Bij het Terhiin Tsagaar meer

Dinsdag 30 augustus.
Niet zo'n drukke intensieve dag volgens mij. Rond de tweehonderd kilometer, waarvan 10% onverhard.
Acht uur ontbijtje en dat was prima voor elkaar.
Ook onderweg is een Franse groep motorrijders. Er is één man bij uit Taiwan. Motoren hier gehuurd en onder leiding van een gids, een busje met reserveonderdelen en een 4WD rijden ze twee weken door Mongolië.
Die Taiwanees wilde van alles weten over landen waar hij nog heen wilde. Gek genoeg wilde hij wel naar Afrika, maar niet naar een land met gevaarlijke dieren. Ik heb geadviseerd om eens te kijken wat de mogelijkheden in Libië zijn. Lesotho vond ik ook nog wel een optie.
Tegen negenen vertrokken we. We trokken een nieuwe provincie in en de provinciehoofdstad heet Tsenserleg. Daar hebben we eerst een museum bekeken.
Ook weer een tempelcomplex uit de zestiende eeuw, die in de jaren dertig van de vorige eeuw grotendeels is verwoest. Stonden er vroeger 60 tempels, nu zijn daarvan 4 overgebleven.
We werden rondgeleid door een meisje, die geen Engels sprak, dus mijn gids vertaalde de informatie.
Lunchtijd. In deze metropool met 15.000 inwoners bevindt zich een guesthouse met lunchroom EN WIFI. Al wat er zat waren buitenlanders, die even online wilden.
Ik kon zo mijn verhaal van ruim een week op waarbenjij.nu en FB zetten.
Daar hebben we best even gezeten en daarna door naar de Taikhar Rock.
Midden in het landschap staat een monoliet. Natuurlijk is dit een pelgrimsoord voor de Mongolen. Al heel lang wordt deze rots vereerd, maar de eeuwen oude inscripties zijn zo goed als verdwenen doordat een ieder er op loopt te kalken.
Bij ons zou er een zwaar hek omheen gezet worden, hier wordt het erfgoed verkwanseld.
De overlevering wil, dat er vroeger een enorme grote slang in dit gebied leefde.
Iedereen had er last van, tot er een enorm grote en sterke Mongool opdook en met de monoliet, de slang doodsloeg. Dat verklaart de aanwezigheid van deze rots.
Na dit bezoek, de auto weer in, en verdomd, na 200 meter kon ik er weer uit, we waren bij het ger kamp aangekomen.
Hier is echt niemand. Ik kreeg tent 1, de gids en de chff, tent 2. Moeilijker was het niet.
Om 19:00 uur diner, dus mooi tijd om de omgeving te voet te gaan verkennen.
Aan de westkant van dit kamp loopt een rivier, dus daar ben ik heen gelopen.
Ondertussen het verzoek gekregen via SMS of ik kon bellen en ja, dat kon hier toevallig wel. Dus ik toch maar even de KWS-collega teruggebeld.
De rivier gevonden en een tijdje gevolgd. Op enkele plekken leek het mij vertrouwd om de oversteek te wagen en zo heb ik een aantal mooie plaatjes kunnen schieten.
Teruglopend naar het kampement is het mij nog gelukt om wat mooie (dichtbij) opnames te maken van een soort van grondeekhoorn, die holen onder de grond hebben.
Het eten was verder wel OK, en er kwam zowaar nog een groep Duitsers binnen.
Na het eten vroeg Tuvshintur of ik mee wilde lopen naar een drietal monniken een eind verderop. Tuurlijk, heb je na het eten ook nog wat te doen. Aangekomen in de buurt van een drietal kleine tentjes, bleken de heren in een geestelijk muziekspeler verzonken te zijn. Dan moet je denken aan wat onsamenhangend getrommel en dito gezang. Omdat we beide de indruk hadden, dat het nog wel even door kon gaan, zijn we terug gelopen.

