Van Hiiumaa naar Saaremaa

Daar ben ik weer met een nieuwe aflevering uit de serie Baltische Staten.
Gelukkig nog steeds onderweg en zoals jullie begrepen hebben valt het ene onderkomen beter uit dan een andere.
Dagen Haus vond ik eigenlijk helemaal niks.
Het begon al met het probleem, dat ik de deur van mijn kamer niet op slot kon doen. Een andere gast memoreerde, dat ze dat daar niet deden. Nou ik wel, want punt 1, bevindt zich mijn paspoort daar en punt twee, ook de autopapieren van Europcar. Voor beide ben ik verantwoordelijk. En natuurlijk de rest van mijn spullen.
De oplossing was simpel, aan de kopse kant van het slot zat een pinnetje en als ik die omhoog zette, kon de deur op slot. Belachelijk systeem.
's Avonds daar eten kon ook niet, dus in mijn evaluatie zal ik de aanbeveling doen, om iets anders te zoeken in die omgeving, mét de mogelijkheid in hetzelfde onderkomen ook een hapje te kunnen eten.
En dan nota bene een bordje van Tripadvisor hebben staan met een waardering van een 9,7. Volgens mij hebben ze de getallen omgedraaid. Op de website van Tripadvisor staat trouwens 4,5 uit 5.
Mijn badkamer had een schuine zijde van het dak en daardoor kon ik niet rechtop onder de douche staan.
Als ik wat reviews mag geloven, hebben ze ook huisjes met sauna er in. Als alleen reizende lijkt dit weer typische een gevalletje 'als het maar een kamer heeft' .
Pluspunt is dan wel weer, dat de eigenaar (niet gezien trouwens) mijn kaartje voor de veerboot heeft geregeld en heeft voorgeschoten (€ 8,40).
Het ontbijt viel me ook tegen. Punt één, het tijdstip van aanvang, vanaf negen uur, maar ook wat er aangeboden werd.
Om twintig over negen zat ik in de auto.
Ben eerst nog even naar Kassari gereden, daar zou een kapel moeten staan, maar ik heb alle straatjes gereden, maar geen kapel. Door naar het schiereiland Sããre Tirp.
Dat was vlakbij en je kon daar helemaal naar het einde van de landtong lopen, maar qua tijd, gezien de ferry, lukte dat niet. Dat had wel gelukt, als ik vanaf acht uur had kunnen ontbijten.
Weet je wat, ik rijd vast naar de ferry toe. Dat plaatsje heet Sõru. Drie kwartier rijden.
Daar hebben ze twee opstelstroken. De één voor mensen met een boeking en de andere rij...... .
Ik was de eerste in de rij, die al een kaartje had. In de andere rij stonden vier voertuigen. Nou is het zo, dat ze 30 m op de boot niet op voorhand verkopen. Dus als je op tijd bent, kun je ook nog ter plaatse een kaartje kopen. Ben je te laat, dan is het pech. Dus ik was blij met mijn pre-booked ticket.
Ik was er weer vijf kwartier te vroeg, maar deze keer lag de boot er al.
Om kwart voor twaalf kon ik als eerste de ferry oprijden. En alle auto's en campers kregen ze met wat passen en meten op de boot.
Stipt om 12 uur de afvaart en een uurtje later stond ik op het eiland Saaremaa.
Hier is ook veel meer te zien en dat begon al met de Angla Windmill Hill.
Aan het begin van de zestiende eeuw, stonden op deze heuvel al 9 molens.
Nu nog vier kleinere, uit de 19-de eeuw en een grote, in Nederlandse stijl opgetrokken uit 1927. Één molen draaide ook daadwerkelijk.
Volgens de Lonely Planet, was de nabijgelegen St. Catherine's Lutheran Church ook bijzonder, maar dat zag ik er niet aan af. Wel 14-de eeuws en zowel Christelijke als paganistische symbolen te zien.
Wat verder zuidelijker, de Kaali Krater. Estland heeft procentueel te meeste meteorietinslagen te verduren gehad. Ik meen, dat ze in grootte 1,8% van het aardoppervlak innemen en dat 4% van de inslagen in dit land hebben plaatsgevonden.
De krater is 110 meter in doorsnede en 22 meter diep. Door deze inslag, ca. 4000 jaar geleden, is er een meer ontstaan. De meteoriet is waarschijnlijk op een hoogte van 5 tot 10 km uiteen gespat, want fragmenten van deze meteoriet hebben nog acht kraters gevormd, variërend van 12 tot 40 in diameter.
Het wandelpad bovenlangs afgelopen en ook een rondje onderin gemaakt.
Het museum stelde weinig voor.
Helemaal aan de westkant van het eiland, in Kilhelkonna, staat een vroeg-Duitse kerk, stammend van voor 1280. Aan het altaar een schilderij uit 1591, het laatste avondmaal.
Bijzonder vond ik de opstelling van de kerkbanken. Die waren in twee verdiepingen geplaatst.
Ook bijzonder is de separate plaatsing van de kerkklokken in een zg. bell tower, op zo'n 100 afstand van de kerk. Die stamt uit het jaar 1638. De kerk zelf heeft pas vanaf 1899 klokken. In die tijd was het vrij gewoon, dat er een separate klokkentoren naast de kerk stond, heden is dit hier het enig overgebleven exemplaar.
Tijd om richting Kuressaare te gaan, waar ik twee nachten verblijf in het viersterren hotel Johan Spa Hotel.
Nou, niks vier sterren, krapaan drie. Geen airco, wanden van papier maché, dus erg gehorig, piepkleine kamers, die me een beetje doen denken aan de kamers voor studenten in IJsland. De scholen daar, worden in de zomervakantie omgebouwd tot hotels. Qua grootte en functionaliteit doet me het daar erg aan denken.
Had ook geen zin om hier te gaan eten, ik ben naar La Perla geweest, een Italiaans restaurant. En welke muziek hoorde ik daar tussen de jaren 70 geluiden ook? Fungus met 'Kaap'ren varen' en Leen Jongewaard met iets uit Ja zuster, Nee zuster.
De eigenaar bleek Nederlands te zijn, maar woonde in Boston.
Morgen hier de boel verkennen. Er is een prachtig kasteel en een mooi schiereiland in het zuiden, dus ik vermaak me ook morgen weer prima.