Dagje Curonian Spit National Park

Corona. Ook hier hebben ze er mee te maken. In Litouwen zijn tot nu toe 80 mensen aan corona overleden, in Letland 31.
In Letland moet je overal twee meter afstand houden, in Litouwen houden ze 1 meter aan. In Nederland houden we van polderen, dus 1,5 m.
In Riga werd het ontbijt aan tafel geserveerd, vanmorgen hier in Klaipeda, was er weer een buffet. Maar ... al het brood was apart in een papieren zakje verpakt, het warme spul stond wel boven een spiritusbrander, melk voor de cornflakes in kleine flesjes èn al het personeel loopt met een mondkapje. Ook in het museum waar ik later heen ben geweest, had het personeel een mondkapje op.
In het openbaar vervoer heb ik niemand met een mondkapje zien zitten.
Zo heeft ieder land zijn eigen Jaap van Dissel c.s. , die het eigenlijk ook niet weten.
Dus, na een super ontbijt met de auto naar de New Ferry, waar je met de auto naar het Curonian Spit National Park kunt gaan. Het is geen eiland, het raakt het land weer bij Kaliningrad, een Russische exclave. Maar de grens daar passeren is geen optie.
Dus vanuit Litouwen kun je er alleen met de boot komen. Een retourtje kost net geen dertien euro.
Eerst maar naar het noordelijkste puntje rijden. Het Sea Museum ging pas om half elf open, dus eerst een rondje gelopen en even naar het strand geweest.
Frisjes, het waaide hard.
Precies om half elf was ik bij de kassa, waar een behoorlijke rij stond. Handjes ontsmetten, kaartje kopen en naar binnen. De locatie van dit museum is gevestigd in een 19-de eeuws fort.
Buiten het gebouw een aantal dartelende Humbolt pinguïns, binnen een enorm groot bassin met grote vissen. Eerst dacht ik aan dolfijnen, maar het waren vissen.
Al lopend krijg je een indruk van de ontwikkeling van het zeeleven door de miljoenen jaren heen. Wat verder, diverse aquaria, om uiteindelijk onder het bassin uit te komen. Net als in Dubai hebben ze hier een glazen tunnel onder het bassin aangelegd.
Buiten zag ik daarna nog wat zeehonden en een enorme walrus.
Terug naar de auto, om zuidwaarts te rijden.
Een weetje over deze landstrip is, dat het vroeger Duits was. Tot aan de jaren dertig van de vorige eeuw is het Duits gebleven.
Twintig kilometer zuidwaarts de volgende stop, in Juodkranté. Hier heb je de Heksenheuvel. Op en rond deze heuvel hebben kunstenaars allemaal houten beelden in het bos neergezet. Dit doen ze al vanaf 1979. De beelden stellen figuren voor uit de lokale folklore.
De heuvel werd vroeger door Paganisten gebruikt voor hun rituelen, nog voor Litouwen het Christendom aanvaard had. Daar komt de inspiratie vandaan.
Het was best nog een flinke tippel. Onderweg bij een aantal beelden van wat musici en dansende mensen, zat een jongen op een accordeon te spelen. Paste precies bij de beelden.
De lucht begon wat te betrekken, dus vanaf hier maar in één keer naar Nida, de meest zuidelijke plaats en slechts twee km van de grens met Kaliningrad.
Daar vinden we het Parnidis Dune, een zandduin van 52 m hoog. Van oorsprong is dit gebied bebost met voornamelijk naaldbomen. In de 16-de eeuw is de mens begonnen met de ontbossing hier en sindsdien verplaatst het duin zich. De natuurlijke bescherming tegen wind en water was weg. Om je een indruk te geven. Tien meter opgeschoven in 30 jaar tijd en daarbij tien meter minder hoog geworden.
Boven op het duin een granieten obelisk met daar omheen een cirkel, ook van granieten stenen. Het blijkt een zonnewijzer te zijn.
Echter, het regende flink, geen zon te zien.
Tijd om terug te rijden naar de boot. Vanmorgen kwam ik aanrijden, kon zo de boot op en hij voer weg. Nu, na 45 minuten rijden, kon ik aansluiten in de lange rij. Maar er varen drie veerboten, en de vaartijd is tien minuten, dus al met al ging het best snel.
Om kwart over vijf meldde ik me bij de kassa van het Klaipeda kasteel. Kaartje kost, echt waar, € 1,74 .
Het kasteel, wat nu volledig weg is, stamde uit de 13-de eeuw. Aan het eind van de 19-de eeuw is het vrijwel geheel verwoest. Wat nog zichtbaar is, zijn wat oude, terug gevonden, fundamenten.
Er zijn vier 'zalen'. In twee ervan is te zien, hoe de stad te lijden heeft gehad van WW II, in zaal 3 en 4, worden zaken uit het kasteel tentoongesteld. Leuk om even door te lopen. Tot slot nog een rondje bovenlangs gemaakt en toen terug naar het hotel.
Het was genoeg voor vandaag. Na de douche ben ik (lekker) gaan eten hier in het hotel.
Morgen naar Kaunas, met zo wie zo twee stops onderweg.