31 augustus
Vanmorgen in alle vroegte waren die gasten al weer aan het trommelen. Volgens mijn gids heeft dat gedoe helemaal niets van doen met het boeddhistische geloof. In aanvang van dit geloof, werd er in stilte gemediteerd, alles wat er later bij is gekomen,mis verzonnen door mensen, die macht willen blijven uitoefenen op de 'onderdanen'. Hetzelfde zien we ook bij andere geloven.
Om acht uur ontbijt en om kwart voor negen op weg. Ons doel vandaag, het Terkhiin Tsagaan Meer. Dit meer is ontstaan doordat er tijdens een vulkaanuitbarsting 8000 jaar geleden, een lavalamp is ontstaan, waarachter dit meer is volgelopen. Het is geen diep meer, zo'n twaalf meter als diepste.
Maar voor we daar arriveerden, hadden we onze eerste stop bij de Chuluut Rivier. Deze rivier stroomt door een 100 km lange basalten kloof.
En dan zie je als je bovenaan deze kloof staat, wat voor een invloed de val van John heeft op ons drieën. Normaal rennen we ongeveer naar de rand van een kloof, maar nu allemaal net een metertje minder ver.
Nou was deze kloof ook even een stukje dieper en steiler, met als je valt, nul kans op overleven, maar, nogmaals, het beïnvloed ons allemaal.
Nadat de foto's gemaakt waren en de blazen geleegd, konden we weer verder.
Onderweg in een klein dorpje moet de chauffeur nieuwe gloeibougies halen en ik heb even de Coca Cola aangevuld. Op onze volgende locatie zitten we twee nachten, dus geen risico lopen, dat ze daar geen cola hebben.
Na deze onderbreking naar een volgend, letterlijk, hoogtepunt. De beklimming van de uitgedoofde vulkaan Khorgo. Doorsnede van de krater is 200 meter en de krater is 100 meter diep. In de krater bevindt zich aan de noordkant een lariksbos.
Vanaf de parkeerplaats bleek het net geen 100 meter klimmen te zijn. Via de zijkant ben ik nog even doorgelopen voor wat mooie plaatsjes van de zon af en Tuv en ik hebben daarna nog een blikje losgetrokken en zijn weer naar beneden gelopen.
Aan de andere kant van de bergrug lag ons gerkamp. Dus nog even een half uurtje tuffen en we waren er om half twee. Tent gekregen en direct gaan lunchen. Was goed.
Rest van de middag vrij te besteden. Mijn tent staat aan het meer, maar de temperatuur is niet erg hoog. Onze positie wel, het meer ligt op ruim 2100 meter.
Het zonnetje scheen wel uitbundig, dus dacht ik de omgeving maar even te gaan verkennen. Vlak bij een heuvel met een mooi uitzicht over het ger kamp en meer.
Ik was ook zo boven en toen ik om me heen keek, zag ik nog wel meer uitdagingen.
Ik ben oostelijk gaan lopen en kwam steeds hoger uit. Het uitzicht werd ook steeds mooier. Uiteindelijk ben ik tot 2215 meter gekomen.
Via de andere kant weer terug en rond half vijf was ik weer in mijn ger. Even bijkomen en later onder de douche. Het is altijd maar weer afwachten hoe de douches reageren op het aanzetten van de warme kraan. Nou deze deed dat goed. Een goede warme straal water en ook mij deed dat goed.
Het eten vanavond was spaghetti met gehakt en kaas. Niks mis mee.
De avond besloten met een leuk gesprek met Tuv.

1 september
Voor de tweede keer, twee overnachtingen op het zelfde adres. Vandaag tijd voor wat wandelingen in dit gebied.
Gisteravond nog wel even de was laten doen en deze vrouwen hier in het kamp, keken wel een beetje vreemd, toen ik over de wastemperatuur begon. Tuv moest dat allemaal even vertalen, maar het is allemaal goed gekomen.
Na het ontbijt, om negen uur afgesproken te vertrekken in oostelijke richting.
Doel was een grot en een gat in de grond, het zg. yellow dogs hole.
Het eerste deel van de route volgde de weg langs het meer. De hoogteverschillen waren overzienbaar. Na anderhalf uur lukte het om ergens koffie te scoren en na de koffie moest er geklommen worden. 'Achter deze heuvel ligt het yellow dogs hole', zo werd mij verteld. Met 25 jaar leeftijdsverschil was hij eerder boven dan ik. Om nog een iets mooier uitzicht te krijgen besloot ik nog wat verder te klimmen en toen ik daar eindelijk uitgeput was aangekomen, voelde dat als een overwinning. Ik geloof, dat Tuv daar een foto van heeft gemaakt.
Het uitzicht was ook inderdaad erg mooi. Een stuk lager, bij een donkere plek in het gras, zat Tuv. Ik dacht dat daar dan het gat moest zijn, dus ik naar beneden.
Was ik er bijna, bleek dat gat daar helemaal niet te zijn, we moesten nog een bergrug over. Kut man, voor niks afgedaald. Ik vond het echt waardeloos.
Dus toch maar weer omhoog en dat lukt dan ook wel weer. Tijd voor een colaatje.
Vanaf dit punt zag ik het gat, het was een sinkhole. De afdaling voorzichtig ingezet, het was nogal steil aan die kant, niet vallen.
Tuv was alweer een stuk lager dan ik en sloeg rechtsaf, een krater in. 'We gaan eerst even naar de grot'. Ik ook de krater in en de grot lag natuurlijk niet onder in de krater, maar weer bijna boven aan de rand. Dus weer een pittige klim.
Ook weer gered en de grot was niet heel spectaculair, maar het uitzicht was wel mooi.
Op deze hoogte (2100-2300 m) heb je lariksbos, struiken en rotsen. Het kleurenpalet van dit geheel is prachtig. Ik heb vanmorgen zeker 100 foto's geschoten van al het moois hier.
Vanuit de grot zijn we de kraterrand opgelopen en vandaar voet gezet richting sinkhole. Onze auto stond er ook al, teruglopen zou ook nog bijna twee uur duren.
Aangekomen bij het sinkhole, kon je inderdaad zien, dat als je hier in terecht zou komen, je er nooit meer uit zou komen. De wanden liepen naar binnen omhoog en nergens een aangrijppunt om eruit te komen. Het Yellow Dog verhaal had hier mee te maken, een boer had er een hond in losgelaten en als die er uit zou komen, zou een man met zijn dochter mogen trouwen.
Iets verder nog iets van een gat in de grond, deze keer gevuld met water.
Na nog wat foto's van de omgeving gemaakt te hebben, keerden we terug naar de auto. We hadden er vier uur hiking opzitten en 8,5 km gelopen, inclusief de letterlijke ups en downs.
Na de lunch betrok de hemel en in de verte klonk het onweer al. Dus vanmorgen geluk gehad met het weer en vanmiddag begon het inderdaad te spoken. Heel harde wind en regen. De voorspellingen voor de komende dagen liegen er ook niet om.
De temperatuur gaat zakken, en we gaan de eerste sneeuwvlokken zien.
Waarschijnlijk natte sneeuw, maar de informatie is wel serieus genoeg, dat we in plaats van een onverharde pas, we uitwijken naar een asfaltweg. Safety first is het motto.