Gauja NP, kasteel Cesis en terug naar Riga

Het één na laatste hotel hier in Letland was in ieder geval een goed hotel.
Mooie ruime kamer.
Het ontbijt was vanaf acht uur en toen was ik er ook. Verder nog twee heren.
Volgens mij waren het twee trainers, want later die ochtend zag ik ze met een hele groep in een vergaderruimte zitten.
Na het ontbijt de rugzak op en naar buiten. Erg warm was het niet, slechts 14 graden.
En ik was net een paar honderd meter op pad, en ja hoor, lichte regen. Gewoon doorlopen natuurlijk, het hield later ook weer op.
Ik loop hier in het Gauja National Park. Na Riga en Jurmala, de meest populaire bestemming voor de Letten.
Het Nationaal park Gauja is het oudste en grootste nationaal park in Letland. Het werd in 1973 opgericht. Het park beslaat een driehoekig gebied in het stroomgebied van de Gauja, beginnend bij Valmiera en eindigend voorbij Sigulda. De zandsteenformaties langs de rivier dateren uit het Devoon en hebben dit gebied de bijnaam het "Lijflandse Zwitserland" (Vidzemes Šveice) opgeleverd.
Van het grondgebied wordt 54% ingenomen door loofbos, naaldbos en gemengd bos. Tot de broedvogels in het nationale park behoren de zwarte ooievaar, de oehoe, de ijsvogel en de witrugspecht. Het hoogveen van Suda (Sudas purvs) is een vogelreservaat. 34% van het park is in gebruik voor landbouw en menselijke activiteiten. Het park omvat ook verschillende belangrijke historische en archeologische monumenten en is een van de belangrijkste toeristengebieden van Letland.
Vanuit het hotel had ik een kaart meegekregen, met daarom meerdere wandelroutes.
Ik heb gekozen voor de Cirulisi Trail. Qua afstand paste die mooi in het schema van uitchecken én volgens mijn eigen app, zat er een uitkijkpunt in de route.
Het was drie kilometer vanaf het hotel en ik kon via een andere route terug. Vlakbij het verlaten van de verharde weg, zag ik ook nog een vlonder door een moeras lopen, die heb ik op de terugweg nog gelopen.
Prachtige wandeling, verder niemand gezien of gehoord. De route naar het hoogste punt was ook hier helemaal met trappen aangelegd. Het was een aardige klim, maar soms kon ik even op adem komen, want dan hoorde en zag ik weer een zwarte specht. Helaas net te diep in het bos, om er een foto van te maken.
Mét de klok mee, de route vervolgd, weer naar beneden, om bij een bron uit te komen. Uit de zandsteenformatie stroomt al duizenden jaren water, een bron dus. Het schijnt drinkbaar te zijn, maar dat heb ik niet geprobeerd.
Daarna wat kleine meertjes met kristal helder water.
Om half elf stond ik bij het begon van de vlonder, die me naar de Zvanu Cliffs leidde. Was 700 meter heen en ook weer terug. Palen van hout, leuningen van hout en de planken van kunststof, die her en der kapot waren. Als men houten planken had gebruikt, waren die niet afgebroken. Weer een voorbeeld van verkeerd gebruik van EU-subsidie. Niet echt duurzaam.
Terug naar het hotel, afspoelen en uitchecken. Op naar het Cesis kasteel.
Het Kasteel Cēsis (Duits: Wenden) is een kasteel in Cēsis in Letland. De ruïnes van dit kasteel behorend tot de meest indrukwekkende van de Baltische staten. Eertijds het belangrijkste kasteel van de Lijflandse Orde, was het de officiële residentie van de grootmeesters van deze orde. Het werd gedeeltelijk verwoest gedurende de Grote Noordse Oorlog.

