisteren had ik de laatste 100 km niet meer gestopt en de bezienswaardigheden op dat stuk waren vanmorgen aan de beurt.
De eerste stop was bij Dverghamrar, een locatie, die wordt gekenmerkt door typische basaltzuilen. Volgens de overlevering woonden hier dwergen. Ik denk ook wel dat dat klopt, want vandaag heb ik er geen gezien.
Een korte wandelroute om en door het gebied was genoeg om alles te kunnen zien.
In Prestbakki staat een beroemd kerkje uit 1859. Niet van hout of steen, maar van aluminium platen en met popnagels vastgemaakt.
Iets ten noorden van het prachtige plaatsje Kirkjubæjarklaustur vind je een plekje wat Kirkjugólf heet. Eerst dacht men hier de vloer van een reeds vergane kerk te hebben gevonden, maar van een kerk zijn nooit sporen gevonden en de vloer bestaat gewoon uit natuurlijk gevormde basaltkolommen.
Onderweg lees ik mee in mijn boekje, welke 'attractie' na de bezochte aan de beurt is en toen las ik nog iets over een kloof.
Herman vond het knap, dat ik de namen goed kan schrijven. Nou Herman, het boekje heb ik er bij. De kloof heet, en nou komt ie, Fjadrárgljúfur. De rivier Fjadrá loopt er doorheen.
Om bij het eindpunt te komen, moet er wel eerst weer flink geklommen worden, maar na gisteren viel dit mee.
Ik had vergeten mijn telefoon mee te nemen, dus (nog) geen foto's van de kloof. NB: op FB kan ik meer foto's kwijt dan hier.
Terug bij de auto was het al kwart over elf.
En ik had nog maar een klein stukje gereden van de dagetappe.
Gelukkig is het lang licht.
Via weg #215 kom je uit bij een strand van zwart zand.
In zee staan een aantal grote rotsen, welke bekend staan onder de lyrische naam Reynisdranger. De hoogste is 66 m.
Op het strand bevonden zich een aantal grotten, die bestaan uit basalt. Ook hier zijn de natuurlijk gevormde kolommen weer te zien.
Dit waren de overgeslagen locaties. Ik kon nu gas geven en doorrijden tot iets voor Selfoss.
Morgen staan er ook weer veel hoogtepunten op het programma, oa. een bezoek aan Geysir. DE beroemdste geiser van de wereld en waar de naam van onze verwarmingsapparaten van is afgeleid.
De zon scheen heerlijk, temperatuur 19 graden, dus via wat kleine wegen, binnendoor naar Geysir.
De echte geysir doet het niet meer zo vaak, hooguit twee keer per dag, maar vlak daarbij ook een geiser, die na een aardbeving weer is gaan werken. Elke zes tot acht minuten doet ie zijn kunstje.
Daar het ik mooie foto's van kunnen maken.
Nadat ik het schouwspel een keer of wat had aanschouwt, ben ik een berg opgeklommen, vanwaar je een mooi overzicht had van het hele warm water complex. Overal borrelt gloeiend heet water uit de grond omhoog, met mooie minerale afzettingen er omheen.
Ook hier weer de blauw-paarse lupinen, die mooi contrasteren met de rode grond.
Na anderhalf uur dacht ik naar het hotel te gaan. Was nog een half uurtje rijden. Echter na vier km bedacht ik mij, dat het nu mooi weer was, en de zon goed zou staan voor het bezoek aan de Gullfoss watervallen, ofwel de gouden watervallen.
Ik ben omgedraaid en toch nog naar de watervallen gereden.
Precies wat ik dacht, de zon stond precies goed voor de foto's, boven aan de waterval een parkeerplaats met winkeltjes en vreterij, onder bij de waterval (geen verwijzing vanaf de weg), geen vreterijen en plek zat.
Ik ben helemaal naar beneden gelopen, tot vlak bij de eerste val.
Bij de tweede val stort het water zich in een kloof.
Geen spijt van gehad en misschien ga ik morgen nog wel even heen, voor wat hikes rond de Foss.
Daarna naar Laugarvatn, waar het ML Edda Hotel een bedje voor mij zou moeten hebben.
Was ook zo.
Het hotel huist in een school. De zomervakantie op IJsland duurt drie maanden en dan komen de toeristen ook net.
In vijf dagen wordt de school omgetoverd tot hotel, inclusief restaurant. Dat doen ze hier al 55 jaar.
En het eten was ook echt goed.
De kamer is erg klein, echt iets voor een student, met een eenpersoons bed en een bureautje.
Ook hier ga ik goed slapen, morgen ook weer een actieve dag voor de boeg.