Langs de kust naar Kolka

Vanmorgen waren er blijkbaar nog minder gasten dan de dag er voor, want ik werd verwezen naar een klein hoekje van het restaurant, waar een paar tafels gedekt stonden.
Gisteren bestond het roerei uit minimaal vier eieren, vanmorgen vroeg ik er twee. Het werden er weer vier.
Met het buikje meer dan rond, ben ik om kwart voor negen naar Europcar gelopen, om de huurauto op te halen. Weer het goedkoopste type besteld en ik kreeg een Toyota C-HR. Best een grote auto, voor de prijs van een Yaris.
Terug naar het hotel, bagage inladen en op weg naar, eerst, Jurmala.
Daar even op het strand gekeken, met de nadruk op even. Gauw door naar Kemeri National Park, waar ik graag de Great Kemeri Bog Boardwalk wilde lopen.
Dit pad loopt door een moerasgebied, bestaande uit veelkleurige korstmossen, heide en gedrongen bomen. Uiteraard veel water in donkere poelen.
Halverwege staat een uitkijktoren en krijg je een nog veel mooier beeld van de omgeving. Vanaf de parkeerplaats is het een kilometer lopen naar het begin van het pad. Het pad bestaat uit drie balken naast elkaar en is circulair aangelegd.
Erg de moeite waard.
Door naar het Lake Engure National Park, waar ook een route naar een uitkijktoren in het meer was gemarkeerd.
Best leuk om te lopen, maar haalde het niet bij de vorige wandeling.
Daarna doorgereden naar het meest noordelijke punt van Letland, Kolka.
Iets ten noorden van het dorpje het Cape Kolka Point. Daar liepen ook nog wat trails langs de kust en bos en daar heb ik ook nog maar een stuk van gelopen.
Inmiddels kwart over vijf. Nog anderhalf uur rijden naar Kuksas, eigenlijk weer richting Riga en morgen weer naar het westen. Maar ja, het hotel waar ik heen ga, moet erg bijzonder zijn. Zo bijzonder, dat deze locatie 50 km af ligt van het hotel waar je normaal wordt ondergebracht. Ik wilde graag wat luxer en zo kwam ik hier.
Via de P125 in plaats van de P131, waar m.i. minder dorpjes aangelegen waren (was ook zo) kon ik lekker opschieten en was rond kwart voor zeven bij het hotel. Hotel Kaksu Muiza.
Ik bleek de enige gast. Het landhuis dateert uit 1720, maar daarvoor stond er vanaf 1534 al een houten huis, welke in 1720 vervangen werd door een van steen.
De huidige eigenaar heeft het in 1995 gekocht. Het was een ruïne.
Het is zeven jaar bezig geweest om alles weer in oude glorie te herstellen. Twaalf lagen verf moesten verwijderd worden om bij de originele wand- en plafondschilderingen te komen. Specialisten hebben alles weer gerestaureerd. Alle kamers hebben ook weer hun oorspronkelijke functie terug gekregen. Uit geschriften van 1890 bleek de toenmalige eigenaar alles te hebben beschreven.
De sfeer van de 18-de eeuw is volledig terug gebracht in dit huis. Alle meubels, kasten, servies, schilderijen, ornamenten, enz, alles is vanaf 1995 weer bijeen gezocht om tot die 18-de eeuwse sfeer terug te komen.
De eigenaar had voor 1995 twee hotels in Riga. Toen verkocht en blijkbaar veel geld voor gekregen om dit op te (laten) knappen. Het is ook meer hobby zo vertelde hij mij. Hij hoeft er niet van te leven. Adverteren doet ie ook niet. Niet nodig, dan wordt het te druk.
Hij verdient denk ik, nog best wel goed hier. Veel gasten zijn niveau ambassadeur en minister. Hans van den Broek was hier laatst ook nog met wat vrinden.
Ze komen voor de sfeer en de voortreffelijke keuken. Hij kookt zelf.
Nou, van die kookkunsten heb ik vanavond ook mogen genieten. Een vier gangen diner, alle ingrediënten uit de omgeving en alles vers. Super diner.
Ik heb wel een beetje begrepen, dat deze man vroeger ook veel van de wereld gezien heeft. Had ook, net als ik, medio jaren 80 in Zuid Afrika gewerkt en ik vermoed, dat gedurende die omzwervingen hij de juiste mensen heeft getroffen, die later gast werden in zijn hotels in Riga.
Deze luxe hier is aan mij helemaal besteed, fantastisch is het hier.
Mocht je hier ook heen willen, bij Booking.com is ie niet te vinden. Via een agent in Riga wel, naam bij mij bekend.
Helaas maar 1 dag hier, morgen verder naar het westen om in Klaipeda te eindigen en dat ligt in Litouwen.