Klimgeit in optima forma
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
18 Juni 2016 | IJsland, Reykjavik
De afstand naar Reykjavik is vanaf Lysuhóll, waar ik nu zit, niet eens heel ver. Ik denk iets van 170 km.
Als je je kwaad maakt en geen koffie drinkt onderweg is dat in drie uur te doen.
Hoewel ik, dit schrijvend in Reykjavik, al ruim 1600 km gereden heb, gaat het niet om de afgelegde afstand, maar om de ervaringen hier in dit land.
Gisteren dus de ervaring, dat je erg nat kun worden, vandaag bijna geen regen gehad.
De Zweedse dames hadden al gerefereerd aan een krater, niet ver van het hotelletje. Het heet de Eldborg en valt in de categorie explosiekraters. Bij dit type vulkaan is het magma meestal zeer dik, waardoor de gassen niet goed kunnen ontsnappen. Bij de korte, maar zeer hevige en explosieve uitbarstingen, komen voornamelijk gassen en as vrij.
De Eldborg heeft waarschijnlijk twee keer lava gespuwd. De eerste keer duizenden jaren geleden, de tweede keer iets van 1200 jaar geleden.
Kortom, die krater zou ik wel even gaan bedwingen. Even boer Snorrastadir opzoeken, want daar begint het pad. Uurtje heen, uurtje terug.
Het laatste stuk is natuurlijk het steilst en bestaat het pad uit losse gravel. Voor diegene die geen kistjes aan heeft, is er een touw gespannen, als hulpmiddel boven te komen.
De zuidkant van de krater is beloopbaar, de rest wordt gespaard.
De binnenkant van de krater is vrij groen. Logische, want er is de afgelopen 1200 jaar ook niet meer in geweest.
Terug gaat dan iets sneller, heen was 55 minuten, terug 45 minuten. Sneller dan was aangekondigd en dat doet mij dan weer goed.
Iets verder een kleine waterval, de Brúarfoss.
Een suggestie, die ik nog vond, was om niet via de tunnel naar Reykjavik te rijden , maar om het fjord heen, zodat de hoogste, maar moeilijk vindbare waterval Glymur, bezocht kon gaan worden. Leuk idee, maar bij Borgarnes, kun je ook van de #1 af en via weg #50 naar, eerst, Deildartunguhver, want daar bevindt zich de grootste hete bron van IJsland en misschien wel van de wereld. Deze bron levert 180 liter kokend heet water af per seconde. Twee steden worden door deze bron van heet water voorzien. Rond dit gehucht worden veel aardappelen en groente verbouwd. Die doen het goed in de warme grond. De aardappelen schijnen er gekookt en al uit de grond te komen. Alleen nog een snufje zout toevoegen.
Iets verder op deze route, twee watervallen naast elkaar. Hraunfossar en Barnafoss. Bij de eerste stromen er over een lengte van een kilometer allemaal stroompjes in de rivier. Bij Barnafoss wringt zich de Hvítá door een smalle kloof, met daarbij enkele watervallen.
Veel toeristen hier.
Via het restant van de #50, terug naar de #1 en bij het Hvalfjördur de #47 op richting de hoogste waterval van IJsland, tenminste tot 2011, want toen is er nog een hogere ontdekt. De Glymur valt 195 m naar beneden.
Om 17:20 uur vertrok ik van de parkeerplaats. Volgens mijn boekje was het anderhalf uur heen en weer.
De route omhoog was wel echt mooi. In het begin liep ik tussen de blauwe lupinen, af en toe onderbroken door een klein stroompje.
Na verloop van tijd kom je bij een trap. Die moet je af en dan kom je door een grot, dan weer een trap en dan sta je naast de rivier. Nog geen waterval te zien. Stukje doorlopen, en via een boomstam de rivier oversteken. En dan begint het pas. Pff.
Totaal moest ik 299 m klimmen. De paadjes soms niet breder dan 30 cm en af en toe voorzien van touwen om jezelf iets zekerder te voelen op de nog natte ondergrond.
Het laatste stukje was ook echt het steilst, maar ik heb het gered. Niet in 45 minuten, maar in iets meer dan een uur.
Dan zit je ook op een punt, waar de waterval helemaal te zien is. Er is ook nog een westelijke route, maar die is eenvoudiger te lopen en vanaf het eindpunt is de waterval niet geheel te zien.
Nee, de echte klimgeiten kiezen de oostelijke route.
Na een minuut of tien genoten te hebben van het uitzicht en een blikje cola, werd het tijd om de terugweg te aanvaarden.
Dat heb ik 45 minuten gered, maar ik was ook goed kapot en het zweet liep aan alle kanten van me af.
Tijd om richting hotel te gaan rijden. Het was al half acht toen ik van de parkeerplaats wegreed en rond half negen was ik weer bij het Natura Hotel in Reykjavik.
Gauw gedoucht en de boardingpass even uitprinten, wat niet wilde. Eerst maar gaan eten, het was inmiddels half tien en uiteindelijk is het gedrukte exemplaar van de boardingpass ook gelukt.
Het is nu kwart voor twaalf, de zon schijnt nog.
Ik houd op te schijnen, ik ga zo pitten.
Morgenvroeg heb ik nog tijd om het schiereiland ten zuiden van Reykjavik te verkennen, het vliegveld ligt daar ook.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley