Kuressaare, kasteel en schiereiland

Het ontbijt hier zag er wel goed uit. Van alles te krijgen, maar mijn kamer .... .
Ik heb even op de website gekeken, maar mijn kamertype kwam op de site niet voor. Er staan twee glazen, een flesopener, maar het flesje water zijn ze vergeten. Hier en daar nog de restanten van platgeslagen insecten op de muur en de zeep in dispenser op. Zeker niet vier sterren waardig.
Oh ja, en gehorig, maar dat had ik gisteren ook al gemeld.
Na het ontbijt ben ik naar het kasteel alhier, gelopen. Was ongeveer een kilometer lopen. Geen wolkje aan de lucht, geen mens te bekennen.
Het is nl. zo, dat het museum, het eigenlijke kasteel, pas om elf open gaat. Tot die tijd komt er niemand. Maar .... rondom het kasteel, zelfs op de binnenplaats, is alles toegankelijk. Dus ik sloeg mijn slag en heb de wereld aan foto's kunnen maken, zonder ook maar een mens er op.
Tuurlijk zijn er altijd toeristen, die het willen verpesten, door bv. als fietstoerist met de fiets over de wal te fietsen.
Al met al heb ik er anderhalf uur rond gewandeld en iets voor elf stond ik weer op de binnenplaats. Nou, daar stond de rest opeens ook.
Bejaarden, ouders met kleine kinderen, die overigens direct begonnen te janken, zo gauw ze het kasteel zagen, rijen dik, stonden ze voor de deur.
Voor mij HET teken om een koffie te gaan scoren.
Toen ik dat ophad, was de rij weg en kon ik ongestoord een kaartje kopen.
Eenmaal binnen heb ik niet veel meer van het spul gezien.
Je loopt een bepaalde route door het kasteel. Je komt echt overal.
Een tweetal permanente exposities, een over de natuur en de ander over Estland in de oorlog. Die expositie heeft ongeveer ieder museum hier.
De kapel, de vroegere woonvertrekken van de bisschop, het dak, de torens, alles toegankelijk. Ik heb er bijna twee uur rondgedwaald.
Dit kasteel is het best bewaarde kasteel van de Baltische Staten en het enige middeleeuwse kasteel wat intact is gebleven.
De eerste onderdelen van dit kasteel dateren uit 1260, maar zoals het er nu staat, praten we over de 14-de eeuw. In de periode 15-de tot 18-de eeuw zijn er nog wat versterkingen aangebracht.
Binnen de gracht, aan de oostzijde, staat nog een monument ter nagedachtenis aan de dood van 90 mensen, die in het kasteel gedood zijn door het Rode Leger.
Buiten de gracht een monument ter nagedachtenis aan 300 mensen, die door de Nazi's zijn vermoord.
Nadat ik echt alles gezien had, ben ik teruggelopen naar het hotel en heb de auto gepakt om zuidwaarts te rijden.
Halverwege de rit een monument, Tehumardi Night Battle Monument.
In de nacht van 8 oktober 1944 vond hier een gruwelijke strijd plaats tussen de terug trekkende Duitsers en een Russisch-Estse divisie.
Het grote monument stelt een zwaard voor en rond het gevest, reliëfs van gezichten.
De gesneuvelde Esten liggen vlakbij begraven, de vierkante betonnen stenen.
Verder zuidwaarts, en helemaal aan het einde van het eiland, een vuurtoren.
Ooit in de 17-de eeuw voor het eerst neergezet als een primitief baken.
In 1960 is de huidige vuurtoren neergezet, 52 meter hoog.
Het was mogelijk nog wat verder door te lopen en dat heb ik gedaan tot de zee mij tegenhield.
Vlakbij nog een museum. Het Sõrve militaire museum.
Dat stelde al weinig voor. Allemaal waardeloze militaire spulletjes, die ze, zo vermoed ik, gratis hebben opgehaald bij mensen, die er van af wilden.
Wat ze zelf al hadden bleek onverkoopbaar op Marktplaats, dus hebben ze die troep ook maar in een stelling gezet. Feit is, dat ze de meeste dingen, uit de omgeving hebben gevonden.
Aanpalend hadden ze ook nog een Natuur Historisch Museum in de tuin geprojecteerd. Wat opgezette vogels, vlinders, de kop van een wild zwijn en een opgezette wolf.
Daar heb ik niet veel tijd doorgebracht.
Tijd om rustig terug te rijden naar het hotel. Daar aangekomen, de menukaart eens bekeken en dat maakte, dat ik maar een tafeltje gereserveerd heb.
Toen ik om half acht binnen kwam, zat er alleen een echtpaar het toetje naar binnen te werken, voor de rest was er niemand.
Het eten was trouwens wel vier sterren, heerlijk gegeten.
Morgen door naar Letland, via het eiland Muhu en dan de ferry naar het vaste land.
Nederland heeft sinds gisteren zowel Estland als Letland weer de kleur oranje gegeven. Hier merk je er niks van. Alles lijkt normaal, behalve dat echt overal een flesje staat om je handen te ontsmetten.
Eindpunt morgen: Cesis.