Duitse kruisvaarders, die bekend stonden als de Orde van de Zwaardbroeders, begonnen met de constructie van het kasteel (Wenden) in de buurt van het heuvelfort in 1209. Nadat het kasteel was uitgebreid en versterkt, diende het van 1237 tot 1561, met periodieke onderbrekingen, als residentie van de grootmeester van de orde. In 1577 vernietigde het garnizoen tijdens de Lijflandse Oorlog het kasteel om te voorkomen dat het in handen zou vallen van Ivan IV van Rusland, die beslissend verslagen werd in de slag bij Wenden (1578).
In 1598 werd het geïncorporeerd in het Pools-Litouwse Gemenebest en het woiwodschap Wenden werd hier opgericht. In 1620 werd Wenden door Zweden veroverd. Het werd herbouwd maar opnieuw verwoest in 1703 door het Russische leger in de Grote Noordse Oorlog en in ruïnes achtergelaten. Reeds op het eind van de 16e eeuw werd het terrein van het kasteel aangepast aan de vereisten van het goed van het kasteel Cēsis. In 1777 werd het kasteelgoed verworven door graaf Carl Sievers en hij liet zijn nieuwe residentiehuis bouwen op de plaats van het oostelijke dele van het kasteel waarbij de achterste muur van zijn huis aansloot op de verdedigingstoren.
Vandaar dat er vaak gesproken wordt over een kasteel in een kasteel.
Twee torens zijn open voor publiek, dus trapje op en trapje af. In de tweede toren een multi-media film over de geschiedenis van dit kasteel.
Al met al heb ik er anderhalf uur doorgebracht.
Tijd voor de reis naar Riga. Een kilometer of acht vóór Riga heb je het Riga Motor Museum. Snel gevonden en voor tien euro stond ik binnen.
Het begint met de ontwikkeling van vervoer voor de mensheid. Uitvinding van het wiel, de strijdwagens, de koets, stoom, elektriciteit, verbrandingsmotor, en de toepassing daarvan in de eerste auto van Benz.
Dat hadden ze leuk neergezet. Daarna voorbeelden (meest replica's) van de oorsprong van de auto. Auto's uit de jaren 20 en 30. Wat Europese merken, T-Ford, en redelijk veel Amerikaanse auto's.
Een verdieping hoger allemaal Russische auto's, die door het Kremlin zijn gebruikt, met aansluitend een overzicht van de Russische auto industrie. Verder motoren en wat zg. cult auto's. Snoek, Eend, Kever en nog een paar.
Helemaal beneden, een werkplaats waar auto's werden gerepareerd. In het begin waren er geen merken garages, de plaatselijke smid repareerde auto's. Ook daar heeft een ontwikkeling plaats gevonden.
Verder daar wat fietsen en (vracht)auto's voor een speciaal doel. Een paar brandweerwagens, een busje voor personenvervoer tijdens de Olympische Spelen in Moskou in 1980, een elektrisch busje, dat soort dingen.
En er stond een Rolls Royce, convertible, met bladgouden spaken, audio en video, twee naar achteren gerichte camera's en voorzien van krokodillen leren bekleding.
Er schijnen er drie van gemaakt te zijn.
Genoeg museum, door naar het hotel in Riga, hetzelfde hotel, waar ik drie weken geleden ook verbleef.
Gratis upgrade naar een wat grotere kamer en de mededeling, dat het restaurant gesloten was. Hier zijn vast niet veel gasten.
Ik heb gegeten bij restaurant Ogle, niet ver hier vandaan.
Morgen in alle rust de boel bijeen pakken. Ik vlieg om 14:30 eerst naar Vilnius, uurtje tijd om over te stappen en dan naar Schiphol.
Ik moet de huurauto ook op het vliegveld inleveren, dus rond elf uur vertrek ik hier. Boardingpassen heb ik inmiddels.
De Baltische Staten. We weten er niet veel van, maar ook hier een roerige geschiedenis vanaf de twaalfde, dertiende eeuw.
Hoort nu allemaal bij de EU en via Duitsland en Polen, rij je hier zo heen. Vliegen kan ook.
Je wordt hier in ieder geval niet overlopen door drommen toeristen en 36 graden wordt het hier nooit.